TÜRKİYE’DE ENFLASYON HEDEFLEMESİ VE GENİŞLETİLMİŞ TAYLOR KURALININ 2008-2023 YILLARI ARASINDA GEÇERLİLİĞİNİN TEST EDİLMESİ

Yıl 2023, Cilt: 4 Sayı: Özel, 166 - 183, 29.10.2023

Ali Doğdu

https://doi.org/10.58702/teyd.1357546

Cited By: 1

Öz

Ekonomi literatüründe meydana gelen değişmeler uygulamada para politikalarının hangi çerçevede olması gerektiğine yardımcı olmaktadır. Bu politikaların ise kurala dayalı mı yoksa ihtiyari bir politika olması gerektiğini çeşitli yollarla zamansal çerçevede birçok iktisatçı incelemiştir. İhtiyari politikaların zaman tutarsızlığı gibi nedenlerden dolayı etkin olamayacağı konusunda görüşler bulunmaktadır. Kurala dayalı uygulanacak politikaların ise nasıl olacağı konusunda farklı öneriler gündeme gelmiş ve literatürde geniş bir şekilde yer bulmuştur. Kurala dayalı politikalardan birisi de Taylor Kuralı’dır. Taylor Kuralı, Merkez Bankalarının kısa vadeli faiz oranının (Politika faiz oranlarının), enflasyonun ve hasılanın hedeflenen bir seviyede devam etmesini sağlamak amacıyla sıkça kullanılan para politikası kuralı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada amaç olarak literatürde Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası para politikalarının Genişletilmiş Taylor Kuralı tepki fonksiyonunu kullanarak istatistiksel olarak geçerli olup olmadığını araştırmaktır. Bu bağlamda TCMB Politika faiz oranları-Tüketici Fiyatları Endeksi ve dolar/TL Döviz Kuru 2008–2023 dönemine ait aylık veriler kullanılarak VAR modeli kullanılarak incelenmiştir. Genişletilmiş Taylor Kuralı minimalinde, enflasyon, üretim ve döviz kuru değişkenlerinin merkez bankası faiz değişkenine pozitif tepki vermesi beklenmektedir. Gerçekleştirilen etki-tepki fonksiyonları incelendiğinde, değişkenlerin oluşan şoklara pozitif ve istatistiksel olarak anlamlı tepkiler vermedikleri sonucuna ulaşılmıştır. Bu nedenle Taylor Kuralı çerçevesinde incelendiğinde kuralın geçerli olmadığı sonucuna ulaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Taylor Kuralı, Enflasyon, Faiz Oranı, Vector Otoregreyon Modeli(VAR)

TESTING THE VALIDITY OF INFLATION TARGETING AND EXTENDED TAYLOR RULE IN TURKEY BETWEEN 2008-2023

Öz

The changes occurring in the economic literature help in what framework monetary policies should be in practice. Many economists have examined whether these policies should be rule-based or discretionary in various ways and within a temporal framework. There are opinions that discretionary policies may not be effective due to reasons such as time inconsistency. Different suggestions have come to the fore about how rule-based policies will be implemented and have been widely covered in the literature. One of the rule-based policies is the Taylor rule. Taylor Rule is a monetary policy rule frequently used by Central Banks to ensure that short-term interest rates (policy interest rates), inflation and output continue at a targeted level. The aim of this study is to investigate whether the monetary policies of the Central Bank of the Republic of Turkey in the literature are statistically valid by using the Extended Taylor Rule response function. In this context, CBRT Policy interest rates-Consumer Prices Index and Dollar/TL Exchange Rate were examined using the VAR model using monthly data for the period 2008-2023. In the Extended Taylor Rule minimal, the positive reaction of inflation, production and exchange rate variables to the central bank interest variable. The realised action-reaction ranges change, variables continue to respond positively and significantly to the shocks they generate. Therefore, when examined within the framework of the Taylor Rule, it is concluded that the rule is not valid.

Anahtar Kelimeler

Taylor Rule, Inflatıon, Interest Rate, Vector Autoregression Model(VAR)

Kaynakça

• Akdeniz, C. (2021). “Taylor Kuralının Farklı Para Politikası Rejimleri Altında Geçerliliği: Türkiye Ekonomisi İçin TVP-VAR Modeli Uygulaması”. Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 13 (25), 293-308.
• Aklan, N. A. ve M. Nargelecekenler (2008). “Taylor Rule in Practice: Evidence From Turkey”. International Advances in Economic Research, 14 (2), 156-166.
• Albayrak, N. ve Z. Abdioğlu (2015). “Estimating Backward and Forward-Looking Monetary Policy Reaction Functions: Taylor Rule”. Suleyman Demirel University The Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences, 20 (4), 141-163.
• Ardor, H. M. ve S. Varlık (2014). “İleriye Dönük Yeni Keynesyen Para Politikası Reaksiyon Fonksiyonunun Tahmini: Taylor Kuralı’nın, Mccallum Kuralı’nın, Taylor-Mccallum Melez Kuralı’nın Türkiye Ekonomisinde Geçerliliği”. Ekonomik Yaklaşım, 24 (89), 45-71.
• Arnold, I. ve E. Vrugt (2012). “Forecasting with The Taylor Rule”. Applied Financial Economics, 22, 1501-1510.
• Bal, H., B. Tanrıöver ve E. Erdoğan (2016). “Taylor Kuralı Kapsamında Merkez Bankası Politika Faiz Oranlarının Belirlenmesi Stokastik Trend Yaklaşımı”. International Journal of Academic Value Studies, 2 (6), 95-106.
• Barradas, R. (2014). “The New Keynesian Model: An Empirical Application To The Euro Area Economy”. Journal of Money, Investment and Banking, 29, 79-102.
• Batini, N. ve A. Haldane (1999). Forward-Looking Rules for Monetary Policy. Monetary Policy Rules. (Ed. J. B. Taylor). Chicago: University of Chicago Press.
• Berument, H. ve H. Taşçı (2004). “Monetary Policy Rules in Practice Evidence From Turkey”. International Journal of Finance and Economics, 9, 33-38.
• Bulut, E. ve İ. Tokatlıoğlu (2022). “Türkiye Ekonomisi İçin Genişletilmiş Taylor Kuralı Analizi: ARDL Sınır Testi”. Fiscaoeconomia, 6 (3), 976-1002.
• Caporale, G. M., M. H. Helmi, A. N. Çatık, F. M. Ali ve C. Akdeniz (2018). “Monetary Policy Rules in Emerging Countries: Is There an Augmented Nonlinear Taylor Rule?”. Economic Modelling, 72, 306-319.
• Chadha, J. S. ve C. Nolan (2007). “Optimal Simple Rules for the Conduct of Monetary and Fiscal Policy”. Journal of Macroeconomics, 29 (4), 665-689.
• Chakraborty, A. ve G. W. Evans (2008). “Can Perpetual Learning Explain The Forward-Premium Puzzle?”. Journal of Monetary Economics, 55, 477-490.
• Chen, C., S. Yao ve J. Ou (2017). “Exchange Rate Dynamics in a Taylor Rule Framework”. Journal of International Financial Markets, Institutions and Money, 46, 158-173.
• Clarida, R., J. Gali ve M. Gertler (1998). “Monetary Policy Rules in Practice: Some International Evidence”. European Economic Review, 42, 1033-1067.
• Clarida, R., J. Gali ve M. Gertler (2001). “Optimal Monetary Policy in Open Versus Close Economies: An Integrated Approach”. American Economic Review, 91, 248-252.
• Cogley, T. ve T. J. Sargent (2005). “Drifts and Volatilities: Monetary Policies and Outcomes in the Post WWII US”. Review of Economic Dynamics, 8 (2), 262-302.
• Coşar, K. ve N. Köse (2019). “Zamanla Değişen Parametreli Genişletilmiş Taylor Kuralı: Türkiye İçin Finansal İstikrarın Rolü”. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (1), 1-17.
• Crowley, P. M. ve D. Hudgins (2021). “Is the Taylor Rule Optimal? Evaluation Using a Wavelet-Based Control Model”. Applied Economics Letters, 28 (1), 54-60.
• Doğdu, A. (2019). Taylor Kuralının Gelişmekte Olan Ülkeler Üzerindeki Geçerliliğinin Dumitrescu-Hurlin Panel Nedensellik Analizi ile Test Edilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Konya Gıda ve Tarım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Doğdu, A., G. Kurucu ve İ. E. Kayral (2020). Testing the Validity of Taylor's Rule on Developing Countries for Effective Financial Marketing. Handbook of Research on Decision-Making Techniques in Financial Marketing (Ed. H. Dinçer ve S. Yüksel). U.S.A., Pennsylvania: IGI Global.
