Public Health Residents’ Evaluation Of Their Training Process Within The Scope Of “Mentor” Concept

Yıl 2014, Cilt: 13 Sayı: 40, 19 - 28, 01.05.2014

Tahir Metin Pişkin Ali Ceylan Dilek Aslan Gamze Çan

https://doi.org/10.25282/ted.228736

Öz

In this study, we aimed to assess the knowledge and opinions of the public health residents recorded in the Society of Public Health Specialists’ inventory by August 2013 on mentoring related concepts, as well as to determine whether their training period is compatible with the requirements of mentoring idea. Materials and Methods: Two hundred and eighty three research assistants who were in the list of the Society of Public Health Specialists’ working at the 43 universities’ Public Health Departments was the universe of the study. Nevertheless, 160 residents participated in this study (participation rate=55.9%). Data was collected via electronic data collection method. Results: Mean age of the participants was 28.9±2.9. 60.8% of the research assistants started their thesis process and 69.2% of the research assistants had an advisor. The average time of determining the thesis content was9.4±10.5 months (median=2.0). 50.3% of the residents’ definition on academic advisor was found as “sufficient”. 72.0% of the residents declared that their academic plan had been completed at the beginning of their training period whereas 18.6% of them mentioned their un-satisfaction on that their expectations. 91.1% of the participants attended the internship education, 97.5% of them attended seminars, 91.1% of them attended literature classes, and 56.6% of them attended to the post graduate Public Health classes. Conclusion: In both under and post graduate medical education, the term of mentoring is need to be known accurately and to be practiced more effectively in resident training. It is recommended that the administrative bodies of Public Health departments with their academic members and the society of Public Health Specialists’ should collaboratively work to improve the current curricula and programs in this regard.

Anahtar Kelimeler

Mentor, Resident, Public Health

Halk Sağlığı Araştırma Görevlilerinin Eğitim Süreçlerini "Mentor" Kavram Ve Yaklaşımı Kapsamında Değerlendirmeleri

Öz

Amaç: Bu araştırmada, Ağustos 2013 tarihi itibarıyla Halk Sağlığı Uzmanları Derneği araştırma görevlisi envanter kayıtlarında mevcut olan araştırma görevlilerinin, mentorluk ve ilgili kavramlara ilişkin bilgi düzeylerini saptamak, mentorluk konusunda görüşlerini belirlemek, eğitim süreçlerinin mentorluk kavramının gerekleri ile uyumlu olup olmadığını saptamak, mentorluk kavramının gereklerinin araştırma görevlisi eğitim sürecine yansıyabilmesi için önerilerini belirlemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki araştırmanın evrenini, 43 üniversitede Halk Sağlığı uzmanlık eğitimi gören ve Ağustos 2013 tarihi itibarıyla güncellenmiş Halk Sağlığı Uzmanları Derneği araştırma görevlisi envanter kayıtlarında yer alan 283 araştırma görevlisi oluşturmuştur. Araştırmaya toplamda 160 kişi katılmıştır (Katılım yüzdesi=%55,9). Araştırma verisi, araştırmacılar tarafından hazırlanmış elektronik veri toplama formu aracılığıyla toplanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılanların yaş ortalaması 28,9±2,9’dur. Araştırma görevlilerinin %60,8’i tez, %69,2’si akademik danışmanının olduğunu belirtmişlerdir. Katılımcıların akademik danışmanlarının atandığı süre ortalaması 9,4±10,5 ay’dır (ortanca=2,0). Araştırma görevlilerinin %50,3’ü akademik danışman tanımını içerdiği ana başlıklar açısından yeterli bulurken, %72,0’ı öğrenim süreçlerinin başlangıcında eğitim planlamalarının yapıldığını, %18,6’sı ise akademik danışmanlarından beklentilerinin karşılanmadığını belirtmişlerdir. Araştırma görevlilerinin %91,1’i bölümlerinde var olan intörn eğitimlerine, %97,5’i seminer saatlerine, %91,1’i makale saatlerine ve %56,6’sı yüksek lisans/doktora derslerine katıldıklarını bildirmişlerdir. Sonuç: Mezuniyet öncesi ve sonrası tıp eğitiminde mentorluk kavramının doğru ve tam olarak bilinmesi ve araştırma görevlilerinin gelişim sürecinde daha etkili bir biçimde uygulanması gerekmektedir. Bu amaç doğrultusunda anabilim dalları yönetici ve üyelerinin, Halk Sağlığı Uzmanları Derneği’nin de olası katkılarıyla sürece ilişkin geliştirici çalışmaları yapabilmeleri önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Mentor, Araştırma Görevlisi, Halk Sağlığı

