SÜRDÜRÜLEBİLİR EĞİTİMDE YÜKSEKÖĞRETİMİN VE PSİKOLOJİK DANIŞMAN EĞİTİMİNİN ROLÜ VE ÖNEMİ

Yıl 2015, Sayı: 63, 231 - 242, 31.08.2015

Müge Çelik Örücü

Öz

Bu çalışmada Yükseköğretimin ve Psikolojik Danışman eğitiminin Sürdürülebilir Eğitimdeki
rolünün ne olabileceği, neler yapabileceği, katkılarının günümüze kadar yapılmış
raporlardan ve kaynaklardan elde edilen bilgiler ışığında tartışılmasını amaçlanmıştır.
‘Sürdürülebilirlik’ denildiği zaman, ekosistem üzerindeki biyofiziksel baskıyı her türlü ortamda
en aza indirgemek anlaşılmaktadır. Günümüzde ‘sürdürülebilirlik’ kavramı ‘çevre’
ile ilgili meselelerin çok ötesine geçmiş, sosyal ve ekonomik koşulları da içerir hale
gelmiştir. ‘Sosyal sürdürülebilirlik’ yaşam-biçimleri, toplumsal hareketler, sosyal ağlar,
yönetim, karar-alma ve okullaşma gibi konuları içerirken; ‘ekonomik sürdürülebilirlik’
ise büyüme ve kalkınma ile ilgili tartışmaları içermektedir. Yirmi birinci yüzyılda dünyada
ve Türkiye’de yaşanan pek çok değişim psikolojik danışmanlara duyulan gereksinimi
artırmıştır. Özellikle küreselleşme, Türkiye’nin sahip olduğu genç nüfus ve buna paralel
olarak eğitim sektörünün giderek büyümesi, ekonomideki değişimler, bundan etkilenerek
Türk ailesinin değişimi, kültürel çeşitliliğin artması, bilim ve teknoloji yaşam biçimlerinde
değişikliklere neden olmuştur. Birey ve grupların sosyal ve psikolojik yaşamlarının bunlardan
etkilenmesi ve değişime uyum çabaları PDR hizmetlerine duyulan gereksinimin
önemli sebeplerindendir. Bu ihtiyaç nedeniyle PDR hizmetlerinin daha farklı alanlarda,
daha çok kişiye yönelik olarak, özel durumlara özgü teknik ve yöntemlerin kullanılarak
sunulması gerekecektir.

Anahtar Kelimeler

Yükseköğretim, Psikolojik Danışman, Sürdürülebilir Eğitimi.

Kaynakça

• Altınsoy, S. (2011). Yeni devlet üniversitelerinin gelişimi: Sorunlar ve politika önerileri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 98-104.
• Braunerhjelm, P. (2008). Specialization of regions and universities: The new versus the old. Industry and Innovation, 15(3), 253-275.
• Bugay, A., Aşkar, P., Tuna, M. E., Örücü, M. Ç., Çok, F. (2015). Psychometric properties of the Turkish version of the school climate questionnaire high school form. Elementary Education Online, 14(1), 311-322.
• Çalık, T., Kurt, T. (2010). Okul İklimi Ölçeği’nin (OİÖ)geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 35(157), 167-180.
• Çalışkan, Ş., Karabacak, M., Meçik,O. (2013). Türkiye’de eğitim-ekonomik büyüme ilişkisi: 1923-2011, (Kantitatif Bir Yaklaşım), Yönetim Bilimleri Dergisi, 11, 29- 48.
• Devlet Planlama Teşkilatı (2006). Dokuzuncu kalkınma planı (2007-2013), Ankara: DPT. https://pbk.tbmm.gov.tr/dokumanlar/kalkinma-plani-9-genel-kurul.pdf Devlet Planlama Teşkilatı (2011). Yükseköğretim sektörü çalışması (yayınlanmamış). higheredu-sci.beun.edu.tr/text.php.
• Dünya Bankası (2005). Turkey-education Sector Study: Sustainable Pathways to an Effective, Equitable, and Efficient Education System for Pre-school Through Secondary School Education The World Bank Publications, Washington, DC (2005).
• Ergüder, Ü., Şahin, M.,Terzioğlu, T., Vardar, Ö. (2006). Neden yeni bir yükseköğretim vizyonu?, İstanbul Politikalar Merkezi, s.17.
• Juntenen, C.L., Atkinson, D.R (Ed) (2002). Counseling Across the life Span: Prevention and Treatment. Sage Publications.
• Korkut, F. (2007). Counselor education, program accreditation and counselor credentialing in Turkey. International Journal for the Advancement of Counselling, 29(1), 11- 20.
• Korkut, F. (2007). Psikolojik danışmanların mesleki rehberlik ve psikolojik danışmanlık ile ilgili düşünceleri ve uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 187-197.
• Kuzgun, Y. (1991). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık, Ankara: ÖSYM Yayınları.
• Lin T. C. (2004). The role of higher education in economic development: An empirical study of taiwan case, Journal of Asian Economics, 15, s.355-71.
• The Organisation for Economic Co-operation and Development (1998). Redefining tertiary education, Paris, p.33-34.
• O’Connor D., M. R. Lunati (1999). Economic opening and the demand for skills in developing countries: A review of Theory and Evidence. OECD Working Paper, No: 149.
• Özdemir, S., Sezgin, F., Şirin, H., Karip, E., Erkan, S. (2010). İlköğretim okulu öğrencilerinin okul iklimine ilişkin algılarını yordayan değişkenlerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 213-224.
• Özsoy, C., (2009). Türkiye'de eğitim ve iktisadi büyüme arasındaki ilişkinin var modeli ile analizi. The Journal of Knowledge Economy & Knowledge Management, 4, 71-83.
• Özyürek, R. (2009). Okullarda psikolojik danışma ve rehberlik uygulamaları ve öğrencilere sağlanan süpervizyon olanakları: Ulusal bir tarama çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(32), 54-63.
• SETA (2009). Türkiye’de Yükseköğretim Karşılaştırmalı Bir Analiz Talip Küçükcan ve Bekir S. Gür. http://arsiv.setav.org/public/HaberDetay.aspx?Dil=tr&hid=24532 &q=turkiye-de-yuksekogretim-karsilastirmali-bir-analiz erişim 27.06.2015 Tan, H. (1986). Psikolojik Danışma ve Rehberlik, İstanbul: MEB Basımevi.
• Türeyen, M. N.(2003). Yükseköğretim Kurumları ve Kampüsler, Tasarım Yayın Grubu, İstanbul, 2003, s.47.
• Yapıcı, M. (2003). Sürdürülebilir kalkınma ve eğitim. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,5(1), 223-229.
• Yeşilyaprak, B. (2009). The development of the field of psychological counseling and guidance in Turkey: Recent advances and future prospects. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 42(1), 193-213.
• Yeşilyaprak, B. (2011). Mesleki rehberlik ve kariyer danışmanlığında paradigma değişimi ve Türkiye açısından sonuçlar: Geçmişten geleceğe yönelik bir değerlendirme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. Educational Sciences: Theory & Practice, 11 (4), 5-26.
• Yüksek Öğretim Kurumu (2007). Türkiye'nin Yükseköğretim Stratejisi, Ankara.