Collect Earth Yöntemi Kullanılarak Küresel Ekolojik Zonlara (GEZ) Göre Türkiye Arazi Örtü/Kullanım Sınıflarının Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 1, 33 - 40, 12.12.2019

Ayhan Ateşoğlu Serdar Erpay Cansu Mandacı

Öz

Birleşmiş Milletler (UN) Gıda ve Tarım Örgütü (FAO)'nun Küresel Orman Kaynakları Değerlendirmesi (FRA) Küresel Ekolojik Bölgeler (Global Ecological Zones;GEZ) haritasını ilk 2000 yılında üretmiştir. Bu harita 2011 yılında güncellenerek yeni hali ile kullanıcılara sunulmuştur. Küresel ekolojik bölgeler sınıflandırması ve haritalanması arazi kullanım sınıfları değişikliği ve özellikle orman örtüsü değişikliği için önemli sonuçlar sağlamaktadır. Global bağlamda yapılan çalışmalara ek olarak, uzaktan algılama verileri yardımı ve farklı metodolojiler ile Türkiye ölçeğinde, GEZ ekolojik bölgelerdeki arazi örtü/kullanımları ve vejetasyon değişimlerinin bilinmesi, izlenmesi ve değerlendirilmesi gelecekteki iklim değişikliği senaryoları içerisindeki planlamalar için önemlidir. Bu çalışmada 2017 yılı Tarım Orman Bakanlığı, Çölleşme ve Erozyonla Mücadele Genel Müdürlüğü bünyesinde gerçekleştirilen “Open Foris/Collect Earth Metodu Kullanılarak Türkiye Arazi Bozunumu Değerlendirme Projesi” kapsamındaki Türkiye’yi temsil eden 61685 plot alan değerlendirme verilerinin GEZ kapsamındaki sonuçları değerlendirilmiştir. GEZ sınıflarına göre en fazla alansal dağılım 545906,88 km2’lik alanla yarı tropikal dağlık ekosistemler içerisinde olup, İç Ege, ,İç Anadolu, Karedeniz ardı bölgeler ve Doğu Anadolu bölgelerini kapsamaktadır. IPCC arazi sınıfları bazında yarı tropikal dağlık ekosistemler ekolojik bölgesinde mera alanları 168382,62 km2 ile en büyük kullanımı oluşturmaktadır. FAO/FRA arazi sınıfları bazında yarı tropikal dağlık ekosistemler ekolojik bölgesinde odunsu vejetasyon (ağaçla kaplı diğer alanlar, çalılık alanlar ve orman) toplamı 204530,66 km2’dir

Anahtar Kelimeler

Collect Earth, Global Ecological Zone, Uzaktan Algılama, Türkiye

Kaynakça

• Bastin J.F., Berrahmouni N., Grainger A., Maniatis D., Mollicone D., Moore R., Patriarca C., Picard N., Sparrow B., Abraham E.M., Aloui K., Ateşoğlu A., Attore F., Başsüllü Ç., Bey A., Garzuglia M., Garcia M.L.G., Groot N., Guerin G., Leastadius L., Lowe A., Momane B., Marchi G., Patterson P., Rezende M., Ricci S., Salcedo I., Diaz P., Alfonso S., Stolle F., Surappaeva V., Castrı R., 2017. The extent of forest in dryland biomes, Science, 356(6338), 635-638.
• Bey A., Sánchez-Paus Díaz A., Maniatis D., Marchi G., Mollicone D, Ricci S., Bastin J.F., et. Al. 2016. Collect Earth: Land Use and Land Cover Assessment through Augmented Visual Interpretation, Remote Sens. 2016, 8, 807; doi:10.3390/rs8100807
• Dinerstein, E., Olson, D, Joshi A., Vynne C., et. al., 2017. An Ecoregion-Based Approach to Protecting Half the Terrestrial Realm, BioScience, Volume 67, Issue 6, 1 June 2017, Pages 534–545, https://doi.org/10.1093/biosci/bix014
• FAO 2012 Global ecological zones for fao forest reporting: 2010 Update, Forest Resources Assessment Working Paper 179, 52 sayfa.
• FAO, 2001. Global Forest Resources Assessment 2000. Main Report. FAO Forestry Paper 140. FAO, Rome.
• FAO, 2010. Global Forest Resources Assessment 2010. Main Report. FAO Forestry Paper 163. FAO, Rome.
• Olson, D.M., Dinerstein, E., Wikramanayake, E.D., Burgess, N.D., ET. AL., 2001, Terrestrial Ecoregions of the World: A New Map of Life on Earth: A new global map of terrestrial ecoregions provides an innovative tool for conserving biodiversity BioScience, Volume 51, Issue 11, 1 November 2001, Pages 933–938, https://doi.org/10.1641/0006-3568(2001)051[0933:TEOTWA]2.0.CO;2
• Open Foris, 2015. Free Open-Source Solutions for Environmental Monitoring, http://wwwopenforisorg/ [Erişim 11 Temmuz 2017].
• Serengil, Y., 2018. İklim değişikliği ve karbon yönetimi; Tarım/Orman ve Diğer Arazi kullanımları, İstanbul, 360 s.
• Simons, H., 2001. FRA 2000. Global Ecological Zoning for the Global Forest Resources Assessment 2000. FRA Working Paper 56. FAO, Rome.