DİJİTAL ÖYKÜ GELİŞTİRMEDE STORYBOARDTHAT ARACININ SÜRECE ETKİSİ: MEDYA OKURYAZARLIĞI ÖRNEĞİ

Yıl 2021, Sayı: 88, 593 - 618, 26.12.2021

Zeynep Tatlı Betül Er

Öz

Bu çalışmada medya okuryazarlığı konusunda dijital öykü geliştirirken, üretim sürecinde
geleneksel çizimler ile bir Web 2.0 aracı olan StoryboardThat aracı kullanımının,
geliştirilen öykülerin nitelik ve niceliklerine etkisi araştırılmıştır. Araştırmada kullanılan
yöntem karma araştırma desenlerinden gömülü desendir. Araştırmanın çalışma grubunu
çocuk gelişimi programında öğrenim gören 56 önlisans (28 deney, 28 kontrol) öğrencisi
oluşturmaktadır. Araştırmadan elde edilen nicel veriler dereceli puanlama anahtarı kullanılarak,
nitel veriler ise içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucun-
da dijital öykü geliştirme sürecinde Web 2.0 aracı kullanan deney grubu öğrencilerinin,
kontrol grubu öğrencilerine kıyasla geliştirdikleri dijital öyküleri daha nitelikli, detaylı ve
fazla sayıda karakter gözünden ve katılımcı kahraman bakış açısıyla geliştirdikleri belirlenmiştir.
Ayrıca Web 2.0 araçları kullanılarak hazırlanan dijital öykülerde öğrencilerin
daha fazla mesaja odaklandıkları, geleneksel yöntem ile hazırlanan dijital öykülerde ise
görsellere odaklanıldığı tespit edilmiştir. Çalışma kapsamında gerçek yaşam tecrübelerinin
aktarılabileceği konularda dijital öykünün özellikle empati noktasında etkili olduğu
söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Öykü, Web 2.0, StoryboardThat, Üretim Süreci, Medya Okuryazarlığı.

