İNFORMAL ÖĞRENME, ÇOCUK VE SUÇ OLGUSU

Yıl 2016, Sayı: 36, 0 - 0, 17.08.2016

İbrahim E. Bilici

https://doi.org/10.21560/spcd.56761

Cited By: 2

Öz

Öğrenme anne karnında başlayıp aile başta olmak üzere, sosyal çevre içinde informal öğrenme ile hayat boyu devam etmektedir. Formal eğitim süreçlerini aşan informal öğrenme ortamları, bir taratan istendik davranışları, öte yandan suç niteliğindeki eylemler de dâhil olmak üzere, neyi örnek gösterir, nasıl bir model oluşturursa o, çocuğu etkilemektedir. Çocuk gelişiminde çocuğun ilgi, sevgi, şekat ve güven gibi temel ihtiyaçlarının aile tarafından yeterince karşılaması veya çocuğa kayıtsız kalmasıyla; informal öğrenme ortamlarının yönlendirmesiyle kimlik, kişilik, karakter ve değerler inşa edilmektedir. Örgün (formal) eğitime güçlü bir alternatif hatta tehdit konumundaki medya ile yapılan informal öğrenme, öğrenme çağındaki çocuklarda çok etkili olmakta, kimi zaman informal öğrenme örgün eğitime baskın çıkmaktadır. Nitel literatür incelemesine dayanan ve derleme makale niteliği taşıyan bu betimsel çalışmanın amacı; hızla ilerleyen dijital iletişim teknolojilerinin çocuklar üzerindeki muhtemel ve muhtelif eğitici etkilerini belirtmek, istenmeyen davranışların ortaya çıkış neden ve sonuçlarını nedensellik bağı içinde tespit etmek, suç olgusu başta olmak üzere, ilgili güncel sorunların çözümüne katkıda bulunabilecek öneriler sunmaktır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, informal öğrenme, medyadan öğrenme, medyadan suç taklidi, medya okuryazarlığı

INFORMAL LEARNING, CHILD AND CRIME

Öz

Learning starts in the main abdominal and continues for a lifetime in the form of informal learning in a primarily family and social environment. Whatever informal learning environments which surpass formal education processes exemplify, incentivize and model as desired behaviors on the one hand and criminal activities on the other has an inluence on the child. In child development, identity, personality, character, and values are constructed as a result of the fulillment of the child’s basic needs such as care, afection, compassion and trust by the family or being inattentive towards them and the encouragement from informal learning environments. Informal learning via media, which is a powerful and even threatening alternative to formal education is very efective on children at the learning age, sometimes informal learning predominates over formal education. Objective of this descriptive research based on qualitative literature review is to identify the probable and diverse efects of the ever-developing digital technologies on children, to investigate why undesirable behaviors emerge and the related issues by emphasizing the causal relations and to ofer suggestions that can contribute to the solution of the current related problems, primarily the crime phenomenon.

Anahtar Kelimeler

Child, informal learning, learning from media, copycat crime, media literacy.

