Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı Sözlü İletişim Öğrenme Alanındaki Kazanımlara Eleştirel Bir Bakış

Yıl 2016, Cilt: 6 Sayı: 2, 235 - 253, 20.08.2016

Gökhan Arı

https://doi.org/10.19126/suje.40827

Cited By: 7

Öz

Dinleme/izleme ve konuşma becerileri, sözlü iletişimi oluşturan temel unsurlardır. Bir önceki programda dinleme/izleme ve konuşma kazanımları farklı öğrenme alanları iken 2015 yılında hazırlanan Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı’nda bu alanlar sözlü iletişim çatısı altında birleştirilmiştir.  Bu çalışmanın amacı sözlü iletişim öğrenme alanındaki kazanımları özcü değerlendirme yaklaşımıyla değerlendirmek, kazanım ifadeleriyle ilgili sorunları tespit etmektir. Çalışmada nitel araştırma tekniklerinden doküman incelemesi kullanılmıştır. Program’da ardışıklık ve binişiklikle ilgili sorunlar belirlenmiş; kazanım ifadelerindeki muğlaklıklar, dinleme/izleme ve konuşma çerçevesinde, diğer öğrenme alanlarıyla ilişkilendirilerek irdelenmiştir. Sonuçta önceki öğretim programında ayrı ayrı işlenen bazı kazanımların yeni programda binişik şekilde ifade edildiği, kazanımlardan bazılarının sürekliliği bozduğu, bazılarının karmaşık, bazılarının eksik ve yanlış ifade edildiği belirlenmiştir. Bazı kazanımların daha doğru biçimde ifade edilmesi için öneriler sunulmuştur. Kazanım ifadelerindeki hataların, ölçme ve değerlendirme açısından birtakım sorunlara neden olabileceği öngörülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Türkçe eğitimi, öğretim programı, öğrenme alanları, sözlü iletişim, dinleme/izleme, konuşma.

Kaynakça

• Bayburtlu, Y. S. (2016). 2015 Türkçe Dersi Öğretim Programı ve 2006 Türkçe Dersi Öğretim Programı-nın Değerlendirilmesi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and His-tory of Turkish or Turkic, 10 (15), 137-158.
• Büyükkaragöz, S. S. (1997). Program Geliştirme Kaynak Metinler. Konya: Öz eğitim, 2. bsk.
• Demirel, Ö. (2000). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem A, 3. bsk.
• Doğanay, A., Sarı, M. (2006). Öğretim Amaçlarının Belirlenmesi, İfade Edilmesi ve Uygun İçeriğin Seçilmesi. Öğretimde Planlama ve Değerlendirme (Ed. A. Doğanay ve E. Karip). Ankara: Pegem Akademi, 2. bsk.
• Güzel, A. ve Karadağ, Ö. (2013). Anlatma Becerileri Açısından Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. Sınıflar)’na Eleştirel Bir Bakış. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1 (1), 45-52.
• Karadağ, Ö. (2012). Anlama Becerileri Açısından Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. Sınıflar)’na Eleştirel Bir Bakış. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 36 (1), 97-110.
• MEB (2000). İlköğretim Okulu Türkçe-Yazı Programı (6-7-8. Sınıf). İstanbul: Millî Eğitim, 2. bsk.
• MEB (2005). İlköğretim Türkçe Dersi (1-5. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim.
• MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim.
• MEB (2015). Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim.
• MEB (2015). Türk Dili ve Edebiyatı Dersi (9, 10, 11, 12. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim.
• Ornstein, A. C. ve Hunkins, F. P. (2014). Eğitim Programı Temeller, İlkeler, Sorunlar. (çev. ed. A. Arı). Kon-ya: Eğitim (Eserin orijinali 1993’te yayımlandı).
• Özbay, M. (2010). Yeni İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. Sınıflar)’nın Kazanımlarına Eleştirel Bir Bakış. Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap.
• Özbay, M. ve Melanlıoğlu, D. (2012). Türkçe Öğretim Programlarının Dinleme Becerisi Bakımından Değerlendirilmesi. Turkish Studies Turkish Studies International Periodical for the Languages, Litera-ture and History of Turkish or Turkic, 7 (1), 87-97.
• Temizyürek, F. ve Balcı, A. (2006). Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Okulları Türkçe Programları. Ankara: Nobel.