Bu çalışma, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin temel ilkeleri doğrultusunda, Türkiye’de koruyucu ailelik sistemini çocuk hakları perspektifinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Bu kapsamda bu çalışma, koruyucu aile sistemini yalnızca bir bakım modeli olarak değil; aynı zamanda çocukların insan onuruna yaraşır bir yaşam sürmelerini hedefleyen hak temelli bir sosyal hizmet yaklaşımı olarak ele almakta ve çocuk refahını artırma yönünde kapsamlı bir değerlendirme sunmaktadır. Çalışmada literatür taraması yöntemiyle ulusal ve uluslararası mevzuatlar ile güncel araştırmalar temelinde sistemin güçlü yönleri ve sınırlılıkları ele alınmıştır. Çalışma, koruyucu ailelik modelinin çocuğun aile ortamında büyüme hakkını destekleyen önemli bir alternatif bakım modeli olduğunu ortaya koymaktadır. Bununla birlikte sistemin uygulamada bazı yapısal zorluklarla karşılaştığı; özellikle dezavantajlı çocuk gruplarının (engelli, küçük yaş, yabancı uyruklu) hizmete erişiminde eşitlikçi bir uygulamanın yeterince sağlanamadığı tespit edilmiştir. Ayrıca, uygulamada hak temelli bir yaklaşımın tam anlamıyla yerleşmesinde sorunlar olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, çocuk hakları odaklı, kapsayıcı ve sürdürülebilir bir koruyucu aile sisteminin inşası için nitelikli profesyonel destek, bölgesel eşitlik, katılımcı süreçler ve ayrımcılık karşıtı politikaların geliştirilmesine yönelik öneriler sunulmuştur.
Çocuk hakları çocuk koruyucu aile çocuk koruma sosyal hizmet.
This study aims to evaluate the foster care system in Turkey from a child rights perspective, in line with the fundamental principles of the United Nations Convention on the Rights of the Child. In this context, the study approaches foster care not merely as a model of care, but as a rights-based social work practice that aspires to ensure a life worthy of human dignity for every child. It provides a comprehensive assessment aimed at enhancing child well-being. Utilizing a literature review method, the study examines national and international legislation as well as recent research to identify the strengths and limitations of the system. The findings reveal that the foster care model represents a vital alternative care option that upholds the child’s right to grow up in a family environment. However, the system faces structural challenges in practice, particularly in ensuring equitable access to services for disadvantaged child groups such as children with disabilities, younger children, and those of foreign nationality. Moreover, the study highlights that a fully established rights-based approach is yet to be achieved in implementation. In conclusion, the study offers recommendations for building a child rights-oriented, inclusive, and sustainable foster care system through qualified professional support, regional equity, participatory processes, and the development of anti-discrimination policies.
Child rights child foster care child protection social work.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyal Hizmetler (Diğer), Sosyal Politikada Bakım Hizmetleri |
| Bölüm | Derleme |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 21 Ocak 2025 |
| Kabul Tarihi | 21 Haziran 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 2025 Sayı: Aile Özel Sayısı Cilt -2 |