Sürekli ilerlemeyi amaç edinmiş modernist projeler, bu ilerlemeyi sekteye
uğratacak, başarılarına şüphe düşürecek “tehlikeli” atıklarını; yoksullarını,
evsiz ve hastalarını merkezin dışına iterek görünmez kılmaya çalışır. Modernitenin
“öteki” sayıp dışladığı bu insanlar, Özen Yula’nın metinlerinin
merkezine oturur. Yula’nın neredeyse tüm oyunlarında, kıyıda kalmışların;
evsizlerin, işsizlerin, sarhoşların, tinercilerin, seks işçilerinin, travestilerin,
katillerin öyküsü anlatılır. Oyunlar aracılığıyla, “ötekileri” yaratan, sonrasında
da varlıklarını tehdit gibi algılayıp kendinden uzaklaştırmaya çalı-
şan, bu “merkezi akıl” yapı bozuma uğratılmaya çalışılır. Ancak oyun kişileri
merkezin gözüyle değerlendirildiği ve neredeyse öteki oluşları baştan
kabullenildiği için -amaçlanılanın tam aksi bir yöne savrularak- merkezi
otoritenin söylemi yeniden üretilmiş olur. Bu bildiride; İstanbul Beyaz Rakı
Rengarenk, Kırmızı Yorgunları, Gözü Kara Alaturka, oyunları aracılığıyla
merkezin söyleminin –hiç fark etmeden ve istemeden- nasıl yeniden üretildiği
incelenecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Temmuz 2009 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 27 Sayı: 27 |