Tarihinde birçok medeniyete ev sahipliği yapan Sicilya Adası, 9. asırda Müslümanlar tarafından fethedilmiştir. Müslümanlar, fetihten sonra İtalya’ya da akınlar düzenlemişlerdir. 11. asırda Normanlar tarafından istila edilene kadar Müslümanların elinde olan adada İslam kültürü egemen olmuştur. Müslümanların, başka dinlerin mensuplarına karşı geliştirdikleri dini tolerans kültürü, Normanlar döneminde de devam ettirilmiştir. Bu dönemden itibaren bu hoşgörüden yararlananlar ise Müslümanlar olmuşlardır. Daha zayıf olmakla birlikte Normanlar döneminde de önemli bir nüfuza sahip olan Müslümanlar, doğunun bilgeliğinin ve bilimsel tecrübesinin Sicilya’dan Avrupa’ya aktarılmasına önemli katkı sağlamışlardır. II. Friedrich dönemi, sözü edilen tolerans kültürüyle birlikte, Avrupa’nın Müslümanlardan bilimsel alanda sağladığı yararın zirveye ulaştığı dönemdir. II. Friedrich’in ölümünden sonra ise Müslümanlara karşı mevcut olan himaye ve tolerans siyasetinin yavaş yavaş sona erdiği bir döneme girilmiştir. Nihayet 14. asrın başından itibaren Papa ve Sicilya’nın yeni hâkimi Fransız Anjou hanedanı tarafından uygulanan baskılar, katliamlar ve Hristiyanlaştırma siyaseti, zamanla Müslüman nüfusun Sicilya ve İtalya’da yok olmasıyla sonuçlanmıştır.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Temmuz 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 40 |
Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi