Aim: The World Health Organization defines a disaster as an "unexpected ecological phenomenon that exceeds the capacity and resources of an institution, disrupts normal functioning, and requires external assistance". The purpose of this study is to evaluate the impact of providing disaster training intervention to intern doctors at Trakya University Faculty of Medicine on their self-efficacy in disaster response, and to provide recommendations for enhancing their disaster response self-efficacy.
Methods: An intervention-type study was conducted with final-year students of Trakya University Faculty of Medicine. Following the Kahramanmaraş earthquake on February 6, 2023, disaster-related courses and public health services in disasters were added to the 6th Year Rural Medicine Internship curriculum. All 49 participants who attended these courses were included in the research. Before the disaster-related courses in the 6th-year rural medicine internship, participants were administered a sociodemographic questionnaire and the Disaster Response Self-Efficacy Scale (DRSES); only the DRSES scale was administered at the end of the rural medicine internship.
Results: The average age of interns participating in the study was 24.8±1.2 years, with 26 (53.1%) being female. Twenty-one (42.9%) of the participants reported experiencing a disaster in their lifetime, while 29 (59.2%) stated that there had been a disaster in their family. Twenty-nine (59.2%) participants indicated receiving disaster-related training during their medical education, while 47 (95.9%) expressed a need for disaster-related education. Eighty-five point seven percent (85.7%) of the participants rated their self-efficacy in disaster response as "poor." The mean pre-test score for the DRSES was 62.82±13.06, and the mean post-test score was 72.80±10.21, with a statistically significant difference between them (p<0.001). There was a statistically significant, positively correlated, moderate relationship between the pre-test and post-test scores of the DRSES for the individuals participating in the study (r=0.551, p<0.001).
Conclusions: Approximately half of the participants had not received any disaster-related training, and nearly all expressed a need for disaster-related education. After disaster education for final-year medical students, a statistically significant increase was observed in their scores on the Disaster Response Self-Efficacy Scale (DRSES).
Amaç: Dünya Sağlık Örgütü afeti “Beklenmeyen, kurumun olanakları ve kapasitesini aşan, normal işleyişi bozan, dışarıdan yardım gerektiren ani ekolojik olgu” olarak tanımlamaktadır. Bu çalışmanın amacı; Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi intörn hekimlerine afet konusunda eğitim müdahalesi yapılarak afetlere müdahale öz-yeterliliklerine etkisini değerlendirmek ve afete müdahale öz-yeterliliklerini artırmak için önerilerde bulunmaktır.
Yöntem: Müdahale tipindeki araştırma, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıf öğrencileri ile yürütülmüştür. 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş depremi sonrası 6. Sınıf Kırsal Hekimlik Stajı ders programına afetler, afetlerde halk sağlığı hizmetleri ile ilgili dersler eklenmiştir. Bu derslere katılan 49 kişinin tamamı araştırmaya dahil edilmiştir. Tıp fakültesi 6.sınıf kırsal hekimlik stajında yer alan “Afetler, Afetlerde Halk Sağlığı hizmetleri ile ilgili derslerin öncesinde katılımcılara sosyodemografik soru formu ve Afete Müdahale Öz-yeterlik Ölçeği (AMÖYÖ) formu; kırsal hekimlik stajı bitiminde ise sadece AMÖYÖ formu uygulanmıştır.
Bulgular: Araştırmaya katılan intörn hekimlerin yaş ortalaması 24,8±1,2 yıl olup 26’sı (%53,1) kadındır. Çalışmaya dahil olan kişilerin 21’i (%42,9) hayatları boyunca afet deneyimi yaşadıklarını; 29’u (%59,2) ise ailesinde afet deneyimi olduğunu belirtmiştir. Katılımcıların 29’u (%59,2) tıp eğitimi süresince afetlerle ilgili eğitim aldığını belirtirken; 47’si (%95,9) ise afetler konusunda eğitime ihtiyaç duyduklarını belirtmiştir. Katılımcıların 42’si (%85,7) kendilerini afetlere müdahale konusunda yeterlilik seviyelerini “kötü” olarak değerlendirmiştir. Katılımcıların AMÖYÖ ön test puanı ortalama değeri 62,82±13,06 ve son test puan ortalama değeri 72,80±10,21 olup ön test ve son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p<0,001). Araştırmaya katılan bireylerin AMÖYÖ ön test ile son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönlü, orta derece bir ilişki olduğu gözlenmiştir (r=0,551, p<0,001).
Sonuç: Katılımcıların yaklaşık yarısının afetlerle ilgili bir eğitim almadığı; tamamına yakının ise afetlere yönelik eğitime ihtiyaç duyduğu saptanmıştır. Tıp fakültesi son sınıf öğrencilerinin afet eğitimi sonrası AMÖYÖ’den aldıkları puanlarda istatistiksel olarak anlamlı bir artış bulunmuştur.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Tıp Eğitimi, Sağlık Hizmetleri ve Sistemleri (Diğer) |
Bölüm | Orjinal Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2024 |
Gönderilme Tarihi | 28 Kasım 2023 |
Kabul Tarihi | 3 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |