Machiavelli ve Realist Uluslararası İlişkiler Teorisi

Yıl 2024, , 102 - 124, 15.02.2024

İbrahim Kurnaz , Yasin Avcı

https://doi.org/10.58702/teyd.1384003

Öz

Bu çalışmada modern siyaset felsefesinin kurucusu olarak kabul edilen Machiavelli’nin genelde uluslararası ilişkiler özelde ise realizm kapsamındaki düşünceleri ele alınmıştır. Ancak çalışma kapsamında realizmin felsefi kökenini oluşturarak bu teorinin varsayımlarını doğrulamaktan öteye geçmeyen bir düşünür olarak değil Uluslararası Siyaset Teorisi çalışma alanında kabul gördüğü üzere münhasıran ele alınmıştır. Bir başka anlatımla Machiavelli’nin uluslararası ilişkilere dair düşünceleri ile Realist Uluslararası İlişkiler teorisi arasındaki bağlantı bir ilişki olarak incelenmiştir. Bu bakımdan çalışmanın ilk bölümünde Machiavelli’nin düşünceleri zamandan ve mekândan azade olarak değil içinde bulunduğu sosyo-politik şartlar bağlamında ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde ise realizmin Machiavelli’yi kapsayan değil Machiavelli’nin realizmi içeren düşünceleri üzerinde durulmuştur. Nihayet çalışmanın sonuç bölümünde Machiavelli ile Realist Uluslararası İlişkiler teorisi arasındaki ilişkinin ortodoks anlatımı aşılmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Machiavelli, Uluslararası İlişkiler, Uluslararası Siyaset Teorisi, Realizm.

Machiavelli and Realist International Relations Theory

Öz

In this study, the thoughts of Machiavelli, who is considered as the founder of modern political philosophy, within the scope of international relations in general and Realism in particular, are discussed. However, within the scope of the study, Machiavelli is discussed not as a thinker who does not go beyond confirming the assumptions of this theory by creating the philosophical roots of Realism, but as autonomous, as is accepted in the field of International Political Theory. In other words, the connection between Machiavelli’s thoughts on international relations and the Realist theory of International Relations was examined as a relationship. In this respect, in the first part of the study, Machiavelli’s thoughts are discussed not as free from time and place, but in the context of the socio-political conditions in which he is located. In the second part of the study, the focus is on Machiavelli’s thoughts that include Realism, not on Realism that includes Machiavelli. Finally, in the conclusion of the study, an attempt was made to overcome the orthodox explanation of the relationship between Machiavelli and Realist International Relations theory.

Anahtar Kelimeler

Machiavelli, International Relations, International Political Theory, Realism.

Kaynakça

• Ağaoğulları, M. A. (2013). Niccolo Machiavelli: Prensin iktidarından devlete. M. A. Ağaoğulları (Ed.), Sokrates’ten Jakobenlere Batı’da siyasal düşünceler (s. 319-354) içinde. İletişim Yayınları.
• Amoroso, A. (2016). War and politics in the thought of Machiavelli. Armstrong Undergraduate Journal of History, 6(2), 85-96. https://doi.org/10.20429/aujh.2016.060206
• Arıboğan, D. Ü. (2012). Globalleşme senaryosunun aktörleri: (Uluslararası ilişkilerde güç mücadelesi) (1. Baskı). Der Yayınları.
• Arnhart, L. (2004). Siyasi düşünce tarihi, Plato’dan Rawls’a (1.Baskı). (A. K. Bayram, Çev.). Adres Yayınları. (Orijinal eserin basım tarihi 1993, 2. Baskı).
• Baker, E. (1959). The political thought of Plato and Aristotle. Russell and Russell.
• Balcı, A. (2014). Realizm. A. Balcı ve Ş. Kardaş (Ed.), Uluslararası ilişkilere giriş (s. 119-146) içinde. Küre Yayınları.
• Baldin, C. ve Ragni, L. (2019). Machiavelli before pareto: Foxes, lions and the social equilibrium as the result of non-logical actions. Journal of the History of Economic Thought, 41(2), 187–208. https://doi.org/10.1017/S1053837218000263
• Balot, R. ve Trochimchuk, S. (2012). The many and the few: On Machiavelli's ‘democratic moment. The Review of Politics, 74(4), 559-588. https://doi.org/10.1017/S0034670512000757
• Berridge, G. R. (2001a). Machiavelli. G. R. Berridge, M. Keens-Soper ve T. G. Otte (Ed.), Diplomatic theory from Machiavelli to kissinger (1. Baskı, ss. 7-32) içinde. Palgrave Macmillan.
• Berridge, G. R. (2001b). Machiavelli: Human nature, good faith and diplomacy. Review of International Studies, 27, 539–556. https://doi.org/10.1017/S0260210501005393
• Bobbitt, P. (2013). The garments of court and palace: Machiavelli and the world that he made. Grove Press.
• Brown, A. (2004). Rethinking the renaissance in the aftermath of Italy's crisis. J. M. Najemy (Ed.), Italy in the age of the renaissance 1300-1550 (1. Baskı, s. 246-265) içinde. Oxford University Press.
• Carty, J. A. (2016). Machiavelli’s art of politics: A critique of humanism and the lessons of rome. G. C. Kellow ve N. Leddy (Ed.), On civic republicanism: Ancient lessons for global politics (1. Baskı, s. 119-135) içinde. University of Toronto Press.
• Cerqueira, M. C. (2020). Political action in Machiavellian republicanism. Griot: Revista de Filosofia, 20(3), 182-193. https://doi.org/10.31977/grirfi.v20i3.1845
• Cerqueira, M. C. (2021). Machiavelli and republicanism in Elizabethan England. Griot: Revista de Filosofia, 21(2), 221-236. https://doi.org/10.31977/grirfi.v21i2.2386
• Copleston, F. (1993). A history of philosophy. (Volume III): Late medieval and renaissance philosophy. Image Book.
• Ershov, B. A., Belorukov, S. A., Bykov, A. G. ve Serikov, T. A. (2019). The role of the church in medieval society. Bulletin Social-Economic and Humanitarian Research, 1(3), 58-64. https://doi.org/10.5281/zenodo.2555333
• Ersoy, E. (2014). Realizm. R. Gözen (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri (s.159-188) içinde. İletişim Yayınları.
• Fearon, J. D. (1998). Domestic politics, foreign policy and theories of international relations. Annual Review of Political Science, 1, 289–313. https://doi.org/10.1146/annurev.polisci.1.1.289
• Ferrero, G. (1939). Machiavelli and machiavellism, https://www.foreignaffairs.com/articles/1939-04-01/machiavelli-and-machiavellism adresinden 20 Mayıs 2017 tarihinde alınmıştır.
• Findlen, P. (2002). Understanding the Italian renaissance. P. Findlen (Ed.), The Italian renaissance (1. Baskı, s. 4-40) içinde. Wiley-Blackwell.
• Forde, S. (1995). International realism and the science of politics: Thucydides, Machiavelli and neorealism. International Studies Quarterly, 39(2), 141-160. https://doi.org/10.2307/2600844
• Gracia, E. (2002). Philosophy in the middle ages: An introduction. J. E. Gracia ve T. B. Noone (Ed.), A companion to philosophy in the middle ages (1. Baskı, s. 1-14) içinde. Blackwell Publishing.
• Grundy, K. W. (1968). On Machiavelli and the mercenaries. The Journal of Modern African Studies, 6(3), 295-310. https://doi.org/10.1017/S0022278X00017420
• Gülenç, K. (2014). Niccolo Machiavelli. A. Tunçel (Ed.), Siyaset felsefesi tarihi, Plato’dan Zızek’e (s. 134-164) içinde. Doğubatı Yayınları.
• Harmes, K. M. (2012). Calvin and the English episcopate, 1580-1610. Anglican and Episcopal History, 81(1), 22-46.
• Hendrickson, D. C. (2015). Machiavelli and machiavellianism. T. Fuller (Ed.), Machiavelli's legacy: "The Prince" after five hundred years (1. Baskı, s. 105-126) içinde. University of Pennsylvania Press.
• Heywood, A. (2013). Küresel siyaset (1.Baskı). (H. Özdemir, Çev.). Adres Yayınları. (Orijinal eserin basım tarihi 2011, 1.Baskı).
• Haokai, Z. (2022). Machiavelli’s political thought and ıts ınspiration—text analysis based on the prince. Advances in Politics and Economics, 5(1), 33-49. https://doi.org/10.2307/2600844
• Hösle, V. (1989). Morality and politics: reflections on Machiavelli's "Prince". International Journal of Politics, Culture and Society, 3(1), 51-69.
