The Relationship Between Adolescents’ Subjective Well-Being and Family EnvironmentThis study examines the association between family environment and subjective well-being among Turkish adolescents. The participants of the study include a total of 252 adolescents (128 male and 124 female). The ages of them range between 14 and 17. The data of the study were obtained through the use of the Adolescents’ Subjective Well-Being Scale and Family Environment Scale. The data were analyzed through using of multiple regression analysis method. The findings obtained indicate that the unity in the adolescents’ family was related with adolescents’ subjective well-being, and also control in the adolescents’ family was not related with adolescents’ subjective well-being. These variables explain 26 % variance of adolescents’ subjective well-being. The findings of the study suggest that there is a statistically significant relationship between adolescents’ subjective well-being and their family environment. Results of this study may be used for improving subjective well being program.
Barrera, M., & Li, S.A. (1996). Handbook of Social Support and the Family. New York: Plenum Press.
Bjorklund, D.F. (2000). Children thinking. USA: Wadsworth Press.
Buist, K. L., Dekovic´, M., Meeus, W., & Van Aken, M. A. G. (2004). Reciprocal relationships between early adolescent attachment and internalising and externa- lising problem behaviour. Journal of Adolescence, 27, 251–266.
Diener E. (1984). Subjective well-being. Psychologi- cal Bulletin 1984; 95:542-575. 100
Joronen, K.& Kurki, A.(2005). Familial contribution to adolescent subjective well being. International Journal of Nursing Practice, 11,3,125-133.
Kagıtçıbası, Çigdem. (1996). Family and human development across cultures. Mahwah, Nj: Lawrence Earlbaum
Kagıtçıbası, Çigdem. (2000). Kültürel psikoloji ve kültür bağlamında insan ve aile. İstanbul: Evrim Yayı- nevi.2. Baskı.
Koker S (1991). Normal ve sorunlu ergenlerde ya- şam doyumu düzeyinin karşılaştırılması.
Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bi- limler Enstitüsü, Ankara, 1991
Lyubomirsky S, Sheldon KM, Schkade D (2005). .Pursuing happiness: The architecture of sustainable change. 9:111–131.
Markus, H., & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation. Psychological Review, 98, 224-253.
McCullough, G., Huebner, E. S., & Laughlin, J. E. (2000). Life events, self-concept, and adolescents’ po- sitive subjective well-being. Psychology in the Schools, 37, 281 – 290.
McKnight, C. G., Huebner, E. S., & Suldo, S. M. (2002). Relationships among stressful life events, tem- perament, problem behavior, and global life satisfaction in adolescents. Psychology in the Schools, 39, 677- 687.
McCullough, G. & Huebner, E.S. (2003). Life satisfa- ction of adolescents with learning disabilities. Manusc- ript submitted for publication.
Morris, E. W., & Winter, M. (1978). Housing, family, and society. New York: Wiley.Rey, J.
Moos, R. (1974). Family Environment Scale (Form R). Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.
Minuchin, S., Fishman, C. H. (1981). Family therapy techniques. Cambridge,n
Massachusetts, And London, England: Harvard Uni- versity Press. 207–225. 101
Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Bu çalışmada ergenlerin öznel iyi oluşları ile aile ortamları arasındaki ilişkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Ankara’da genel lise öğrenimine devam eden, 14–17 yaşları arasında 124 (% 49.2) kız ve 128 (%50.8) erkek olmak üzere toplam 252 lise öğrencisi katılmıştır. Çalışmada Ergen Öznel İyi Oluşu Ölçeği ve Aile Ortamı Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizi, çoklu regresyon tekniğiyle analiz edilmiştir. Çalışmada, aile ortamındaki birlik düzeyinin yükselmesine paralel olarak ergenlerin öznel iyi oluş düzeylerinin de yükseldiği bulunmuştur. Aile ortamındaki kontrolün, ergen öznel iyi oluşu ile ilişkili olmadığı sonucuna varılmıştır. Aile ortamının ergen öznel iyi oluşunu %26 oranında açıkladığı bulgusuna ulaşılmıştır. Bu çalışmanın sonuçları, öznel iyi oluş ve aile ortamı arasında istatistikî açıdan anlamlı ve önemli bir ilişkinin olduğunu göstermiştir. Bu çalışmanın bulguları, öznel iyi oluşu artırma programlarında kullanılabilir.
