Alevis gained social visibility with the urbanisation process that started in the 1950s. With the labour migration abroad, thousands of Turks who had never seen the city turned to European countries in the hope of economic prosperity. Alevis are one of the groups affected by labour migration to Europe. Alevis were hesitant to express their Alevism until the 1980s. In Germany, the first institutionalisation in the 80s took place on the axis of religious identity. The initiative to establish the "Association for the Promotion of Hacı Bektaş Veli Culture in Cologne and its Surroundings", which started in 1984, was formalised in 1987 and then associations were opened in other cities under the leadership of "dedes". However, the "Alevi Cultural Centres" established after the "Alevi Culture Week" in 1989 were organised by Alevis with political identities.
In our article, the history of Alevis in Germany, which is divided into "dede-centred" and "culture-centred", has been examined in general terms and an attempt has been made to evaluate it in a way to shed light on the history of Alevis in the modern period. In our study, in which we applied the qualitative research method of social sciences, phenomenological approach was preferred as a design. Participant observation and interview methods were also utilised.
Alevis Germany Immigration Migration Alevi Institutionalisation
Alevilerin toplumsal görünürlük kazanması 1950’lilerde başlayan kentleşme süreciyle gerçekleşmiştir. Yurtdışı işgücü göçüyle birlikte şehir yüzü görmemiş binlerce Türk, ekonomik refah umuduyla, Avrupa ülkelerine yönelmiştir. Avrupa’ya yönelen işgücü göçünden etkilenen kesimlerden biri de Alevilerdir. Aleviler, 1980’li yıllara kadar Aleviliklerini ifade etmekte çekimser davranmışlardır. Almanya’da, 80’li yıllarda ilk kurumsallaşma, dini kimlik ekseninde gerçekleşmiştir. 1984’te başlanan “Köln ve Çevresi Hacı Bektaş Veli Kültürünü Tanıtma Derneği” kurma girişimi, 1987’de resmileşmiş ve ardından diğer şehirlerde de “dedeler” öncülüğünde dernekler açılmıştır. Ancak 1989’daki “Alevi Kültür Haftası” sonrası kurulan “Alevi Kültür Merkezileri” politik kimlikli Alevilerce örgütlenmiştir.
Makalemizde “dede merkezci” ve “kültür merkezci” olarak ayrılan Alevilerin Almanya tarihi, genel hatlarıyla incelenmiş ve Alevilerin modern dönem tarihine ışık tutacak şekilde değerlendirmeye gayret gösterilmiştir. Sosyal bilimlerin Nitel araştırma yöntemini uyguladığımız çalışmamızda, desen olarak fenomenolojik yaklaşım tercih edilmiştir. Ayrıca katılımcı gözlem ve görüşme yönteminden de istifade edilmiştir.
hazırladığım makalenin bizzat tarafımdan ve kendi sözcüklerimle yazılmış orijinal bir çalışma olduğunu ve bu tezde; 1- Çeşitli yazarların çalışmalarından faydalandığımda bu çalışmaların ilgili bölümlerini doğru ve net biçimde göstererek yazarlara açık biçimde atıfta bulunduğumu; 2- Yazdığım metinlerin tamamı ya da sadece bir kısmı, daha önce herhangi bir yerde yayımlanmışsa bunu da açıkça ifade ederek gösterdiğimi; 3- Başkalarına ait alıntılanan tüm verileri (tablo, grafik, şekil vb. de dahil olmak üzere) atıflarla belirttiğimi; 4- Başka yazarların kendi kelimeleriyle alıntıladığım metinlerini, tırnak içerisinde veya farklı dizerek verdiğim yine başka yazarlara ait olup fakat kendi sözcüklerimle ifade ettiğim hususları da istisnasız olarak kaynak göstererek belirttiğimi, beyan ve bu etik ilkeleri ihlal etmiş olmam halinde bütün sonuçlarına katlanacağımı kabul ederim.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Alevilik Bektaşilik Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 10 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 11 Haziran 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 2 |