Bu yazı Sevim Burak tiyatrosunu Artaud’nun tiyatrosu ile birlikte okumayı denemektedir. Özellikle de Derrida’nın onun tiyatrosuna bakarken ürettiği “sufle söz” (la parole soufleé) Burak’ın metinlerindeki “hayalet ses” kullanımı ile karşılaştırılırken bir yandan da karakterden azade metinlerinin oluşturduğu “beden sahnesi” fikri yine Artaud’nun Vahşet Tiyatrosu’na referansla çözümlenmektedir. Son olarak düşüncenin hareketi olarak dilin Burak metinlerinden türetilebilecek jestural imkânlarına bakılmaktadır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 |