YENİÇERİ OCAĞI’NIN TEMELİ: DEVŞİRME USULÜ

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 3, 1 - 10, 01.06.2021

Seyfettin Aslan

https://doi.org/10.51727/tbj.867548

Öz

Devşirme usulünün amacı, devletin askeri bürokrasisine eleman yetiştirmekti. Bu usulde toplumla herhangi bir organik bağı olmayan sadece padişaha bağlı kul yetiştirmek esastı. Devşirme usulünde amaç zorla din değiştirme değildir. Siyasi sistemde aristokrasinin oluşmasını önlemek ve sürekli yenilenen meritokratik bir elit kadrosunu işbaşında tutabilmek amacıyla devşirme usulü ihdas edilmiştir. Devşirme sistemi, Osmanlı devletinin kuruluşundan yıkılışına kadar devam etmiş bir kurum değildir.

Anahtar Kelimeler

Devşirme, Yeniçeriler, Askeri Bürokrasi

Kaynakça

• Ahmet Cevdet Paşa. (1993), Tarihi Cevdet, C:1, İstanbul: Üçdal Neşriyat.
• Armağan, M. (2001), “Yeniçerilerin Bitmeyen Cefaları”, (Ed.:Gürsel Dönmez), Avrupa Günlüğü, S.:1, Yıl:1, İstanbul:, s. 193.
• Barkey, K. (1999), Eşkiyalar ve Devlet, Çev.: Zeynep Altok, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Dimitriadis, V. (1997), “Devşirmenin Kökenleri Üzerine Bazı Düşünceler”, Osmanlı Beyliği, (Ed.: Elizabeth A. Zachariadou), Tarih Vakfı Yurt Yay., İstanbul: s. 24-31.
• Feroz, A. (1995), Modern Türkiye’nin Oluşumu, (Türkçesi: Yavuz Alogan), İstanbul:Sarmal Yayınları.
• Gelibolulu Mustafa Ali Efendi. (1997), Kitabü’t-Tarih-i Künhü’l-Ahbar, C:1 1. Kısım. Haz.: Ahmet Uğur, Ahmet Gül, Mustafa Çuhadar, İbrahim Hakkı Çuhadar, Kayseri Erciyes Üniversitesi Yayınları.
• Genç, M.(2000), Osmanlı İmparatorluğunda Devlet ve Ekonomi, İstanbul: Ötüken Yayınları.
• Gibbons, H.(1999), Osmanlı İmparatorluğu’nun Kuruluşu, (İng. Çev.: Bülent Arı), Ankara: Ayraç Yayınları.
• Hammer, B. J. V. P.(Tarihsiz), Büyük Osmanlı Tarihi, C:1, (Haz.: Mümin Çevik-Erol Kılıç), İstanbul: Üçdal –İkra-Okusan.
• Heyet, (1957), Mufassal Osmanlı Tarihi, C:1, İstanbul: Şehir Matbaası.
• Hoca Sadeddin Efendi, (1992), Tac’üt Tevarih, C:1, (Haz.: İsmet Parmaksızoğlu), Ankara: K.B. Yayınları.
• Itzkowitz, N. (1989), Osmanlı İmparatorluğu ve İslami Gelenek, (Türkçesi: İsmet Özel), İstanbul: Çıdam Yayınları.
• İlgürel, M. (1993), “Yeniçeriler”, İslam Ansiklopedisi, C:13, s. 387-388.
• İpşirli, M. (2000), “Osmanlı’da Mensubiyet ve Kıyafetler”, Osmanlı Devleti’nde Din ve Vicdan Hürriyeti. İstanbul: İSAV Yayınları.
• Karamuk, G. (2000), “Devşirmelerin Hukuki Durumları Üzerine” Söğüt’ten İstanbul’a, (Der.: Oktay Özel, Mehmet Öz), 1. Bs., Ankara: İmge Kitabevi,
• Koçibey. (1998), Koçi Bey Risalesi, 2..Bs. (Yay., Haz.:Dr. Yılmaz Kurt), Ankara:Akçağ Yayınları.
