Types of Miracles in Terms of Their Purpose

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 3, 1174 - 1213, 20.09.2021

Ali Bakkal Hatice Teber

https://doi.org/10.30622/tarr.976182

Cited By: 1

Öz

The aim of this article is to reveal the types of miracles in terms of their purpose, based on the events that the mufassirs accept as miracles in the Quran. In theological sources, the miracle is generally divided into parts in terms of its structure, and it is stated that its purpose is to prove the prophethood of the person who claims to be a prophet.However, when the extraordinary events mentioned in the Qur'an are examined one by one, it is understood that miracles have a much broader purpose. A miracle is a being in the form of an event. Especially in voluntary events, it is more important why the event occurred rather than what it is.Although the question of why about miracles has been asked in the historical process, it seems that only one answer has been focused on and other answers have been ignored. However, in understanding the miracle and solving some problems related to the miracle, knowing its purpose is as important as knowing its nature and structure.As a qualitative research, this study is fundamental research in terms of its purpose and is a study to form a theory about miracles. In this connection, the extraordinary events in the Quran are examined one by one with the analytical method, and the differences between them are identified and it is revealed that they are divided into nine parts in terms of their purpose. In theological sources, the miracle is generally divided into parts in terms of its structure, and it is stated that its purpose is to prove the prophethood of the person who claims to be a prophet.However, when the extraordinary events mentioned in the Qur'an are examined one by one, it is understood that miracles have a much broader purpose. A miracle is a being in the form of an event. Especially in voluntary events, it is more important why the event occurred rather than what it is.Although the question of why about miracles has been asked in the historical process, it seems that only one answer has been focused on and other answers have been ignored. However, in understanding the miracle and solving some problems related to the miracle, knowing its purpose is as important as knowing its nature and structure.As a qualitative research, this study is fundamental research in terms of its purpose and is a study to form a theory about miracles. In this connection, the extraordinary events in the Quran are examined one by one with the analytical method, and the differences between them are identified and it is revealed that they are divided into nine parts in terms of their purpose.

Anahtar Kelimeler

Tafsir, Quran, Miracle, Purpose of Miracle, Types of Miracles.

Gayesi Bakımından Mucize Çeşitleri

Öz

Bu makalenin amacı, müfessirlerin Kur’an’da mucize olduğunu kabul ettiği olaylar esas alınarak, gayesi bakımından mucize çeşitlerini ortaya koymaktır. Kelâm kaynaklarında mucize genellikle yapısı bakımından bazı kısımlara ayrılmış, gayesinin peygamber olduğunu iddia eden zatın nübüvvetini ispat etmek olduğu ifade edilmiştir. Oysa Kur’an’da zikri geçen olağanüstü olaylar tek tek incelendiğinde mucizelerin çok daha geniş bir amacı olduğu anlaşılmaktadır. Mucize, olay cinsinden bir varlıktır. Özellikle iradî olaylarda olayın ne olduğundan ziyade, niçin meydana geldiği daha önemlidir. Tarihsel süreçte mucizeler hakkında niçin sorusu sorulmakla birlikte bunun tek bir cevabı üzerinde yoğunlaşılmış, diğer cevaplar göz ardı edilmiş gibidir. Oysa mucizenin anlaşılmasında ve mucize ile ilgili bazı problemlerin çözülmesinde, mahiyeti ve yapısının bilinmesi kadar, gayesinin de bilinmesi büyük önem arzetmektedir. Nitel araştırma özelliğini taşıyan bu incelememiz, amacı açısından temel araştırma olup mucize hakkında teori oluşturmaya yönelik bir çalışmadır. Bu münasebetle Kur’an’daki olağanüstü olaylar analitik yöntemle tek tek incelenerek aralarındaki farklılıklar tespit edilmiş ve amacı açısından dokuz kısma ayrıldığı ortaya konulmuştur. Kelâm kaynaklarında mucize genellikle yapısı bakımından bazı kısımlara ayrılmış, gayesinin peygamber olduğunu iddia eden zatın nübüvvetini ispat etmek olduğu ifade edilmiştir. Oysa Kur’an’da zikri geçen olağanüstü olaylar tek tek incelendiğinde mucizelerin çok daha geniş bir amacı olduğu anlaşılmaktadır. Mucize, olay cinsinden bir varlıktır. Özellikle iradî olaylarda olayın ne olduğundan ziyade, niçin meydana geldiği daha önemlidir. Tarihsel süreçte mucizeler hakkında niçin sorusu sorulmakla birlikte bunun tek bir cevabı üzerinde yoğunlaşılmış, diğer cevaplar göz ardı edilmiş gibidir. Oysa mucizenin anlaşılmasında ve mucize ile ilgili bazı problemlerin çözülmesinde, mahiyeti ve yapısının bilinmesi kadar, gayesinin de bilinmesi büyük önem arzetmektedir. Nitel araştırma özelliğini taşıyan bu incelememiz, amacı açısından temel araştırma olup mucize hakkında teori oluşturmaya yönelik bir çalışmadır. Bu münasebetle Kur’an’daki olağanüstü olaylar analitik yöntemle tek tek incelenerek aralarındaki farklılıklar tespit edilmiş ve amacı açısından dokuz kısma ayrıldığı ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur'ân, Mucize, Mucizenin Gayesi, Mucize Çeşitleri