• Doğdu, A. (2022). G7 ve E7 Ülkelerinde GSYİH ve Yenilenebilir Enerji Üretimi İlişkisi: TodaYamamoto Panel Nedensellik Analizi. Toplum, Ekonomi ve Yönetim Dergisi, 3 (2), 57-79.
• Drumetz, F. ve A. Vendelhan (1997). “He Taylor Rule: Application and Limits”. Banque De France Bulletin Digest, 46, 35-41.
• Eğilmez, M. ve E. Kumcu (2006). Ekonomi Politikası. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Engel, C. ve K. West (2006). “Taylor Rules and the Deutschmark-Dollar Real Exchange Rate”. Journal of Money, Credit, and Banking, 38, 1175-1194.
• Erdal, F. ve B. Güloğlu (2005). “Modelling Real Exchange Rate Behaviour with the Taylor Rule: An Empirical Analysis”. In Proc. The International Conference on Policy Modeling, EcoMod, Istanbul, 1-12.
• Erdem, E. ve S. Kayhan (2011). The Taylor Rule in Estimating the Performance of Inflation Targeting Programs: The Case of Turkey. Global Economy Journal, 11 (1), 185-219.
• Erdoğan, E. (2018). Kurala Dayalı ve İhtiyari Para Politikası Tartışmaları Kapsamında Taylor Kuralının Analizi: Teori Ve Türkiye Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Erk, H., Ü. Ş. Birecikli ve H. Emeç (2022). “Enflasyon Hedeflemesi Rejiminin Taylor Kuralı Kapsamında Heterojen Panel Veri Analiziyle İncelenmesi”. Bingöl Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6 (1), 375-409.
• Garcia, C. J., J. E. Restrepo ve S. Roger (2011). “How Much Should Inflation Targeters Care About the Exchange Rate?”. Journal of International Money and Finance, 30 (7), 1590-1617.
• Gascoigne, J. ve P. Turner (2003). “Asymmetries in bank of England Monetary Policy”. Applied Economics Letters, 11 (10), 615-618.
• Goodfriend, M. (1993). “Interest Rate Policy and the Inflation Scare Problem: 1979-1992”. FRB, Richmond Economic Quarterly, 79 (1), 1-23.
• Greiber, C., ve B. Herz (2000). “Taylor Rules in Open Economies”. Working Paper, Bayreuth University.
• Kanca, O. C. (2022). “Taylor Kuralının Türkiye Örneğinde Tahmini”. Maliye Çalışmaları Dergisi-Journal of Public Finance Studies, 68, 51-66.
• Karagöl, V. ve B. Doğan (2022). “Türkiye'de Para Politikasına Farklı Bir Bakış: Çevrimlerle Genişletilmiş Taylor Kuralı”. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23 (3), 1-21.
• Kaytancı, B. G. (2015). Merkez Bankası Para Politikası Tepki Fonksiyonu: Türkiye Uygulaması (1990-2003). Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Kazdağlı, H. (1996). “Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası’nın Kuruluş Tarihçesi ve 1934-1938 Dönemindeki Para Politikasının VAR Yöntemiyle Analizi”. Hacettepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 14 (2), 35-52.
• Kendall, R. ve T. Ng (2013). Estimated Taylor Rules Updated For The Post-Crisis Period (No. AN2013/04). New Zealand: Wellington.
• Kodaz, S. S. ve F. Mangır (2021). “Döviz Kuru ile Genişletilmiş Taylor Kuralı: Panel Veri Analizi”. Journal of Academic Value Studies, 7 (4), 403-415.
• Kuzin, V. (2006). “The Inflation Aversion of the Bundesbank: A State-Space Approach”. Journal of Economic Dynamics and Control, 30, 1671-1686.
• Lee J. ve P. M. Crowley (2009). “Evaluating the Stresses from ECB Monetary Policy in the Euro Area”. Bank of Finland Research Discussion Papers, 1, 1-26.
• Leitemo, K. ve U. Söderström (2005). “Simple Monetary Policy Rules and Exchange Rate Uncertainty”. Journal of International Money and Finance, 24 (3), 481-507.
• Lovrinovic, I. ve M. Benazic (2004). “A VAR Analysis of Monetary Transmission Mechanism in the European Union”. Zagreb International Review of Economics-Business, 7 (2), 27-42.
• Lubik, T. A. ve F. Schorfheide (2004). “Testing for Indeterminacy: An Application to U.S. Monetary Policy”. American Economic Review, 94, 190-217.
• Mark, N. (2009). “Changing Monetary Policy Rules, Learning and Real Exchange Rate Dynamics”. Journal of Money, Credit, and Banking, 41, 1047-1070.
• Markov, N. ve T. Nitschka (2013). “Estimating Taylor Rules For Switzerland: Evidence from 2000 to 2012”. Swiss National Bank Working Papers, 8, 1-41.