• Kunt, M., Suraiya F, Yurdaydın H.G. Ödekan A. (1997), Türkiye Tarihi, C:2, İstanbul: Cem Yayınları.
• Mumcu, A. (1985), Osmanlı Devletinde Siyaseten Katl, 2. Bs. Ankara: Birey ve Toplum Yayınları.
• Mustafa Nuri Paşa, (1992), Netayic-ül Vukuat (Kurumlar Ve Örgütleriyle Osmanlı Tarihi), 3 Bs. C: 1-2. (Sad.: Neşet Çağatay), Ankara: T.T.K. Yayınları.
• Nihat, E. (1998), Osmanlı Devletinde Kölelik, İstanbul: M.Ü.İ.F. Yayınları.
• Özcan, A. (1996), “Osmanlılar’da Askeri Teşkilat”, Osmanlı Ansiklopedisi, C: 4.
• Pakalın, M. Z. (1993a), Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, C.1, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
• __________. (1993b), Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, C:2, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
• __________. (1993c), Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, C:3, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
• Palmer, A. (1997), Osmanlı İmparatorluğu’nun Son Üç Yüzyılı-Bir Çöküşün Yeni Tarihi, 6. Bs. (Çev.: Belkıs Çorakçı Dişbudak), İstanbul: Sabah Yayınları.
• Ricaut. (1996), Türklerin Siyasi Düsturları, (Çev.: M. Reşat Uzmen), İstanbul: Milliyet Yayınları
• Sertoğlu, M. (1986), Osmanlı Tarih Lügatı, İstanbul: Enderun Kitabevi.
• Sevim, A., Merçil. E, (1995), Selçuklu Devletleri Tarihi, Ankara:T.T.K. Yayınları.
• Tabakoğlu, A. (1994), Türk İktisat Tarihi, 2. Bs. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Tekeli, İ., İlkin, S. (1993), Osmanlı İmparatorluğu’nda Eğitim ve Bilgi Üretim Sistemlerinin Oluşumu ve Dönüşümü, Ankara: T.T.K. Yayınları.
• Timur, T. (1994), Osmanlı Toplumsal Düzeni, İstanbul: İmge Yayınları.
• Toynbee, A. (2000), “Osmanlı İmparatorluğu’nun Dünya Tarihindeki Yeri”, (Çev.: Ümit Şimşek), Osmanlı ve Dünya, (Hazır.: Kemal Karpat), İstanbul: Ufuk Kitapları,
• Uzunçarşılı, İ. H., (1988), Kapukulu Ocakları, C:1, Ankara: T.T.K. Yayınları.
• _________.(1995), Osmanlı Tarihi, C:1, Ankara: T.T.K. Yayınları.
• Ünal, M. A. (1998), Osmanlı Müesseseleri Tarihi, Isparta: Kardelen Kitabevi.
• Vryonis, J. S. (2000), “Selçuklu Gulamı Ve Osmanlı Devşirmesi”. (Çev.:Mehmet Öz), Söğüt’ten İstanbul’a. (Der.: Oktay Özel, Mehmet Öz.), 1.Bs. Ankara: İmge Kitabevi.
• Werner, E. (1986), Büyük Bir Devletin Doğuşu, (Çev.: Orhan Esen, Yılmaz Öner), İstanbul: Alan Yayınları.
• Wittek, P. (1971), “Ankara Bozgunundan İstanbul’un Fethine Kadar”, (Çev.: Mualla Süerdem), Batı Dillerinde Osmanlı Tarihleri Ansiklopedisi, C: 6, İstanbul: Türkiye Yayınları.
• Yerasimos, S. (1977), Azgelişmişlik Sürecinde Türkiye, C: 1, Türkçesi: Babür Kuzucu. İstanbul: Gözlem Yayınları.