DİJİTAL DESTEKLİ İŞBİRLİKLİ ÖĞRENCİ TAKIMLARI BAŞARI BÖLÜMLERİ YÖNTEMİNİN FEN BİLİMLERİ DERSİNİN AKADEMİK BAŞARISINA ETKİSİ

Yıl 2021, Sayı: 85, 173 - 186, 31.03.2021

Esra Şahin , Kemal Doymuş

Öz

İşbirlikli öğrenme, günümüz yüzyıl öğrencileri için öğrenmenin en yenilikçi ve popüler yöntemlerinden biridir. Her türlü öğrencinin başarısını desteklediğine inanılan, teorik olarak temelli ve kapsamlı bir şekilde araştırılmış öğretme-öğrenme uygulamasıdır. Bu çalışma, ortaokul altıncı sınıf öğrencilerinin fen bilimleri dersi boşaltım sistemi ünitesinde uygulanan işbirlikli öğrenci takımları başarı bölümleri (ÖTBB) öğrenme yönteminin akademik başarıya etkisini inceleyen bir araştırmadır. Çalışmada ön-test ve son-test uygulamalı yarı deneysel desen kullanılmıştır. Katılımcılar yansız olarak D1 ve D2 grubu şeklinde iki gruba ayrılmıştır ve gruplar ön-test puanları temelinde eşittir. Çalışmada birinci deney grubunda (D1); işbirlikli öğrenci takımları başarı bölümleri, ikinci deney grubunda (D2) ise dijital destekli işbirlikli öğrenci takımları başarı bölümleri yöntemi uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak boşaltım sistemi başarı testi uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen verilere yapılan bağımsız t testi sonuçlarına göre, grupların her ikisi de son uygulamada akademik başarı ortalamasını arttırmıştır. Elde edilen bulgular çalışmada kullanılan dijital destekli işbirlikli ÖTBB yönteminin, sadece işbirlikli ÖTBB yöntemine göre akademik başarıyı daha fazla arttırdığı ve öğretimde daha etkili olduğunu göstermiştir. Bu nedenle, öğretmenler öğrenci başarılarını daha yüksek düzeye çıkarmaları için ortaokul öğretim progranındaki konuları dijital destekli işbirlikli öğretim yöntemini kullanmaya teşvik edilmelidir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Destekli Eğitim, İşbirlikli Öğrenme, ÖTBB, Boşaltım Sistemi., Fen Eğitimi.