• Nelson, C. M. (2005). “Changing Monetary Policy Rules, Learning and Real Exchange Rate Dynamics”. National Bureau of Economic Research Working Paper, 11061, 1047-1070.
• Ongan, T. H. (2004). “Enflasyon Hedeflemesi ve Taylor Kuralı: Türkiye Örneği”. Maliye Araştırma Merkezi Konferansları, (45), 1-12.
• Özcan, M. (2016). “Asymmetric Taylor Monetary Rule: The Case of Turkey”. Eurasian Academy of Sciences Social Sciences Journal, 10, 68-92.
• Özgen, F. B. ve B. Güloğlu (2004). “Türkiye’de İç Borçların İktisadi Etkilerinin VAR Tekniği ile Analizi”. METU Studies in Development, 3, 93-114.
• Özyurt, H. (2003). Para Teorisi ve Politikası. Trabzon: Derya Kitabevi.
• Pazarcı, Ş. (2021). Finansal İstikrar Göstergeleri ile Genişletilmiş Taylor Kuralı: TCMB Tepki Fonksiyonunun Bir Analizi. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Pazarcı, Ş. ve U. Akkoç (2023). “İki Başkan Tek Kural: Tcmb’nin Taylor Tipi Reaksiyon Fonksiyonu Tahmini”. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 19 (2), 260-278.
• Peker, O. ve A. Sümer-Ladin (2018). “Yeni Keynesyen Yaklaşım Perspektifinde Optimal Taylor Kuralı: Türkiye Örneği”. Bankacılar Dergisi, 107, 77-96.
• Sghaier, I. M. (2012). “Taylor Rule and Monetary Policy in Tunisia”. Romanian Economic Journal, 15 (46), 143-166.
• Sims, C. A. (1980). “Macroeconomics and Reality”. Econometrica: Journal of the Econometric Society, 1-48.
• Shibamoto, M. (2008). “The Estimation of Monetary Policy Reaction Function in a Data-Rich Environment: The Case of Japan”. Japan and the World Economy, 20 (4), 497-520.
• Soybilgen, B. ve B. A. Eroğlu (2019). “Time-Varying Taylor Rule Estimation for Turkey with Flexible Least Square Method”. Boğaziçi Journal Review of Social, Economic and Administrative Studies, 33 (2), 122-139.
• Şeker, H. ve İ. Eroğlu (2022). “Kurala Dayalı-İhtiyari Politika Tartışmaları Çerçevesinde Taylor Kuralı: TCMB Özelinde Bir Uygulama”. Journal of Marmara University Social Sciences Institute, 17 (58), 589-612.
• Tarı, R. (2010). Ekonometri. (6. Baskı). Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Taş, S. ve S. Özbek (2021). “Enflasyon Hedeflemesi Stratejisinde Genişletilmiş Taylor Kuralı’nın Geçerliliği: Türkiye Üzerine Ampirik Bulgular”. Journal of Economics and Research, 2 (1), 13-25.
• Taş, S. (2022). “Genişletilmiş Taylor Kuralı’nın Türkiye Ekonomisi İçin Geçerliliğinin Fourier Testler ile Analizi”. Uluslararası Ticaret ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6 (2), 65-70.
• Taylor, J. (2001). “The Role of The Exchange Rate in Monetary Policy Rules”. The American Economic Review, 91 (2), 263-268.
• Taylor, J. B. (1993). “Discretion Versus Policy Rules in Practise”. Carnegie-Rochester Conference Series on Public Policy, 39, 195-214.
• Taylor, J. B. (1999). “The Robustness and Efficiency of Monetary Policy Rules As Guidelines For Interest Rate Setting By the European Central Bank”. Journal of Monetary Economics, 43 (3), 655–679.
• Us, V. (2007). “Alternative Monetary Policy Rules in the Turkish Economy Under an Inflation-Targeting Framework”. Emerging Markets Finance and Trade, 43 (2), 82-101.
• Woodford, M. (2001). “The Taylor Rule and Optimal Monetary Policy”. American Economic Review, 90, 232-237.
• Yalçınkaya, Ö. ve Ş. Yazgan (2020). “Taylor Kuralı Kapsamında Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Para Politikası Tepkilerinin Belirlenmesi: Doğrusal ve Doğrusal Olmayan Zaman Serisi Analizi”. Akdeniz İİBF Dergisi, 20 (1), 35-65.
• Yamak, R. ve M. Köseoğlu (2006). Uygulamalı İstatistik ve Ekonometri. (3. Baskı), Trabzon: Celepler Matbaacılık.
• Yazgan, M. E. ve H. Yılmazkuday (2004). “Monetary Policy Rules in Practice: Evidence from Turkey and Israel”. Applied Financial Economics, 17 (1), 1-14.
• Zhu, Y. ve H. Chen (2017). “The Asymmetry of US Monetary Policy: Evidence From A Threshold Taylor Rule With Time-Varying Threshold Values”. Physica A: Statistical Mechanics and its Applications, 473, 522-535.