Kaynakça

• Kuzu A, Kahraman M, Odabaşı F, Mentörlükte Yeni Bir Yaklaşım: E-Mentörlük, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2012; 12(4): 173-184. http://www.tdk.gov.tr/index.php?op- tion=com_gts&arama=gts&guid=TDK. GTS.51e7b2707a2be4.69195241
• Straus S, Chatur F, Taylor M, Issues in the- Mentor–MenteeRelationship in AcademicMed- icine: A QualitativeStudy, AcademicMedicine. 2009;84(1): 135-139.
• Straus S, Johnson M, Marquez C, Feld- man M, Characteristics of Successfuland FailedMentoring Relationships: A Qualitative StudyAcrossTwoAcademicHealthCenters, AcadMed. 2013;88:82–89.
• DeCastro R, Sambuco D, Ubel P, Stewart A, Jagsi R, Mentor Networks in Academic Medicine: Moving Beyond a DyadicConcep- tion of Mentoring for Junior Faculty Research- ers, Acad Med. 2013;88:488–496.
• Nakanjako et al. Mentorship Needs at Academic Institutions in Resource-Limited Settings: A Survey At Makerere University College of Health Sciences BMC Medical Education 2011, 11:53
• Meinel et al. Morementoringneeded? A cross-sectionalstudy of mentoringprograms- formedicalstudents in Germany, BMC Medi- calEducation 2011, 11:68.
• Sambuco et al. Negotiation in Academ- icMedicine: Narratives of Faculty Research- ersandTheirMentors, AcadMed. 2013;88:505– 5
• Aslan D, Odabaşı O. Tıp Eğitiminde “Men- torluk” ve “Rol Modelliği” Kavramları. Tıp Eğitimi Dünyası Eylül 2013;38:43-49.
• Luckhaupt et al. Mentorship in Academic General Internal Medicine Results of a Survey of Mentors, J. Gen Intern. Med. 2005; 20:1014– 10 DOI: 10.1111/j.1525-1497.2005.215.x
• Sambunjak D, Straus S, Marusic A. Men- toring in AcademicMedicine A Systemati- cReview, JAMA 2006;296(9):1103-1115.
• Davis FG, Mentoring in epidemiology andpublic health training, Annals of Epidemi- ology (2013), http://dx.doi.org/10.1016/j.anne- pidem.2013.05.009.
• Fischer BB, Herta KD. Formal mentor- ing programmes for medical students and doctors – a review of the Medline literature. Medical Teacher 2006:28(3);248-257. DOI: 1080/01421590500313043
• Wingard DL, Garman KA, Reznik V. Facilitating Faculty Success: Outcomes and Cost Benefit of the UCSD National Center of Leadership in Academic Medicine. Academic Medicine 2004;79(10):9-11.
• Frei E, Stamm M, Fischer BB. Mentoring programs for medical students – a review of the PubMed literature 2000 – 2008. BMC Medical Education 2010;10:32. DOI: 10.1186/1472- 6920-10-32
• Bakioğlu A, Yaman E. Araştırma Görevlile- rinin Kariyer Gelişimleri: Engeller ve Çözüm- ler. M.Ü Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi 2004;20:1-20.
• Özkalp E, Kırel Ç, Sungur Z, Cengiz A A. Örgütsel Toplumsallaşma Sürecinde Mentorluk ve Mentor’un Yeri ve Önemi: Anadolu Üniver- sitesi Araştırma Görevlileri Üzerine Bir İncele- me. Sosyal Bilimler Dergisi 2006;2: 55-69.
• Nakanjako D, Katamba A, Kaye DK, Okello E, Kamya MR, Sewankambo N, Mayanja-Kiz- zal HDoctoral training in Uganda: evaluation of mentoring best practices at Makerer euniver- sity college of healthsciences. BMC MedEduc. 2014 Jan 13;14(1):9.
• Aslan D, Yavuz CI. WEB tabanlı araştır- malar ve halk sağlığı alanında kullanımı. TJPH 2013;2:104-10.