• Ilodigwe, D. (2013). Machiavelli and the limits of realism in ınternational relations. Journal of International Relations and Foreign Policy, 7(1), 20-38. https://doi.org/10.15640/jirfp.v7n1a3
• Johnston, V. (2022). Machiavelli's conception of religion and its relevance to his political philosophy in the prince. Ipso Facto: The Carleton Journal of Interdisciplinary Humanities, 1, 51-60.
• Jurdjevic, M. (2007). Machiavelli's hybrid republicanism. The English Historical Review, 122(499), 1228–1257. https://doi.org/10.1093/ehr/cem351
• Kaygusuz, Ö. (2014). Egemenlik ve vestfalyan düzen. E. Balta (Ed.), Küresel siyasete giriş, uluslararası ilişkilerde kavramlar, teoriler, süreçler, (s. 25-50) içinde. İletişim Yayınları.
• Kelly, P. (2022). Conflict, war and revolution the problem of politics in international political thought. LSE Press.
• Knutsen, T. L. (2006). Uluslararası ilişkiler teorisi tarihi (1.Baskı). (M. Özay, Çev.). Açılım Kitap. (Orijinal eserin basım tarihi 1995, 1.Baskı).
• Lachmann, R. (1990). Class formation without class struggle: An elite conflict theory of the transition to capitalism. American Sociological Review, 55(3), 398-414. https://doi.org/10.2307/2095764
• Leung, J. (2000). Machiavelli and international relations theory. Glendon Journal of International Studies/Revue D'études Internationales de Glendon, 1, 3-13.
• Lucchese, F. D. (2015). The political philosophy of niccolò Machiavelli. Edinburgh University Press.
• Machiavelli, N. (2008). The Prince (J. Atkinson, Çev.). Hackett Publishing Company, Inc. (Orijinial eserin basım tarihi 1976).
• Machiavelli, N. (1996). Discourses On Livy (H. Mansfield ve N. Tarcov, Çev.). The University of Chicago Press. (Orijinal eserin basım tarihi 1987).
• Mansfield, H. (1975). Strauss's Machiavelli. Political Theory, 3(4), 372–384.
• Mccormick, J. P. (2011). Prophetic statebuilding: Machiavelli and the passion of the duke. Representations, 115(1), 1-19. https://doi.org/10.1525/rep.2011.115.1.1
• Mccormick, J. P. (2018). Reading Machiavelli. Princeton University Press.
• Meinecke, F. (1962). Machiavellism: The doctrine of raison d'état and ıts place in modern history. Yale University Press.
• Mindle, G. B. (1985). Machiavelli's realism. The Review of Politics, 47(2), 212-230. https://doi.org/10.1017/S0034670500036706
• Najemy, J. M. (1996). Baron's Machiavelli and renaissance republicanism. The American Historical Review, 101(1), 119-129. https://doi.org/10.1086/ahr/101.1.119
• Quaglioni, D. (2014). Machiavelli, the prince and the idea of justice. Italian Culture, 31(14), 100-121. https://doi.org/10.1179/0161462214Z.00000000027
• Roldán, C. (2019). Machiavelli and leibniz from the laws of power to the power of law. Studia Leibnitiana, 54, 89-101.
• Russell, G. (2005). Machiavelli’s science of statecraft: The diplomacy and politics of disorder. Diplomacy and Statecraft, 16(2), 227-250. https://doi.org/10.1080/09592290590948306
• Satıcı, M. (2015). Ahlak-politika ilişkisi açısından Machiavelli’nin politika teorisi. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 113-130.
• Scott, J. ve Sullivan, V. (1994). Patricide and the plot of the prince: Cesare borgia and Machiavelli's Italy. The American Political Science Review, 88(4), 887-900. https://doi.org/10.2307/2082714
• Skinner, Q. (2004). Machiavelli. (1. Baskı). (C. Atilla, Çev.). Altın Yayınları. (Orijinal eserin basım tarihi 1981, 1. Baskı).
• Sönmezoğlu, F. (2012). Uluslararası politika ve dış politika analizi (1.Baskı). Der Yayınları.
• Steiris, G. (2010). Machiavelli’s appreciation of greek antiquity and the deal of ‘renaissance’, renaissance? perceptions of continuity and discontinuity in europe, c.1300- c.1550. Brill.
• Tarr, R. ve Randell, K. (2012). Luther and the reformation in europe 1500-64. Hodder Education.
• Vergara, V. (2021). Machiavelli’s republican constituent power. D. P. Aurélio ve A. S. Campos (Ed.), Machiavelli's discourses on livy: New readings (1. Baskı, s.143-161) içinde. Brill.
• Waltz, K. N. (1979). Theory of international politics. Random House.
• Waltz, K. ve Quester, G. (1982). Uluslararası ilişkiler kuramı ve dünya siyasal sistemi (1.Baskı). (E. Onulduran, Çev.). A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi.
• Wight, M. (1992). International theory: The three traditions. Holmes and Meier.
• Wilde, N. (1928). Machiavelli. International Journal of Ethics, 38(2), 212–225. https://doi.org/10.1086/intejethi.38.2.2378076
• Yalvaç, F. (2007). Giriş. T. Evans, H. Williams ve M. Wrigh (Ed.), Uluslararası ilişkiler ve siyaset teorisi üzerine bir derleme (s. 15-24) içinde. Phoenix Yayınları.
• Yurdusev, N. (2010). Uluslararası ilişkiler öncesi. A. Eralp (Ed.), Devlet, sistem ve kimlik uluslararası ilişkilerde temel yaklaşımlar (s. 15-55) içinde. İletişim Yayınları.
• Zhang, D. (2022). A Comparison between the character of Plato’s prince and Machiavelli’s. Advances in Social Science, Education and Humanities Research, 664, 2914-2919. https://doi.org/10.2991/assehr.k.220504.528
• Zuckert, C. H. (2013). Machiavelli's ‘Prince’ five hundred years later. The Review of Politics, 75(4), 493-496. https://doi.org/10.1017/S0034670513000545