Makalede, Cumhuriyet’e geçişten sonra Ebû Hanîfe hakkında ortaya konan fıkıh
çalışmalarıyla ilgili bir literatür hazırlanması ve değerlendirmelerde bulunulması
amaçlanmıştır. Türkiye’de Ebû Hanîfe hakkındaki fıkhî çalışmaların 90’lı yıllardan
sonra yoğunluk kazandığı görülmektedir. Ebû Hanîfe özel konulu sempozyumların
düzenlenmesi ve akademik dergi sayılarının yayınlanması ise 2000’den sonraya
rastlamaktadır. Alan olarak değerlendirdiğimizde fıkıh usulü alanında bir yoğunluk
göze çarpmaktadır. Bunların da çoğu onun hadis anlayışı konulu çalışmalardır.
Füru alanındaki çalışmaların azlığı görülmekte olup bunların çoğu Ebû Hanîfe’nin
fıkhını ihyâ ve icrâdan ziyade, geçmişi anlama ve tasvir eksenlidir. Ebû Hanîfe’nin
görüşlerinden tahrîc benzeri metotlarla sağlıklı sonuçlar çıkarabilmek için, içinde
bulunduğu ilmî çevre, öğrencilerinin ders halkaları ve mezhep silsileleri ile ilgili
çalışmaların artmasına ihtiyaç bulunmaktadır. Usûl alanında ise, Ebû Hanîfe ve
“makasıd” konulu çalışmalar yapılmasının, fıkhın çağımızdaki dinamizmine katkı
sağlayacağı düşünülmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 19 Eylül 2017 |
Gönderilme Tarihi | 20 Temmuz 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 12 Sayı: 24 |