Üç Modern Heykeltıraş, Üç Yorum; Rodin, Boccioni Ve Giacometti'nin Yürüyen Adamları

Yıl 2023, , 741 - 759, 31.12.2023

Eren Koyunoğlu

https://doi.org/10.29135/std.1298364

Öz

Modern sanatçılar, geleneksel sanat anlayışlarını aşarak, özgür anlatım biçimleri ile yeni sanatsal problemler oluşturmuş ve bunları çözmeye çalışmıştır. Modern dönem öncesi heykel sanatının ana konusu anatomik kurallar ile sınırlandırılmış insandır. Modern heykel bunun ötesine geçmiştir. Konu olarak sınırları genişlemiş, anatomik kurallara olan bağlılığını kopartmıştır. Geleneksel malzeme kullanımına ek olarak çok çeşitli malzeme kullanımı başlamıştır. Formun boşluk ve doluluğun bir bileşeni olduğu kavranmıştır. Modernizmle beraber gelen bu değişim, sanatçıya daha önce hiçbir zaman olmadığı ölçüde özgürlük sağlamıştır. Bu makale, modern sanat ile birlikte özgürleşen heykel sanatçısının bir konuyu nasıl farklı şekillerde ele alabildiğini insan figürü ve hareket üzerinden irdelemeyi amaçlamıştır. Makale, konuyu modern dönemin bu üç önemli heykeltıraşının birer “Yürüyen Adam” eseri vasıtasıyla analiz etmiştir. Konunun iyi anlaşılabilmesi için öncelikle modern heykel sanatının değişim süreçlerine değinilmiş, daha sonra eserleri ele alınacak olan sanatçılar Rodin, Boccioni ve Giacometti hakkında bilgi verilerek bu sanatçıların sanatsal anlayışları ortaya konulmuştur. Ardından sanatçıların bahsedilen sanatsal anlayışları göz önüne alınarak yürüyen insan figürünü ve hareket temasını nasıl ele aldıkları, kavramsallaştırdıkları, üretim süreçlerinde sanatsal problem oluşturma, bu problemleri çözme üzerine nasıl eğildikleri incelenmiştir. Eserlerin hareket algısı, tema, zaman algısı, plastik yaklaşım, uzamla ilişki ve izleyici üzerindeki etki açılarından ortak yönleri ve farklılıkları karşılaştırılarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak modern sanatın sonsuz ihtimaller sunan görme biçimlerinin nasıl ortaya çıktığı ve hızla çeşitlendiği bu örnekler üzerinden tartışılarak açıklanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Modern heykel, Rodin, Boccioni, Giacometti, sanat eleştirisi

Three Modern Sculptors, Three Interpretations; Rodin, Boccioni, and Giacometti's Walking Men

Öz

In the realm of modern art, artists have embarked on a transformative journey, expanding the horizons of traditional artistic paradigms through the exploration of freely expressed forms. This movement, which emerged as a reaction against the rigid constraints of conventional artistic norms, has afforded sculptors a unique opportunity to break free from the traditionally circumscribed boundaries of their craft. Prior to the advent of modern art, sculpture predominantly focused on the human form, its representation adhering closely to anatomical veracity. Modern sculpture has gone beyond that. Its boundaries have expanded with new subjects and it has broken its adherence to anatomical rules. This emancipatory spirit also extended to the materials used in the creation of sculptures. In addition to the continued use of traditional materials, sculptors started to experiment with a wide array of unconventional mediums, thereby expanding the expressive possibilities of their craft. It became increasingly evident that form was not solely a product of material substance but an intricate interplay between emptiness and fullness, light and shadow. This change, which came with modern art, has given the artists more freedom than ever before.
This article undertakes the examination of how sculptors, unburdened by the constraints of tradition and liberated with modern art, could handle a subject in different ways, particularly through the representation of the human figure and the theme of movement. The text focuses on how the art of sculpture reflects the freedom of modern art through the human figure and the theme of movement. The analysis centers on the works of three eminent modern sculptors, namely Rodin, Boccioni, and Giacometti, with specific reference to their respective series of “Walking Man” sculptures.
To facilitate a comprehensive understanding of the subject matter, this article commences by delineating the transformative shifts that modern sculpture underwent. Subsequently, it explores the underlying artistic philosophies that guided the creative endeavors of these sculptors. The examination revolves around how each sculptor approached and conceptualized the representation of the walking human figure and the dynamic of movement within their respective oeuvres. This entails an exploration of the artistic challenges posed by this thematic exploration and the innovative solutions each sculptor devised in response. The commonalities and differences of the works in terms of perception of movement, theme, perception of time, plastic approach, relationship with space and impact on the viewer were compared and evaluated. As a result of examining the works of three different artists, it is stated that each artist shapes the human body in a different way and reflects the perception of changing times by creating their own unique artistic language. This situation can be summarized as each artist has a unique freedom of expression and produces art in accordance with the rapidly changing perception of modern art. Thus, how modern art’s ways of seeing, which offer endless possibilities, emerged and diversified rapidly has been discussed and explained through these examples.

Anahtar Kelimeler

Modern sculpture, Rodin, Boccioni, Giacometti, art criticism

Kaynakça

• Antmen, A. (2009), 20. Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar (2. Baskı), İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Champigneulle, B. (1967), Rodin, Paris: Thames and Hudson.
• Hulten, P. (1992), Futurism & Futurisms, Londra: Thames and Hudson.
• Huntürk, Ö. (2011), Heykel ve Sanat Kuramları, İstanbul: Kitabevi.
• Le Normand-Romain, A., Pigeot, A., Hohl, R., Daval, J. L., Rose, B., Meschede, F. (1996), Sculpture, The Adventure of Modern Sculpture in the Nineteenth and Twentieth Centuries, Köln: Taschen GmbH.
• Öndin, N. (2009), XX. Yüzyıl Sanatının Kuramsal Dili, Anlamsal Sorgulamalar, İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Yayınları.
• Özer, B. (2009), Kültür Sanat Mimarlık, İstanbul: Yapı Endüstri Merkezi Yayınları.
• Pinet, H. (1992), Rodin, The Hands of Genius, Londra: Thames and Hudson.
• Read, H. (1998), Modern Sculpture, Singapore: Thames and Hudson.
• Samih, R. (ed.), (2006), Heykelin Büyük Ustası Rodin İstanbul’da, İstanbul: Sakıp Sabancı Müzesi.
• Sartre, J. P. (1997), Estetik Üzerine Denemeler, Ankara: Doruk Yayıncılık.
• Schneckenburger, M., (2005), “Sculpture”, Ed. Ingo F. Walter, Art of the 20th Century Painting, Sculpture, New Media, Photography, Volume II, Köln: Taschen GmbH.