Kaynakça

• Ahmad, W., ve Fisher D.L. (2006). School climate in Indonesian junior secondary schools.
• D.L. Fisher ve M. S. Khine (Ed), Contemporary approaches to research on learning
• environments worldviews, (ss. 497-516). Singapore: World Scientific Publishing.
• Alkaya, O. V. (02.12.2014). 5 Sezonda Walking Dead’den öğrendiğimiz 7 hayat dersi. Erişim
• Tarihi: 05. 12. 2015. www.radikal.com.tr/radikalist/5-sezonda-walking-deaddenogrendigimiz-7-hayat-dersi-1243333/
• Becker-Blease, K. A., Finkelhor, D., ve Turner, H. (2008). Media exposure predicts
• children’s reactions to crime and terrorism. Journal of Trauma & Dissociation, 9(2),
• ss. 225-248.
• Bilici, İ.E. (2014). Medya okuryazarlığı ve eğitimi. Ankara: Nobel.
• Bushman, B. J., Gollwitzer, M., ve Cruz, C. (2015). here is broad consensus: Media
• researchers agree that violent media increase aggression in children, and pediatricians
• and parents concur. Psychology of Popular Media Culture, 4(3), ss. 200-214. DOI:
• 1037/ppm0000046
• Callanan, V. (2005). Feeding the fear of crime: crime-related media and support for three
• strikes. New York: LFB Scholarly Publishing.
• Deadonarut. (2013). 28 years old, no job, no gf, no life, barely able to pay the rent, don’t know
• what to do. Erişim tarihi: 24.10.2015, www.relationshiptalk.net/28-years-old-nojob-no-gf-no-life-barely-able-to-pay-the-rent-dont-know-what-to-do.-31808831.
• html.
• Ercan, R. (2014). Gündelik yaşamda işlevsel olarak kullanılan Türk atasözlerinde çocuk
• imgeleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(27), ss. 15-
• Gültekin, F. (2013). Eğitimde ödül–ceza dengesi. Erişim tarihi: 01.01.2016, http://www.
• aileakademisi.org/arastirma/egitimde-oedul-ceza-dengesi-ceza-korkusundanoedul-bagimliligina.
• Hibberd, J. (2012). ‘Walking Dead’ premiere gets fall’s biggest rating Erişim tarihi:
• /12/2015, http://insidetv.ew.com/2012/10/15/walking-dead-season-3-premiereratings.
• İçli, T. G. (2009). Çocuk suç ve sokak sokakta yaşayan suç işleyen ve suça maruz kalan
• çocuklar (Genel Yayın No:142). Ankara: Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar
• Genel Müdürlüğü.
• July77 [Nick Name]. (2011). I am in my late 20s. Erişim tarihi: 01.01.2016, www.
• experienceproject.com/stories/am-in-my-late-20s/1337951.
• Marsh, I., ve Melville, G. (2009). Crime, justice and the media. London and New York:
• Routledge.
• Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), ss.
• -396.
• Quinton, S. (2006). A brief critique on the future of learning (Assessing the potential
• for research). D. Fisher ve M.S. Khine, (Ed.), Contemporary approaches to research
• on learning environments: Worldviews (ss. 543-578). Singapore: World Scientific
• Publishing.
• Schwartz, B. (2005). he paradox of choice. Erişim tarihi: 13.11.2015, https://www.ted.
• com/talks/barry_schwartz_on_the_paradox_of_choice
• Schwartz, B. (2009). Our loss of wisdom. Erişim tarihi: 12.11.2015, https://www.ted.com/
• talks/barry_schwartz_on_our_loss_of_wisdom?language=en.
• Solak, A. (2009). Şiddeti anlamak. Ankara: Hegem.
• Surette, R. (2011). Media, crime and criminal justice images, realities, and policies.
• Wadsworth: Wadsworth Cengage Learning.
• Şirin, M. R. (2011). Şiddet, televizyon ve çocuk dostu medya. M. R. Şirin (Ed.), 1. Türkiye
• Çocuk Hakları Kongresi Bildiri Kitabı (ss.163-182). İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
• he United Nations Children’s Fund [UNICEF]. (2007). Çocuklara yönelik şiddetin ortadan
• kaldırılması (Parlamenterler İçin Elkitabı No:13). Fransa: IPU Headquarters.
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2014). Türkiye İstatistik Kurumu istatistiklerle çocuk
• (Yayın No: 4372). Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
• Türkiye İstatistik Kurumu Merkezi Dağıtım Sistemi [MEDAS] çevrimiçi veri tabanı.
• Erişim tarihi: 19.12.2015, www.tuik.gov.tr/PreTabloArama.do?metod=search.
• Yavuzer, H. (1994). Çocuk ve suç (7. baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (1996). Ana-baba ve çocuk, ailede çocuk eğitimi (9. baskı). İstanbul: Remzi
• Kitabevi.
• Yüksel, E. (2010). Medya ve habercilik. Konya: Çizgi.