Çağdaş sinemanın önde gelen auteur yönetmenlerinden Alain Resnais, sinema sanatını entelektüel bir deneyime dönüştürme ustalığıyla bilinen önemli yönetmenlerden biridir. Yönetmenin sinema filmlerinde kullandığı biçemin zamana ve belleğe yönelik düşünsel perspektifinin izleri sinemasının uzamsal inşasında saklıdır. Bu nedenle Deleuze’un (1997) zaman imge olarak somutlaştırdığı sinema anlayışına sahiptir. Çalışmanın konusu Resnais’nin L'année Dernière À Marienbad (Geçen Yıl Marienbad'da, 1961) ve Hiroshima, Mon Amour (Hiroşima, Sevgilim, 1959) adlı iki filmi üzerinden tartışılacaktır. Bu iki film hem Resnais’in belgesel ve kısa filmlerinden sonra ilk kurmaca çalışmaları olması nedeniyle hem de dönemin iki önemli yazarıyla - Marguerite Duras ve Alain Robbe-Grillet - yapılan ortaklaşa çalışmaların ürünleri olduğu için tercih edilmiştir. Deleuze tam da bu noktada Resnais’yi çağdaşı olduğu Yeni Dalga sinemacılarından ayırarak onun bir ‘beden sinemasından’ çok entelektüel bir ‘beyin sineması’ yaptığını vurgular (1997:204). Dolayısıyla hatırlamanın ve unutmanın imkânsız uzamını; gerek kurgu gerekse görüntü ve sanat yönetimindeki kendine has biçemiyle oluşturmaktadır. Bu biçimlenmenin izlerini tartışmak için seçilen Geçen Yıl Marienbad'da ve Hiroşima, Sevgilim filmleri; uzam, zaman ve bellek üzerinden metin analizi yöntemiyle incelenecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Mayıs 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Özel Sayı (2) Mayıs 2020 |