Thoughts Of Male Offenders Perpetrating Violence Against Women Regarding The Location Of Their Crimes

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 2, 160 - 188, 30.09.2023

Aybüke Kaplan

Öz

Violence emerges as a problem that affects the entire society in terms of its consequences and impacts. While laws play a deterrent role in preventing violence, the objectives also encompass rehabilitating and reintegrating the perpetrator into society, aiming to facilitate their healing. Understanding the underlying reasons for violent tendencies and conducting research on this subject are crucial. It is widely acknowledged that violence is a learned behavior and thought pattern, deeply intertwined with cultural characteristics. Similarly, places and their attributes carry cultural significance and are shaped by the individuals within them. Thoughts related to open and closed spaces also embody cultural meanings and encompass gender-specific traits. This research aims to reveal the perceptions of male offenders, who have been convicted of domestic violence against women, regarding the location where they committed the violent acts at the Ankara High Security Forensic Psychiatry Hospital. Employing a qualitative approach, the study employed semi-structured interviews with the participants. The findings suggested that closed/private spaces were culturally deemed intimate and secretive, simultaneously representing domains of male dominance. Consequently, it was inferred that violence observed in such locations manifested in a more uncontrolled manner. Unraveling and bringing visibility to violence in closed/private spaces hold paramount importance in this research.

Anahtar Kelimeler

Domestic violence, conviction, masculinity, spatial perception

Kadına Yönelik Şiddet Uygulayan Hükümlü Erkeklerin Suçu İşledikleri Mekâna Yönelik Düşünceleri

Öz

Şiddet etkileri ve sonuçları bakımından tüm toplumu etkileyen bir sorun olarak karşımıza çıkmaktadır. Şiddeti önleme konusunda yasaların caydırıcı gücü olması ile birlikte şiddet uygulayan kişiyi rehabilite etmek, iyileştirmek ve topluma yeniden kazandırmak amaçları da bulunmaktadır. Öncelikli olarak şiddete yönelim sebeplerini bulmak ve bu konu üzerinde çalışmak gerekmektedir. Şiddetin birçok açıdan öğrenilen bir davranış ve düşünce biçimi olduğunu ve kültürel özellikler taşıdığını bilmekteyiz. Mekan ve mekana ait özelliklerde kültürel özellikler taşımaktadır ve içinde bulunan kişiler tarafından dönüşmektedir. Açık mekan ve kapalı mekana yönelik düşüncelerin de kültürel anlamlar içerdiği ve toplumsal cinsiyet özellikleri taşıdığı bilinmektedir. Bu araştırma Ankara Yüksek Güvenlikli Adli Psikiyatri Hastanesi’ndeki aile içi kadına yönelik şiddet suçundan hüküm giymiş erkeklerin şiddeti uyguladıkları mekana yönelik algılarını ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Bu araştırma nitel bir araştırma olup katılımcılara yarı yapılandırılmış bir görüşme formu uygulanmıştır. Araştırma sonucunda kapalı/özel mekanların kültürel anlamda mahrem ve gizli kabul edildiği aynı zamanda erkek egemenliğinin baskın olduğu alanlar olduğu çıkarımı yapılmıştır. Bu sebeple bu mekanlarda gözlemlenen şiddetin daha kontrolsüz şekilde ortaya çıktığı sonucuna varılmıştır. Kapalı/özel mekanlardaki şiddetin ortaya çıkarılması/görünür kılınması açısından araştırma önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Aile içi şiddet, hüküm giymek, erkeklik, mekan algısı.

Kaynakça

• Acar, H. (2013). Sosyal hizmet temelleri ve uygulama alanları. Ankara: Maya Akademi Yayınları.
• Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2019). Türkiye’de kadın. Ankara.
• Schemitt, C. (2003). The nomos of the earth in the ınternational law of the Jus Publicum Europaeum. New York: Telos Pres Publishing.
• Agamben, G. (2001). Kutsal insan egemen iktidar ve çıplak hayat. (Çev. İsmail Türkmen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Akgül, A. ve Uğurlu, Ö. (2021). Kadına yönelik şiddetin, şiddeti uygulayan ve mekan bağlamında incelenmesi: katledilmiş kadınlar örneği. Planlama Dergisi, 31(1), 128-140.
• Akkaya Şahin, G. (2010). Aile içi şiddet kavramı ve aile içi şiddetin uluslararası ve ulusal hukuki belgelerdeki düzenlemesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 27.
• Akkuş, S. ve Yıldırım, Ş. (2018). Erkeklerin kadına yönelik fiziksel şiddet uygulamasına etki eden faktörlerin incelenmesi, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 17(4), 1368-1388.
• Özkazanç, A. ve Yetiş, E.Ö. (2016), Erkeklik ve kadına şiddet sorunu: eleştirel bir literatür değerlendirmesi, Fe Dergi, 8(2), 13-26.
• Alkan, A. (2017). Cins cins mekan. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Altınay, A.G. ve Arat, Y. (2008). Türkiye’de kadına yönelik şiddet araştırması, İstanbul: Punto Yayınları.
• Altıparmak, İ.B. (2019). Kadına yönelik aile içi şiddetin boyutları: Ankara örneği. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(1), 55-76.
• Arın, M.C. (1998). Kadına yönelik şiddet, 75 yılda kadınlar ve erkekler, İstanbul, 201.
• Bahadır, A. (2013). Aile içi çatışmalar. Uluslararası aile ve sosyal politikalar zirvesi bildiriler kitabı, Ankara.
• Boyar, O. (2015). Anayasa hukuku ve şiddet. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 22(1), 53-80.
• Bölükbaşı, Ö. (2015). 6284 sayılı ailenin korunması ve kadına karşı şiddetin önlenmesine dair kanun kapsamında kadının ve aile bireylerinin korunması, Ankara, 41.
• Can, Y. (2014). Türk ailesinde aile içi şiddetin kültürel dinamikleri, Electronic Turkish Studies, 9(8), 13-19.
• Çelik, G. (2014). Eşlerarası şiddette tipolojik yaklaşımlar: şiddet uygulayan erkeklerin genel özellikleri. V. Işıkhan içinde, Prof. Dr. Gönül Erkan’a armağan sosyal hizmet ve mülakat (s. 247-264). Ankara: Sosyal Hizmet Araştırma, Uygulama ve Geliştirme Derneği.
• Demirbaş, T. (2016). Şiddet suçlarına genel bir bakış, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 65(4), 3345-3353.
• Dişsiz, M. ve Hotun Şahin, N. (2008). Evrensel bir kadın sağlığı sorunu: kadına yönelik şiddet, Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1(1), 51-58.
• Dobash, R. E., & Dobash, R. P. (1979). Violence against wives: A case against the patriarchy. New York, NY: Free Press.
• Domaniç, H. (2007). Yaratılıştan bu yana kadın haklarının gelişimi, İstanbul, 106.
• Dutton, D.G., Hart, S.D. (1992). Risk markers for family violence in a federally incarcerated population. Int J Law Psychiatry, 15: 101-112.
• Genç, Y., Altıparmak, İ.B. ve Ustabaşı Gündüz, D. (2019). Kadına yönelik şiddetin erkekler tarafından değerlendirilmesi: Sakarya örneği. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(2), 391-408.
• Gondolf, E. W. and Fisher, E. R. (1988). Battered women as survivors: An alternative to treating learned helplessness. Lexington Books/D. C. Heath and Com.
• Güleç, H., Topaloğlu, M., Ünsal, D. ve Altıntaş, M. (2012). Bir kısır döngü olarak şiddet, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 4(1), 112-137, doi:10.5455/cap.20120408.
• Gümüş, A. (2006). Şiddetin nedenleri. Toplumsal bir sorun olarak şiddet sempozyumu. Ankara, Eğitim Sen Yayınları.
• Gündüz, F. (2018). Kadına yönelik şiddet: cinayet haberleri çözümlemesi. Eğitimde Nitel Araştırma Dergisi, 6(1), 297-318.
• Hotaling, G.T. and Sugarman, D.B. (1986). An analysis of risk markersin husband to wife violence: the current state of knowledge. Violence and Victims, 1 (2): 101-117.
• Işık, B. (2018). Toplumsal cinsiyet rollerine bağlı olarak aile içi şiddetin anlamlandırılması. (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Akkaş, İ. ve Uyanık, Z. (2016). Kadına yönelik şiddet. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 6(1), 32-42.
• İzci, F., Usta Sağlam, N.G. ve Kaçıkçı, H.Ö. (2017). Psychological and legal aspects of violence against women, Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 30(4), 209-217, doi:10.17827/aktd.932271.