Kaynakça

• Ayvaz Tunç, Ö. ve Karadağ, E. (2013). Postmodern oluşturmacılığa dijital öyküleme. Eğitim Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), 310-315.
• Akgül, A. (2016). Kişisel verilerin korunmasında yeni bir hak: “Unutulma hakkı” ve AB Adalet Divanı’nın “Google kararı”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 11-38.
• Bal, M. (1997). Narratology-Introduction to the Theory of Narrative. Canada: University of Toronto Press.
• Balaman, F. (2016). Dijital öykülemenin üniversite öğrencilerinin demokratik değer yargılarına etkisi: Mustafa Kemal Üniversitesi örneği. Current Research in Education, 2(1), 42-52.
• Bennett, E. M. (2013). Storytelling and the moral tradition: An examination of the pedagogy of storytelling for moral enculturation. In M. Rohse, J. J. Infanti, N. Sabnani and M. Nivargi (Eds.), The Many Facets of Storytelling: Global Reflections on Narrative Complexity, (13-21).
• Bonds, C. (2016). Best storytelling practices in education. (Unpublished PhD thesis) Pepperdine University, California.
• Borneman, D. and Gibson, K. (2011). Digital storytelling: Meeting standards across the curriculum in a WWII/Holocaust unit. School Library Monthly, 27(7), 16-17.
• Bran, R. (2010). Message in a bottle telling stories in a digital world. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 2(2), 1790-1793.
• Buckingham, David. (2009). 'Creative' visual methods in media research: Possibilities, problems and proposals. Media Culture & Society, 31, 633-652.
• Bumgarner, B. L. (2012). Digital storytelling in writing: A case study of student teacher attitudes toward teaching with technology. Unpublished doctoral dissertation, University of Missouri, Columbia.
• Conole, G. and Alevizou, P. (2010). A literature review of the use of Web 2.0 tools in Higher Education. Higher Education Academy. http://core.ac.uk/download/ pdf/5162 adresinden 11 Nisan 2021’de alınmıştır.
• Cormode, G. and Krishnamurthy, B. (2008). Key differences between Web 1.0 and Web 2.0. First Monday, 13(6).
• Creswell,J. W., Plano Clark, V. L., Gutmann, M. L. & Hanson, W. E. (2003).An expanded typology for classifying mixed methods research into designs. A. Tashakkori y C. Teddlie, Handbook of mixed methods in social and behavioral research, 209- 240.
• Çalışır, G. ve Sönmez, G. (2020). Bir olgubilim çalışması: İletişim fakültesi öğrencilerinin medyaya ve medya okuryazarlığına bakış açılarının belirlenmesi. The Journal of International Scientific Researches, 5(2), 128-142.
• Çelebi, C. ve Satırlı, H. (2021). Web 2.0 araçlarının ilkokul seviyesinde kullanım alanları. Instructional Technology and Lifelong Learning, 2(1), 75-110. DOI: 10.52911/ itall.938122.
• Davis, F. D. (1989). Perceived usefulness, perceived ease of use, and user acceptance of information technology. MIS Quarterly, 13(3), 319–340.
• Demirer, V. ve Baki̇, Y. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital öyküleme sürecine ilişkin görüşleri ve algıları. Journal of Theoretical Educational Science, 11(4), 718-747.
• Dunlap, J. C. and Lowenthal, P. R. (2014). The power of presence: Our quest for the right mix of social presence in online courses. In A. P. Mizell and A. A. Piña (Eds.), Real life distance education: Case studies in practice (41-66). Charlotte, NC: Information Age Publishing.
• Foley, L. M. (2013). Digital storytelling in primary-grade classrooms. USA: Arizona State University.
• Gabel, D. (2011). Down to earth digital storytelling. Library Media Connection, 30(1), 24-27.
• Gakhar, S. and Thompson,A. (2007). Digital storytelling: Engaging, communicating, and collaborating. In R. Carlsen et al. (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference (pp. 607-612). Chesapeake, VA: AACE.
• Halstead, J. M. and Taylor, M. J. (2000). Learning and teaching about values: A review of recent research. Cambridge Journal of Education, 30(2), 169-202.
• Heinich, R., Molenda, M., Russell, J. D. & Smaldino, S. E. (2002). Instructional media and technologies for learning (7th Ed.). Merrill Prentice Hall, USA.
• Heo, M.(2009). Digitalstorytelling:An empiricalstudy ofthe impact of digitalstorytelling on pre-service teachers’ self-efficacy and dispositions towards educational technology. Educational Multimedia and Hypermedia, 18(4), 405-428.
• Hull, G. A. and Katz, M. (2006). Crafting an agentive self: Case studies of digital storytelling. Research in the Teaching of English, 41(1), 43-81.
• Hung, C. M., Hwang, G. J. and Huang, I. (2012). A project-based digital storytelling approach for improving students' learning motivation, problem-solving competence and learning achievement. Educational Technology & Society, 15(4), 368–379.
• International Society for Technology in Education “ISTE”. (2016). Web: https://www. iste.org/standards/iste-standards-for-students adresinden 30 Eylül 2021 tarihin- de alınmıştır.
• İncetelli, A. (2005). Dijital hikâye anlatımının bileşenleri. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 4(3), 132-142.
• Jakes, D. S. and Brennan, J. (2005). Capturing stories, capturing lives: an introduction to digital storytelling. http://www.jakesonline.org/dstory_ice.pdf adresinden 16 Mayıs 2021 tarihinde alınmıştır.
• Johnson, B. and Christensen, L. (2007). Educational research: Quantitative, qualitative and mixed approaches, 3rd Ed. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Karakaş, M. M. (2015). Ortaokul sekizinci sınıf öğrencilerinin fen bilimlerine yönelik 21.yüzyıl beceri düzeylerinin ölçülmesi Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Osman Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Karakoyun, F. (2014). Çevrimiçi ortamda oluşturulan dijital öyküleme etkinliklerine ilişkin öğretmen adayları ve ilköğretim öğrencilerinin görüşlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kearney, M. (2011).Alearning design forstudent-generated digitalstorytelling. Learning, Media and Technology, 36(2), 169-188.
