An Example for Coalitions as A Security Strategy Mechanism: Operation Desert Storm

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 1, 109 - 135, 31.01.2024

İsmail Burak Küntay Ahu Ozyurt

https://doi.org/10.30626/tesamakademi.1429404

Öz

Despite the fact that more than three decades have passed since the “Desert Storm/Desert Shield”, which is the US’ first actual military intervention in the Middle East, the US’ ability to form grand military and security coailitions and sustain their success is still a unique example. While one superpower was in remission and the US’ interest in the region were in limbo, have the efforts to build “The biggest military and political coalition since WWII” been successful? This article aims to look at the consequences of President George H. W. Bush and his cabinet’s decisions and priorities while building a coalition and collective defense systems against Saddam Hussein. Among the participants of the Gulf Coalition, answers were sought to the questions of which countries triggered the changes, how they benefited, or why they agreed to join the coalition even though they had nothing to do with the region in the first place. The main purpose is to compare the reflections of the largest coalition formed by the USA after the Cold War on the security preferences of the participating country versus the US. The article first looks at the formation and expansion processes of the coalition from a theoretical perspective, and then focuses on evaluating the results and the differences between those who participated or did not participate and their reasoning while some of them were not even party to the conflict in the first place.

Anahtar Kelimeler

George H. W. Bush, Military Coalition, Desert Storm, Saddam Hussein, Iraq.

Bir Güvenlik Stratejisi Olarak Koalisyonlar: Birinci Körfez Savaşı

Öz

Üzerinden 30 yıldan fazla zaman geçmiş olmasına karşın, ABD’nin Ortadoğu’ya ilk resmi müdahalesi olarak tanımlanan Birinci Körfez Savaşı, ya da ABD Savunma Bakanlığı tanımlaması ile “Desert Storm/Desert Shield” sınır ötesi müdahalelerde koalisyon kurmanın ilk büyük örneği olarak tanımlanabilir. I. ve II. Dünya Savaşları sonrasında süper güçlerden birinin çözülme sürecinde olduğu, diğerinin de bölgesel ve küresel çıkarlarının doğrudan etkilendiği bir dönemde ABD’nin “en geniş koalisyonu” kurma çabaları başarılı olmuş mudur? Soğuk Savaş sonrası bir ilk niteliğindeki bu denli geniş bir koalisyon, daha sonra ABD’nin Ortadoğu, Afganistan, hatta Afrika’da yürüteceği bazı operasyonlar açısından askeri kabiliyet değerlendirmesi, riskin dağıtılması, maliyetlerin paylaşılması, bölgede yeni üsler kurma gibi konularda örnek teşkil etmiş; NATO şemsiyesi dışında operasyon yürütebilme, başka ülkelerin toprak bütünlüğü ve yönetimlerine müdahalede BM çatısının kullanımı, sınırlar ve yaptırımlar açısından içtihat oluşturmanın ve uluslararası dengelerde yeni arayışların da yolunu açmıştır. Bu makale, Başkan George H.W. Bush ve kabinesinin “koalisyon” ve “kolektif güvenlik” tercihlerinin dünya siyasetine ve güvenlik politikalarına etkisini araştırmaktadır. Körfez Koalisyonuna katılanlar arasında hangi ülkelerin nasıl değişimleri tetiklediği, kimin ne kadar kârlı çıktığı ya da bölgeyle hiç alakası olmadığı halde neden koalisyona katılmayı kabul ettiği sorularına yanıt aranmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

George H.W. Bush, Askeri ittifak, Körfez Savaşı, Saddam Hüseyin, Irak.