• Kaiser, G. (1993). Kriminologie. 9. Auflage, Heidelberg.
• Kalav, A. (2012). Namus ve toplumsal cinsiyet. Maediterranean Journal of Humanities, 2(2), 151-163.
• Kalaycı Kırlıoğlu, H.İ., Akarçay, D. ve Kırlıoğlu, M. (2016). Atasözleri ve deyimlerde kadına yönelik şiddetin izleri: niteliksel bir çalışma. Munzur Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 4(8), 101-122.
• Karınca, E. (2008). Kadına yönelik aile içi şiddetle ilgili ulusal ve uluslararası yasal düzenlemeler. T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, Ankara, 37.
• Köse Akkirman, D. (2017). Toplumsal cinsiyet ve mekan: kent mekanına erişimde cinsiyete dayalı farklar ve eşitsizlikler. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kunur, S. (1996). Kadına yönelik şiddetin mekansal görünümleri (Muğla örneği). (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Lorenz K. (2019). Saldırganlığın spontanlığı. Cogito, 6(0), 165-168.
• Mergen, A. (1995). Die kriminologie. 3. Auflage, München, 298.
• Mohammadi Granbarlou, R. (2020). Kadına yönelik şiddeti etkileyen toplumsal faktörler üzerine sosyolojik bir inceleme, Tarsus University Journal of The Faculty of Economics and Administrative Science, 1(1), 58-68.
• Mor Çatı. (2023). Türkiye’de kadınların yasal kazanımları. Erişim Tarihi 11 Mart 2023, https://www.morcati.org.tr/tr/8-mor-cati-kadin-siginagi-vakfi/462-turkiyede-kadinlarin-yasal-kazanimlari.
• Nadir, U. (2016). Şiddetin mağdurları ve tanıkları olarak kadınların aile içi şiddet deneyimleri. (Yayımlanmış Doktora Tezi), Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özkan, G. (2017). Kadına yönelik şiddet- aile içi şiddet ve konuya ilişkin uluslararası metinler üzerine bir inceleme. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 7(1), 533-564.
• Öztürk, A.B. (2014a). Erkeklik ve kadına yönelik aile içi şiddet: eşine şiddet uygulayan erkekler, (Yayımlanmış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Öztürk, A. B. (2014b). Eşine şiddet uygulayan erkeklerin evlilik yaşantıları ve şiddet. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 25(2), 61-74.
• Rounsaville, B. J. (1978). Battered wives: Barriers to identification and treatment. American Journal of Orthopsychiatry, 48(3), 487–494. https://doi.org/10.1111/j.1939-0025.1978.tb01337.x.
• Rosenbaum, A., & O’Leary, K. D. (1981). Marital violence: Characteristics of abusive couples. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 49(1), 63-71. https://doi.org/10.1037/0022-006X.49.1.63.
• Samuels, J. E. (2001). An update on the “cycle of violence”. Research in Brief, Washington, D.C.: U.S. Department of Justice, National Institute of Justice, February, NCJ 184894.
• Sarı, K.S. (2010). Ailenin korunmasına dair kanun ve aile mahkemeleri bağlamında kadına yönelik aile içi şiddet. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 4.
• Schneider, H.J. (1993). Einführung in die kriminologie. 3. Auflage, Berlin-New York, 91.
• Snyder, D. K., & Fruchtman, L. A. (1981). Differential patterns of wife abuse: A data-based typology. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 49(6), 878-885. https://doi.org/10.1037/0022-006X.49.6.878.
• Tarhan, N. (2010). Domestic family violence. International Family Conference Articles Book, Ankara, 351-363.
• Uluocak, Ş., Gökulu, G., Bilir, O., Karacık, N. E. ve Özbay, D. (2014). Toplumsal cinsiyet eşitsizliği ve kadına yönelik şiddet, Edirne: Paradigma Akademi.
• Uygur, G. (2007). Kadına yönelik aile içi şiddetle mücadele. Ankara.
• Uygur, G. ve Çağlar Gürgey, İ. (2014). Kadınların ve kız çocuklarının insan hakları ihlali ve bunun bir örneği olarak kadına yönelik şiddet. Kadınların ve kız çocuklarının insan hakları: kadına yönelik şiddet ve ev içi şiddet. Ankara, 9-60.
• Walker, L. E. (1979). The battered woman. New York: Harper & Row.
• Watts-English, T., Fortson, B.L., Gibler, N., Hooper, S.R., De Bellis. (2006). The psychobiology of maltreatment in childhood. J Soc Issues, 62: 717-736.
• World Health Organization. (2014). Global status report on violence prevention. Luxembourg: World Health Organization.
• Yaşar, M.R. (2017). İki şiddet arasında kadın. Akademik Matbuat, 1(1), 1-20.
• Yaşartürk, G. (2012). Domestic space and violence in Turkish cinema: My violence is because of my love. Fe Dergi: Feminist Eleştiri, 4(1), 14-27.
• Yüksel Oktay, E. (2015). Türkiye’nin ve dünyanın ortak sorunu: kadına şiddet. Journal of Academic Studies, 16(64), 57-118.