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel. el-Müsned. 8 cilt. Mısır: Müessesetü Kurtuba, ts.
• Akgün, Hüseyin. “İnşikâk-ı Kamer Hâdisesi (Rivayetlerin Aslu’l-Hadîs ve Hadis Coğrafyası Açısından Ele Alınması)”. Siyer Araştırmaları Dergisi 3 (Hariran 2018), 33-54.
• Atik, Bilal. Kur’an’a Göre Değişmeyen Sünnetullah Olarak Mucize Olgusu. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2018.
• Bakkal, Ali. “Hz. Peygamber’in Düşmanlarından Korunması”. Diyanet İlmî Dergi 56/2 (2020), 493-522.
• Begavî, Ebû Muhammed el-Hüseyn b. Mesʻûd b. Muhammed b. Ferrâ el-. Meʻâlimü’t-tenzîl fî tefsîri’l-Kur’ân. thk. Abdürrezzâk el-Mehdî. Beyrut: Dâru’t-Türâsi’l-ʻArabî, 1420.
• Beydâvî, Nâsırüddin Ebû Saîd Abdullah b. Ömer b. Muhammed eş-Şîrâzî. Envâru’t-tenzîl ve esrârü’t-te’vîl. thk. Muhammed Abdurrahman el-Marʻaşlî. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-ʻArabî, 1418.
• Buhârî, Muhammed b. İsmail. Ṣaḥîḥu’l-Buḫârî. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Bulut, Halil İbrahim. “Mûcize”. Türkiye Divanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 30/350-352. İstanbul: TDV Yayınları, 2005. Bulut, Halil İbrahim. Nübüvvetin İspatında Mucize. İstanbul: Araştırma Yayınları,2016.
• Bulut, Halil İbrahim. “Sünnî Gelenekte Mûcize Kavramı ve Hz. Salih’in Deve Mûcizesi”. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi 4/2 (2004): 137-150.
• Câhız, Ebû Osman Amr b. Bahr b. Mahbûb. Hz. Muhammed’in Nübüvvetinin Delilleri (Hucecü’n-nübüvve) (metin-çeviri). çev. İbrahim Halil Erdoğan. Kayseri: Kimlik Yayınları, Kayseri 2017.
• Cürcânî, Seyyid Şerif. Şerhu’l-Mevâkıf: Mevâkıf Şerhi (metin-çeviri). çev. Ömer Türker. 3 Cilt. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı, 2015.
• Çelebi, İlyas. “İnşikâku’l-Kamer”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 22/341-345. İstanbul: TDV Yayınları, 2000.
• Ersöz, İsmet. “Ashab-ı Kehf”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 3/465-467. İstanbul: TDV Yayınları, 1991. Ertuğrul, Resul. “Kur’an’da Helâk Olan Kavimlerde Suç-Ceza Uyumu I”, Bayburt Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 5 (2017), 164-185.
• Ertuğrul, Resul. Kur’an’da Helâk Olan Kavimlerde Suç-Ceza Uyumu II”, Bayburt Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 7 (Haziran 2018), 145-173.
• Fahreddin er-Râzî Ebû Abdullâh Muhammed b. Ömer b. el-Hasan b. el-Hüseyn et-Teymî. Mefâtîhu’l-ġayb – et-Tefsîru’l-kebîr. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1420.
• Fayda, Mustafa. “Fil Vakʻası”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 13/70-71. İstanbul: TDV Yayınları, 1996.
• Fahreddin er-Râzî, Ebû Abdullâh Muhammed b. Ömer b. el-Hasan b. el-Hüseyn. Mefâtîhu’l-gayb – et-Tefsîru’l-kebîr. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-‘Arabî, 1420.
• Fahreddin er-Râzî. el-Metâlibü’l-ʻâliye mine’l-ʻilmi’l-ilâhî. thk. Ahmed Hicâzî es-Sekkā. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 1987.
• Ferrâ, Ebû Zekeriyya Yahya b. Ziyâd b. Manzûr, Meʻâni’l-Ḳur’ân. thk. Ahmed Yusuf en-Necâtî vd.. Mısır: Dâru’l-Mısriyye, 1955.
• Harman, Ömer Faruk. “Hâbil ve Kâbil”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 14/376-378. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1996.
