A short time after the conquest of Bursa by Ottomans, the construction of new complex buildings including religious, scholastic, social and commercial ones, gave the city a capital identity. Despite the disasters such as invasion, fire or earthquake, the buildings especially the zaviyahs and mosques, whose constructions gradually decreased in 16th century but uninterruptedly continued, have managed to exist till now. The kursîs ( va’z kürsüsü ) of Bursa Great Mosque and Abdâl Musa Mosque, which are the subject of this article, date back to the 19th and 20th centuries, whereas the mosques themselves are original examples of their times. These kursîs, which attract attention among the late Ottoman period examples with their forms and ornamentation features, are to be introduced and assessed.
Bursa’nın Osmanlılar tarafından fethedilmesinden kısa bir süre sonra, şehirde bir külliye bütünlüğü içinde dini, eğitim, sosyal ve ticari yapıların da inşa edilmesi Bursa’ya bir başkent hüviyeti kazandırmıştır. Başta zaviyeler ve camiler olmak üzere XVI. yüzyıldan itibaren yoğunlu azalan, ancak kesintisiz olarak inşa edilen yapılar maruz kalmış oldukları istila, yangın ve deprem gibi felaketlere rağmen günümüze kadar ayakta kalmayı başarmışlardır. Makalemizin konusunu oluşturan Bursa Ulu Camii ve Abdâl Mehmed Camii va’z kürsüleri, içinde bulundukları yapılar döneminin orijinal örnekleri olmasına rağmen XIX. ve XX.yy.’lara tarihlenen unsurlardır. Osmanlı Geç Dönem özellikleri taşıyan va’z kürsüleri arasında formları ve süsleme özellikleriyle dikkat çeken bu kürsüler tanıtılarak değerlendirilmeye çalışılacaktır.
Va’z kürsüsü Bursa Ulu Cami Bursa Abdâl Mehmed Camii Barok üslubu Mermer süsleme Ahşap süsleme
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | ARAŞTIRMA |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 21 Sayı: 2 |