Kaynakça

• Abidi, A. H. H. (1991). Origins and dimensions of the Iraqi claim over Kuwait. India International Centre Quarterly, 18(1), 129–43.
• Al-Khalil, S. (1990). Republic of fear, the inside story of Saddam’s Iraq. New York: Pantheon Books, 1990.
• Allen, B. T., Berry, C. F. and Polmar, N. (1991). War in the gulf, from the ınvasion of Kuwait to the day of victory and beyond. Atlanta: Turner Publishing.
• Arab News. (2023). Arab news deep dive: Desert storm 30 years on. Erişim tarihi: 23.06.2023, https://www.arabnews.com/desertstorm#group-section-INTRODUCTION-6UqHRwA8Uk
• Armaoğlu, F. (2018). 20. yüzyıl siyasi tarihi (1914-1995). İstanbul: Kronik Kitap.
• Baker, P. and Glasser, S. (2020). The man who ran Washington, the life and times of James A. Baker. New York: Doubleday.
• Batur, N. (2022). Ortadoğu’nun şahları vezirleri piyonları. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınları.
• Broadwell, P. (2012). All in, the education of general David Petraeus. New York: Penguin Press.
• Friedman, G. (2018). Amerika’nın gizli savaşı. İstanbul: Pegasus Yayınları.
• Galbraith, P. W. (2006). The end of Iraq, How American incompetence created a war without end. New York: Simon and Schuster.
• Glasser, L. C., Kauffman, C. (1998). What is the offense-defense balance and can we measure it?. International Security, 22(4), 44-82.
• Haddad H. (2023). From shock and awe to stability and flaws: Iraq’s post-invasion journey. European Council on Foreign Relations Publication. Erişim tarihi: 20.05.2023, https://ecfr.eu/wp-content/uploads/2023/05/From-shock-and-awe-to-stability-and-flaws-Iraqs-post-invasion-journey.pdf
• Jervis, R. (1978). Cooperation under the security dilemma. Journal of World Politics, 30(2), 167-214.
• Karsh, E. (1996). Reflections on the 1990-91 Gulf Conflict”, Journal of Strategic Studies, 19(3),303-320.
• Katzman, K. and Prados A. B. (2005 Mayıs). The Kurds in the post-saddam Iraq. CRS Report for Congress.
• Küntay, B. (2011). Majorshift. İstanbul: Bahçeşehir University Press.
• Mann J. (2004). Rise of the vulcans, the history of Bush’s war cabinet. New York: Viking Penguin.
• Oran B. (1996). Kalkık horoz, çekiç güç ve kürt devleti. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Öncel, R. (2021). Savunma ve uluslararası güvenlik F. Pirinççi ve M. Yeşiltaş (Ed.) Savunma Politikalarına Giriş kitabı içinde (s. 13-43). İstanbul: SETA Kitapları.
• Özdal, B. ve Karaca K. R. (2020). Diplomasi tarihi (Cilt 2). Bursa: Dora Yayınları.
• Prados, A. B. (1999). Iraq: Post-war challenges and U.S. Responses, 1991-1998. CRS Report for Congress. Erişim tarihi: 18.12.2022, https://sgp.fas.org/crs/mideast/98-386.pdf .
• Proser, J. (2018). No better friend no worse enemy, the life of general james mattis. New York: Harper Collins.
• Rice, C. (2003). Transforming the middle east. Erişim tarihi: 20.06.2023, https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/2003/08/07/transforming-the-middle-east/2a267aac-4136-45ad-972f-106ac91e5acd/
• Risen, J. (2006). State of war, the secret story of the CIA and the Bush administration. New York: Simon and Schuster.
• Schellnig T. C. (2008). Arms and i nfluence. New Haven: Yale University Press. 1996, (New edition in 2008).
• Sununu, J.H. (2015). The quiet man, the indispensible presidency of George H. W. Bush. New York: Broadside Books.
• U.S. Marine Corps. (2023). History. Erişim tarihi: 20.07.2023, https://www.1stmardiv.marines.mil/Units/7TH-MARINE-REGT/1st-Battalion/History/
• Ubelejit, N. T. (2014). Operation unified protector: Collective security or collective defense. Global Journal of Political Science and Administration, 2(2), 24-32.
• Uyar, M. (Ed.). (2021). Savaş çalışmaları el kitabı. İstanbul: Kronik Yayınları.
• Üşümezsoy, Ş. ve Şen, Ş. (2003). Yeni dünya petrol düzeni ve Körfez Savaşları. İstanbul: İnkılap Yayınları.
• Walt, S. M. (1987). Origins of alliances. Ithaca: Cornell University Press.