Barrera, M., & Li, S.A. (1996). Handbook of Social Support and the Family. New York: Plenum Press.
Bjorklund, D.F. (2000). Children thinking. USA: Wadsworth Press.
Buist, K. L., Dekovic´, M., Meeus, W., & Van Aken, M. A. G. (2004). Reciprocal relationships between early adolescent attachment and internalising and externa- lising problem behaviour. Journal of Adolescence, 27, 251–266.
Diener E. (1984). Subjective well-being. Psychologi- cal Bulletin 1984; 95:542-575. 100
Joronen, K.& Kurki, A.(2005). Familial contribution to adolescent subjective well being. International Journal of Nursing Practice, 11,3,125-133.
Kagıtçıbası, Çigdem. (1996). Family and human development across cultures. Mahwah, Nj: Lawrence Earlbaum
Kagıtçıbası, Çigdem. (2000). Kültürel psikoloji ve kültür bağlamında insan ve aile. İstanbul: Evrim Yayı- nevi.2. Baskı.
Koker S (1991). Normal ve sorunlu ergenlerde ya- şam doyumu düzeyinin karşılaştırılması.
Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bi- limler Enstitüsü, Ankara, 1991
Lyubomirsky S, Sheldon KM, Schkade D (2005). .Pursuing happiness: The architecture of sustainable change. 9:111–131.
Markus, H., & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation. Psychological Review, 98, 224-253.
McCullough, G., Huebner, E. S., & Laughlin, J. E. (2000). Life events, self-concept, and adolescents’ po- sitive subjective well-being. Psychology in the Schools, 37, 281 – 290.
McKnight, C. G., Huebner, E. S., & Suldo, S. M. (2002). Relationships among stressful life events, tem- perament, problem behavior, and global life satisfaction in adolescents. Psychology in the Schools, 39, 677- 687.
McCullough, G. & Huebner, E.S. (2003). Life satisfa- ction of adolescents with learning disabilities. Manusc- ript submitted for publication.
Morris, E. W., & Winter, M. (1978). Housing, family, and society. New York: Wiley.Rey, J.
Moos, R. (1974). Family Environment Scale (Form R). Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.
Minuchin, S., Fishman, C. H. (1981). Family therapy techniques. Cambridge,n
Massachusetts, And London, England: Harvard Uni- versity Press. 207–225. 101
Eryılmaz, Y. D. D. A. (2011). Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 24(24), 93-102. https://doi.org/10.21560/spcd.23085
AMA
Eryılmaz YDDA. Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. Mart 2011;24(24):93-102. doi:10.21560/spcd.23085
Chicago
Eryılmaz, Yrd. Doç. Dr. Ali. “Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 24, sy. 24 (Mart 2011): 93-102. https://doi.org/10.21560/spcd.23085.
EndNote
Eryılmaz YDDA (01 Mart 2011) Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 24 24 93–102.
IEEE
Y. D. D. A. Eryılmaz, “Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, c. 24, sy. 24, ss. 93–102, 2011, doi: 10.21560/spcd.23085.
ISNAD
Eryılmaz, Yrd. Doç. Dr. Ali. “Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 24/24 (Mart 2011), 93-102. https://doi.org/10.21560/spcd.23085.
JAMA
Eryılmaz YDDA. Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 2011;24:93–102.
MLA
Eryılmaz, Yrd. Doç. Dr. Ali. “Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, c. 24, sy. 24, 2011, ss. 93-102, doi:10.21560/spcd.23085.
Vancouver
Eryılmaz YDDA. Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarıyla Aile Ortamları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 2011;24(24):93-102.