• Kearney, M. (2011).Alearning design forstudent-generated digitalstorytelling. Learning, Media and Technology, 36(2), 169-188.
• Kılınç, B. ve Kılınç, E. (2014). Yeni medya ortamında çocuk birey: Yeni iletişim teknolojileri ve medya pedagojisinin önemi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (22), 9-23.
• Kıran, Ö. (2020). Temel yaklaşımlar açısından medya okuryazarlığı eğitimi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(3), 100. Yıl Eğitim Sempozyumu Özel Sayı, 233-248.
• Kim, I. (2015). Eff ects of learner-generated digitalstorytelling on academic achievement, creativity, and fl ow in higher education. Educational Technology İnternational, 16(2), 167-181.
• Kocaman Karoğlu, A. (2015). Öğretim sürecinde hikâye anlatmanın teknolojiyle değişen doğası: Dijital hikâye anlatımı. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(2), 89-106.
• Koçin, B. ve Tuğluk, M. N. (2020). 2013 Okul öncesi eğitim programının 21. yüzyıl becerileri açısından incelenmesi. Ulakbilge, 49(2020 Haziran), 621–649.
• Koçyiğit, M. (2015). Sosyal ağ pazarlaması; marka bağlılığı oluşturmada yeni bir pazarlama stratejisi. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Küngerü, A. (2016). Bir ifade aracı olarak dijital öykü anlatımı. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33-45.
• Lister, M., Dovey J., Giddings, S., Grant, I. and Kelly, K. (2009). New media: A Critical Introduction. New York: Routledge.
• McLellan, H. (2006). Digital storytelling in higher education. Journal of Computing in Higher Education, 19(1), 65-79.
• McMillan, J. H. and Schumacher, S. (2010). Research in education: Evidence-Based inquiry. UK: Pearson Higher Ed.
• Meadows, D. (2003). Digital storytelling: Research-based practice in new media. Visual Communication, 2(2), 189-193.
• Oberg,A. and Daniels, P. (2013).Analysis of the effect a student-centered mobile learning instructional method has on language acquisition. Computer Assisted Language Learning, 26(2), 177-196.
• Oppermann, M. (2008). Digital storytelling and American studies: Critical trajectories from the emotional to the epistemological. Arts and Humanities in Higher Education, 7(2), 171- 187.
• Parsa, A. F. ve Akmeşe, Z. (2019). Sosyal medya ve çocuk istismarı: Instagram anneleri örneği. KADEM Kadın Araştırmaları Dergisi 5(1), 163-191.
• Prensky, M. (2009). H. sapiens digital: From digital immigrants and digital natives to digital wisdom. Innovate: Journal of online education, 5(3), 1.
• Rambe, P. and Mlambo, S. (2014). Using digital storytelling to externalise personal knowledge of research processes: The case of a Knowledge Audio repository. The Internet and Higher Education, 22, 11-23.
• Robin, B. (2006). The educational uses of digital storytelling. In C. Crawford et al. (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference 2006 (pp. 709-716). Chesapeake, VA: AACE.
• Robin, B. (2016). The power of digital storytelling to support teaching and learning. Digital Education Review, 30, 17-29.
• Robin, B. R. (2008). Digital storytelling: A powerful technology tool for the 21st century classroom. Theory into Practice, 47(3), 220–228.
• Robin, B. R. ve McNeil, S. G. (2013). What educators should know about teaching digital storytelling. Digital Education Review, 22, 37-51.
• Rossiter, M. and Garcia, P. A. (2010). Digital storytelling: A new player on the narrative field. New Directions for Adult and Continuing Education, 126, 37-48.
• Sadik, A. (2008). Digital storytelling: A meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Educational Technology Research and Development, 56(4), 487-506.
• Sawyer, C. B. and Willis, J. M. (2011). Introducing digital storytelling to ınfluence the behavior of children and adolescents. Journal of Creativity in Mental Health, 6(4), 274-283.
• Smith, R. L. (2012). Mixed methods research design: A recommended paradign for the counseling profession. In Ideas and research you can use: VISTAS, 1, 1-6.
• Song, Q., He, L. and Hu, X. (2012). To improve the interactivity of the history educational games with digital interactive storytelling. Physics Procedia, 33, 1798-1802.
• Şendağ, S. (2019) Öğretim teknolojileri: Etkili ve eğlenceli öğrenme deneyimi tasarım rehberi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Tashakkori, A. and Teddlie, C. (2003). Handbook of mixed methods in social and behavi- oral research. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Tatlı, Z., Turan-Güntepe, E., Ozkan, Ç. G., Kurt, Y. ve Caylak-Altun, E. (2017). The use of digital storytelling in nursing education, case of Turkey: Web 2.0 practice. EURASIA Journal of Mathematics Science and Technology Education, 13, 6807-6822.
• Tatlı, Z. (2016). Dijital öyküleme. A. İşman, H. F. Odabaşı ve B. Akkoyunlu. (Editörler). Eğitim Teknolojileri Okumaları. Ankara: TOJET, s.219-234’daki bölüm.
• Tunç Ayvaz, Ö. ve Turkaya, A. (2018). Multidisipliner Eğitim Ortamları: Animasyon Atölyeleri. In Uluslararası Sosyal & Hukuk Çalışmaları Kongresi International Congress on Social & Legal Studies (p. 67).
• Thoman, E. ve Jolls T. (2008). 21. Yüzyıl okuryazarlığı. (Çev. Cevat Elma ve Alper Kesten). Ankara: Ekinoks Yayınları.
• Uslu Pehlivan, E. ve Kurtoğlu Erden, M. (2018). Değerler eğitiminde dijital öykülerin kullanımı. I. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresinde sunuldu, USBİK 2018, Kayseri.
• Uslu Pehlivan, E. ve Kurtoğlu Erden, M. (2019). Değer eğitiminde dijital öykü kullanımı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Verdugo, D. R. and Belmonte, I. A. (2007). Using digital stories to improve listening comprehension with Spanish young learners of English. Language Learning and Technology, 11(1), 87-101.
• Yalın, H.İ. (2002). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel Yayınları.
• Yang, Y. C. and Wu, W. I (2012). Digital storytelling for enhancing student academic achievement, critical thinking, and learning motivation:Ayear-long experimental study. Computers & Education, 59, 339-352.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.