• Harman, Ömer Faruk. “Îsâ”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 22/ 465-472. İstanbul: TDV Yayınları, 2000.
• Harman, Ömer Faruk. “Yaʻkûb”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 43/274-276. İstanbul: TDV Yayınları, 2313.
• İbn ‘Atıyye, Ebû Muhammed Abdülhak b. Gâlib b. Abdirrahman b. Temâm b. ‘Atıyye el-Endelûsî. el-Muḥarreru’l-vecîz fî tefsîri’l-Kitâbi’l-ʻAzîz. thk. Abdüsselâm Abdüşşâfî Muhammed. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-ʻİlmiyye, 1422.
• İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahman b. Muhammed b. İdris b. el-Münzir. Tefsîru’l-Ḳur’âni’l-‘Aẓîm. thk. Esʻad Muhammed et-Tayyib. Suudi Arabistan: Mektebetü Nizâr Mustafa el-Bâz, 1419.
• Kādî Abdülcebbâr b. Ahmed. Tes̱bîtü delâʾili’n-nübüvve (Mucizelerle Hz. Peygamber’in Hayatı). çev. M. Şerif Eroğlu & Ömer Aydın. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Başkanlığı, 2017.
• Karaman, Hayrettin vd.. Kur’ân-ı Kerim ve Açıklamalı Meâli. Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara 2007.
• Karaman vd. Kur’an Yolu – Türkçe Meal ve Tefsir. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.
• Kitab-ı Mukaddes, Eski ve Yeni Ahit. İstanbul 1998.
• Mâtürîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed b. Mahmûd. Te’vîlâtü Ehli’s-Sünne. thk. Mecdî Bâselîm. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1426/2005.
• Mâverdî, Ebü’l-Hasan Ali b. Muhammed b. Muhammed. en-Nüket ve’l-ʻuyûn. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-ʻİlmiyye, t.y. Müslim, Ebü’l-Hüseyin Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî. Ṣaḥîḥu Müslim. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Öztürk, Mustafa. “Mü’tefike”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 32/185-186. İstanbul: TDV Yayınları, 2006.
• Pezdevi, İmam Ebu Yusr Muhammed. Ehl-i Sünnet Akaidi. çev. Şerafeddin Gölcük. İstanbul: Kayıhan Yayınları, 1980.
• Saʻlebî, Ebû İshâk Ahmed b. Muhammed b. İbrahim es-. el-Keşf ve’l-beyân ʻan tefsiri’l-Kur’ân. thk. Ebû Muhammed b. ʻÂşûr. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-ʻArabî, 1422/2002.
• Seʻâlibî, Ebû Zeyd Abdurrahman b. Muhammed b. Mahlûf. el-Cevâhiru’l-hısân fî tefsîri’l-Kur’ân. thk. Muhammed Ali Muʻavvid & Âdil Ahmed Abdülmevcûd. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-‘Arabî, 1418.
• Semerkandî, Baḥru’l-‘ulûm. Ebü’l-Leys Nasr b. Muhammed b. Ahmed b. İbrahim. Beyrut: 1413/1993.
• Taberî, Ebû Caʻfer Muhammed b. Cerîr. Câmiʻu’l-beyân fi te’vîli’l-Ḳur’ân. nşr. Ahmed Muhammed Şakir. Kâhire: Müessesetü’r-Risâle, 1420/2000.15/297.
• Ulutaş, Yasin. İslâm Düşüncesinin Teşekkül Döneminde Mucize Anlayışları. Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2018.
• Yavuz, Salih Sabri. “Miʻrac”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 30/132-135. İstanbul: TDV Yayınları, 2005.
• Yavuz, Yusuf Şevki. “Vahiy”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 42/440-443. İstanbul: TDV Yayınları, 2012.
• Yazır, Elmalılı M. Hamdi. Hak Dini Kur’an Dili. İstanbul: Eser Kitabevi, t.y.
• Yeprem, Mustafa Saim. Mâtürîdî’nin Akîde Risâlesi ve Şerhi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2011.
• Zemahşerî, Ebü’l-Kâsım Mahmud b. Amr b. Ahmed. el-Keşşâf ʻan ḥakâ’iḳ-ı ġavâmiḍı’t-te’vîl. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-ʻArabî, 1407.