Institutional Communication Model as a Component of Speacialty Training and its Effects

Yıl 2014, Cilt: 13 Sayı: 41, 27 - 35, 01.06.2014

Ahmet Murt A. Enes Arıkan , Sabanur Çavdar , Sertaç Asa Metehan İmamoğlu Ahmet Ertaş Sema Umut Fatiş Altındaş Özgün Enver

https://doi.org/10.25282/ted.228748

Cited By: 1

Öz

Specialty Education has a wide network of stakeholders including faculty members, medical schools, teaching hospitals, healthcare system, the ministry of health and higher education council. While residency is directly related to education on one dimension, it is bound to health service delivery on another. Health service of high quality in specialty education institutions can be accepted as a determinant of the educational quality. Health service quality includes relevantly planned working hours and the concept of supervision which should be accepted as a two-way communication between residents and the faculty. By controlling the structure of specialty education, healthcare system limits the remediation capacity of specialty education institutions. Suggesting reforms to healthcare system for a better specialty education is beyond the content of this paper. This study, as an exploratory case study, shares the effect of a novel institutional communication model on specialty education independent of other factors. Simplification and increased clarity in communication of institutional stakeholders can be accepted to positively affect both the quality of education and health service delivery.

Anahtar Kelimeler

Specialty education, management of education, quality in education, resident satisfaction, resident representation, medical education

Uzmanlık Eğitimi’nin Bileşenleri Arasında Oluşturulan Kurumsal İletişim Modeli ve Etkileri

Öz

Uzmanlık eğitimi; uzmanlık öğrencileri, öğretim üyeleri, fakülteler, üniversiteler, eğitim-araştırma hastaneleri, tıpta uzmanlık kurulu, sağlık bakanlığı ve yükseköğretim kurulu olmak üzere geniş yelpazede bir bileşenler yumağını içermektedir. Uzmanlık eğitimi sürecinin direkt eğitim ile bağlantılı bir boyutu olduğu gibi hizmet sunumu ile ilgili bir boyutu da vardır. Uzmanlık eğitimi veren kurumlarda etkin planlanmış hizmet sunumu ortamı eğitim kalitesinin de göstergeleri arasında kabul edilmektedir. Hizmet sunumu kendi içerisinde çalışma sürelerinin uygun düzenlenmesini ve öğretici ile uzmanlık öğrencileri arasında çift yönlü bir iletişim olarak kabul edilmesi gereken gözetim kavramını içermektedir. Sağlık sisteminin uzmanlık eğitimi ortamını kontrol etmekte olan yapısı, uzmanlık eğitimi veren kurumlarımızın (eğitim – araştırma hastaneleri ve tıp fakülteleri) kendi içlerinde atabilecekleri adımları çoğu kez sınırlandırmaktadır. Daha kaliteli eğitim sunulabilmesi için sağlık sisteminde yapılması önerilebilecek değişiklikler bu çalışmanın kapsamının dışında tutulmuştur. Bir olgu incelemesi olarak kabul edilebilecek bu çalışmada, uzmanlık eğitiminde oluşturulmuş bir kurum içi iletişim modelinin, diğer belirleyicilerden bağımsız olarak uzmanlık eğitimi ortamına etkisi paylaşılmıştır. Kurum içerisindeki eğitimin bileşenleri (uzmanlık öğrencileri, öğretim üyeleri, anabilim dalları, bölümler, fakülte veya hastane yönetimi) arasındaki iletişimin basit ve kolay anlaşılır bir sistematiğinin olması, uzmanlık öğrencilerinin verimliliğine olumlu etki yaparak eğitimin ve sağlık hizmeti sunumunun kalitesini ve etkinliğini arttıracak bir belirleyicidir.

Anahtar Kelimeler

Uzmanlık eğitimi, eğitimin yönetimi, eğitimde kalite, uzmanlık öğrencileri, tıp eğitimi

Kaynakça

• Tıpta Uzmanlık Kurulu Çekirdek Eğitim Müfredatları
• muf2/ ]Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013
• Murt A. Uzmanlık Eğitimi-2. Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü Platformu Dergisi 2013; 25: 76-79
• Genn JM. AMEE Medical Education Guide No.23 (Part 1): Curriculum, environment, climate, quality and change in medical education – a unifying perspective. Medical Teacher 2001;23(4):337-344
• Genn JM. AMEE Medical Education Guide No.23 (Part 2): Curriculum, environment, climate, quality and change in medical education – a unifying perspective. Medical Teacher 2001;23(5): 445-454
• Mitchell R, Jack B, McQuade W. Mapping the Cognitive Environment of a Residency: An Exploratory Study of a Maternal and Child Health Rotation. Teaching and Learning in Medicine 1999; 11(1):6-11
• Yin RK. Case Study Research: Design and Methods. Beverly Hills, CA:Sage, 1984
• Cohen L, Manion L, Morrison K. Research Methods in Education 6th Ed. Routledge 2007 (s.274)
• Büyüköztürk Ş, Çakmak EK, Akgün ÖA, Karadeniz Ş, Demirel F. Bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Akademi Yayınları Ankara16. baskı 2014, sayfa 249
• De Oliveira Filho GR, Sturm EJH, Sartorato AE. Compliance with Common Program Requirements in Brazil: Its effects on Resident’s Perceptions about Quality of Life and the Educational Environment. Academic Medicine, 2005; 80(1):98-102
• Jefferys M, Elston MA. The medical school as a social organisation, Medical Education, 1989;23:242-251
• Kilminster S, Cottrell D, Grant J, Jolly B. AMEE Guide No.27: Effective Educational and Clinical Supervision. Medical Teacher 2007;29:2-19
• Korndorffer JR, Slakey DP. Effect of Structuring Clinical Services Based on Resident Educational Objectives. Journal of American College of Surgeons, 2011; 212: 696-702
• Albritton W, Bates J, Brazeau M, Busing N, Clarke J, Kendel D, McClean K, Saucier D, Waddington A, Walker D, Gray J. Generalism versus subspecialization: changes necessary in medical education. Canadian Journal of Rural Medicine 2006;11(2):126-128
• Yudkowsky R, Schwartz A. Content, Culture and Context: Determinants of Quality in Psychiatry Residency Programs. Academic Medicine, 2000; 75(10):99-101