Hadis rivâyeti aslında bir iletişim biçimidir. İletişim süreçlerinde yer alan bir takım sorunların hadis rivâyeti için de söz konusu olması muhtemeldir. Bu açıdan rivâyetler değerlendirilirken konuyla ilgili derinlemesine bir araştırmaya ihtiyaç duyulmaktadır. Hadis kitaplarında tartışmasız olarak kabul edilen bir takım bilgiler, temelde bir takım yanlış iletişim süreçleri sonucu ortaya çıkabilmektedir. Yanlış iletişim sonucu ortaya çıkan bilgi ve bu bilgiye dayalı yorumların kabulü de tartışmalı olacaktır. Dolayısıyla hadis rivâyetleri bu açıdan da irdelenmelidir. Bu tür rivâyetlerden biri, Hz. Peygamber’in Hüzeyme b. Sâbit’in şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiğine dair günümüze ulaşan bilgidir. Bu çalışmada söz konusu rivâyetin, sahabe dönemine ait yanlış bir algıya dayanılarak sonraki dönemlerde nasıl mutlak bir hakikat olarak kabul gördüğü ihtimali üzerinde durulmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Şubat 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 65 |