ÖZ
Amaç: Bu çalışmada, dil ve konuşma bozukluğu olan çocuklar ile vitamin D (25(OH)D3) düzeyi arasındaki ilişki araştırıldı.
Gereç ve Yöntemler: Toplam 200 çocuk çalışmaya alındı. Hasta olarak alınan 124 çocukta; kekemelik (n=62), fonksiyonel
dil gelişim bozukluğu (n=40) ve artikülasyon bozukluğu (n=22) vardı. Kontrol grubuna 76 sağlıklı çocuk alındı.
Hastalarda ve sağlıklı çocuklarda plazmada vitamin D seviyesine bakıldı.
Bulgular: Vitamin D seviyesi; kekemeliği olanlarda 23.36±10.01, fonksiyonel dil gelişim bozukluğu olanlarda 17.82±8.28,
artikülasyon bozukluğu olanlarda 23.68±10.95, kontrol grubunda 26.01±7.4 olarak saptandı. Artikülasyon ve kekemelik
ile kontrol grubu arasında vitamin D açısından anlamlı fark bulunmadı. Fonksiyonel dil gelişim bozukluğu olan çocuklarda,
sağlıklı gruba göre vitamin D değeri daha düşüktü ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı (p<0.001). Ayrıca,
kekemelik şiddeti artıkça vitamin D seviyesinin düşük olduğu saptandı.
Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, vitamin D düzeyi ile fonksiyonel dil gelişim bozukluğu arasında önemli bir bağlantı
olduğu düşünülebilir. Ancak, yine de, dil ve konuşma bozukluğu olan çocuklarda bu bulguları doğrulamak için daha
fazla çalışmaya ihtiyaç olduğu kanaatindeyiz.
ABSTRACT
Objective: This study aimed to investigate the relationship between vitamin D [25(OH)] values with the language and
speech disorders in children.
Material and Methods: A total of 200 children were included in the study, comprising 124 children, with stuttering
(n=62), functional language disorder (n=40) and articulation disorder (n=22) as the patient group and a control group
of 76 healthy children. Vitamin D levels were examined in blood samples taken from both the patient group and the
control group.
Results: Serum vitamin D levels were determined as 23.68 ± 10.95 in patients with articulation disorder, 17.82 ± 8.28
in patients with functional language disorder, 23.36 ± 10.01 in patients with stuttering, and 26.01 ± 7.4 in the control
group. Serum vitamin D values were found to be statistically significantly (p<0.001) lower in children with functional
language disorder than in the healthy control group. It was observed that vitamin D decreased as the severity of the
stutter increased.
Conclusion: According to the results of this study, there can be considered to be an important connection between
vitamin D level and functional language disorder. Nevertheless, further studies are needed to confirm these findings in
children with language and speech disorders.
Articulation disorder Functional language disorder Stuttering
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | ORIGINAL ARTICLES |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Mart 2020 |
Gönderilme Tarihi | 13 Temmuz 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 14 Sayı: 2 |