Kaynakça

• Adesoji, F. A. ve Ibraheem T. L. (2009). Effects of student teams-achievement divisions strategy and mathematics knowlegde on learning outcomes in chemical kinetics. The Journal of International Social Research, 2(6), 15-25.
• Ahmad, Z. ve Mahmood, N. (2010). Effects of cooperative learning vs. traditional instruction on prospective teachers’ learning experience and achievement. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 43(1), 151-164.
• Aloraini, S. (2012). The impact of using multimedia on students academic achievement in the college of education at King Saud University. Journal of King Saud University-Languages and Translation, 24(2), 75-82.
• Aydın, F. (2013). Coğrafya bölümü öğrencilerinin bölgesel coğrafya dersinde işbirlikli öğrenme uygulamalarına ilişkin görüşleri ve öz değerlendirmeleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4), 2401-2418.
• Beetham, H. ve Sharpe, R. (2007). Rethinking pedagogy for a digital age: Designing and delivering e-learning. NewYork: Routledge. Retrieved from http://joshuakoop. weebly.com/uploads/5/6
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. (5. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Can, A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde veri analizi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Carroll, J.M. (2014). Human Computer Interaction - brief intro. In M. Soegaard & R. Friis Dam (Eds.), The encyclopedia of human-computer ınteraction, (2nd ed.). Retrieved from:https://www.interactiondesign.org/encyclopedia/human_ computer_interaction_hci.html
• Chen, P. S. D., Lambert, A. D., & Guidry, K. R. (2010). Engaging online learners: The impact of Web-based learning technology on college student engagement. Computers & Education, 54(4), 1222-1232.
• Chen, G. D., Nurkhamid, Wang, C. Y., Yang, S. H., Lu, W. Y., & Chang, C. K. (2013). Digital Learning Playground: supporting authentic learning experiences in the classroom. Interactive Learning Environments, 21(2), 172-183.
• Çilenti, K. (1985). Science education technology. Ankara: Kadıoğlu Matbaası. Dix, A., Finlay, J., Abowd, G., & Beale, R. (2004). Human computer interaction (3rd ed.) London: Pearson Education Limited.
• Doise, W. & Mugny, G.(1984). The social development of the intellect. Oxford: Pergamon.
• Ergin M. (2007). İlköğretim fen ve teknoloji konularının öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısı ve tutumlarına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Ergün, A. (2006). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim sekizinci sınıf fen öğretimine etkileri. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Denizli: Pamukkale Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Furió, D., GonzáLez-Gancedo, S., Juan, M. C., Seguí, I. ve Costa, M. (2013). The effects of the size and weight of a mobile device on an educational game. Computers & Education, 64, 24-41. doi:10.1016/j.compedu.2012.12.015.
• Goodyear, P., & Retalis, S. (2010). Technology-enhanced learning. Rotterdam: Sense Publishers.
• Gülay, O. (2008). Ortaöğretim 9. Sınıf beden eğitimi dersinde, işbirlikli oyunların öğrencilerin sosyal beceri düzeylerine ve beden eğitimi dersine yönelik tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
• Henderson, M., Henderson, M.J. veRomeo, G.(2015). Teaching and digital technologies: Big issues and critical questions. Cambridge: Cambridge University Press.
• Hendriks, D. (2016). Comparng traditional and digital learning methods to improve the learning outcomes of young children (Master’s Thesis, University of Tilburg). Retrieved from http://arno.uvt.nl/show.cgi?fid=141012
• Mashadi, V. Z. & Kargozari, M. R. (2011). Influences of digital classrooms on education. Procedia Computer Science, 3, 1178-1183.
• M. E. B. (2018). Fen bilimleri dersi programı. Ankara: TTKB (T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı).
• Nickerson, R. S. ve Zodhiates, P. P. (2013). Teacher's assistants: What could technology make feasible? In J.Minstrell (Eds.), Technology in Education (pp. 283-292). Londra: Routledge.
• Novianti, I. (2013). Experimentation cooperative learning student team achievement division (STAD) type viewed from learning motivation. Asian Journal of Education and e-Learning, 01(05), 272-276.
• Peterson, S. E.& Miller,J.A.(2004).Comparing the quality ofstudents experiences during cooperative learning and large-group instruction. The Journal of Educational Research, 97(3), 123 – 133.
• Rogers, Y., Sharp, H. & Preece, J. (2011). Interaction design: Beyond human-computer interaction (3nd ed.). United Kingdom: Wiley. Retrieved from https://arl.human. cornell.edu/879Readings/Interaction%20Design%20-%20Beyond%20Human- Computer%20Interaction.pdf
• Sugiharto. (2020) Geographical students’learning outcomes on basic political science by using cooperative learning model with Group Investigation (GI) type in State University of Medan, Indonesia, Journal of Human Behavior In The Social Environment, 30(4), 447–456.
• Stepherd, C. (2012). Digital learning content a designer’s guide. Hampshire: Onlignment. Retrieved from http://www.plan-academy.org/pluginfile.php/20448/mod_data/ content/1070/Digital-learning-content-a-designers-guide1.pdf
• Tiantong, M. & Teemuangsai, S. (2013). Student team achievement divisions (STAD) technique through the moodle to enhance learning achievement. International Education Studies, 6(4), 85-92.
• Topsakal, Ü. (2010). 8. Sınıf canlılar için madde ve enerji ünitesinin öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısına ve tutumuna etkisi. Ahi Evran Üniversi- tesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 91-104.
• Tunçel, Z. (2006). İşbirlikli öğrenmenin beden eğitimi başarısı, bilişsel süreçler ve sosyal davranışlar üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış Doktora tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ünlü, M. ve Aydıntan, S. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin matematik öğretiminde öğrenci takımları başarı bölümleri tekniği hakkındaki görüşleri. AİBÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 101-117.
• Vanderlinde, R. & Van Braak, J. (2010). The e-capacity of primary schools: Development of a conceptual model and scale construction from a school improvement perspective. Computers & Education, 55(2), 541-553.
• Wiley,D.A.(2000). Learning object design and sequencing theory (Doctoral dissertation). Brigham Young University, Provo.
• Wright, N. (2015). A case for adapting and applying continuance theory to education: Understanding the role of student feedback in motivating teachers to persist with including digital technologies in learning. Teachers and Teaching, 21(4), 459- 471.
• Wyman, P. Y. ve Watson, S. B. (2020) Academic achievement with cooperative learning using homogeneous and heterogeneous groups. School Science and Mathematics (120), 356–363.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.