Bu makalede, etnografyanın tarihsel süreçlerinde yerleşik olan insanmerkezli
tutumları incelemekte ve bu yaklaşımların araştırmacı, araştırılan, kültür ve
saha kavramlarını nasıl şekillendirdiğini ele alıyorum. 15. ve 16. yüzyılda
coğrafi keşiflerle başlayan ve Batı’nın “ötekilere” olan ilgisini tetikleyen bu
süreç, 19. yüzyılda Lewis Henry Morgan, Edward Burnett Tylor, Johann Jakob
Bachofen gibi etnografların, kültürü insanın doğa üzerindeki hâkimiyeti
üzerinden tanımlamalarıyla devam etmiştir. Makalede ikinci kuşak olarak
tanımladığım Bronisław Malinowski, Edward E. Evans-Pritchard ve Claude LeviStrauss gibi etnologların saha çalışmaları sırasında insanmerkezci bir bakış
açısının hâkim olduğu görülür. Bu araştırmacılar, sosyal yapıları ve kültürel
normları yalnızca insanlar üzerinden anlamaya çalışarak, insan dışı aktörlerin
rolünü büyük ölçüde göz ardı etmişlerdir. Makalede aynı zamanda, bu tarihsel
çerçeveye dayanarak, posthümanizm, veganizm ve nesne yönelimli ontoloji
gibi yaklaşımlar aracılığıyla doğa-kültür ikiliğini sorgulayan çağdaş eleştirilere
de yer vermekteyim. Bu bağlamda, araştırmacının “saha” kavramının insan
olmayan aktörleri de kapsayacak şekilde genişletmesi gerektiğini iddia ediyorum
ve örnek olarak da Philippe Descola, Anna Tsing, Eduardo Kohn ve Donna
Haraway gibi araştırmacıların çalışmalarına değiniyorum. Sonuç olarak,
insanmerkezci sınırları aşan bir yeniden değerlendirme, sadece kültür, saha ve
araştırmacı/araştırılan kavramlarına değil, aynı zamanda disiplinlerarası nitel
çalışmalara yönelik etik ve metodolojik zorunluluklar doğurur. Bu makalede,
yalnızca geleneksel etnografik yöntemlerin ötesine geçmekle kalmayıp,
insanmerkezci araştırma pratiklerinin değişmesi gerektiğini iddia eden çoktürlü
yaklaşımların vazgeçilmez olduğunu savunuyorum. Bu yaklaşımlar, daha
derinlemesine ve kapsayıcı bir etnografik çalışma için kritik öneme sahiptir
Çoktürlü etnografi insanmerkezlilik insan olmayan türler etnografik metodoloji
In this article, I critically examine the anthropocentric attitudes that have
historically shaped ethnography, focusing on their influence on key concepts
such as researcher, researched agent, culture, and field. These perspectives,
which took root during the Age of Exploration in the 15th and 16th centuries as
the West grew increasingly fascinated with “the other,” persisted well into the
19th century. Ethnographers like Lewis Henry Morgan, Edward Burnett Tylor,
and Johann Jakob Bachofen conceptualized culture as humanity’s dominion
over nature. Similarly, the second generation of ethnologists—including
Bronisław Malinowski, Edward E. Evans-Pritchard, and Claude Lévi-Strauss—
continued to approach their fieldwork through an anthropocentric lens, often
neglecting the agency of non-human actors. This article also engages with
contemporary critiques informed by posthumanism, veganism and objectoriented
ontology, which challenge the entrenched nature-culture dichotomy.
Drawing on the works of scholars such as Philippe Descola, Anna Tsing,
Eduardo Kohn, and Donna Haraway, I advocate for a redefinition of "the field"
that includes non-human actors. Transcending anthropocentric boundaries
necessitates an ethical and methodological reevaluation of foundational
concepts like culture, the field, and the researcher/researched dynamic. It also
calls for a broader transformation in interdisciplinary qualitative research
practices. By emphasizing the indispensability of multispecies approaches, this
article argues for a shift away from anthropocentric research paradigms. Such
approaches are essential for achieving a more inclusive and comprehensive
ethnographic analysis, one that better reflects the complex interrelations
between human and non-human actors.
multispecies ethnography anthropocentrism non-human species ethnographic methodology
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Türkiye Sahası Türk Halk Bilimi, Çevresel Antropoloji |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 11 Ocak 2025 |
Gönderilme Tarihi | 19 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 29 Kasım 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 370 |
Dergi Ocak ve Temmuz aylarında yılda iki sayı yayımlanır. Çift kör hakem sistematiğinde, açık erişimli bir dergi olan TFA'da yer alan DOI kayıtlı makalelerin dili, Türkçe ve İngilizcedir. Dergi kural ve ilkelerine göre düzenlenmiş makaleler, dergipark’taki ilgili sayfamız aracılığıyla gönderilir. Bu ve benzer konular için info@turkfolklorarastirmalari.com veya tfadergisi@gmail.com adresine yazılabilir.
Açık erişimli dergideki DOI künyeli, APA 7 sistemine göre düzenlenmiş makaleler, çift kör hakem sisteminde ücretsiz olarak yayımlanır. Dernek/Dergi yönetimi yazılardan hiçbir biçimde sorumlu değildir; tüm sorumluluklar yazarlara aittir. Etik Kurul kararı gerektiren makalelerin yazar(lar)ı, makale gönderiminde gerekli raporu da eklemek zorundadır. Makale gönderiminde yazarlar, çalışmanın tüm sorumluluklarını üstlendiklerine, eserin başka bir yerde yayımlanmadığı, yayım için diğer yayın organlarına gönderilmediğine dair Yayın Beyan Formu sunarlar. Açık erişimli dergi gereği yazarlar, ürünlerinin telif haklarına sahiptirler. Yazarlara herhangi bir ücret ödenmez. Eserlerini TFA’yı kaynak göstererek farklı yerlerde kısmen kullanabilir, çevirilerini tam metin yayımlayabilirler.
Adres : Türk Folklor Araştırmaları Derneği- Girne / KKTC (Turkish Folklore Research Society - Kyrenia / TRNC)- Oran Ap. 1/7 Karşıyaka İzmir- Türkiye
Telefon :0542 888 80 35
Eposta :info@turkfolklorarastirmalari.com ---- tfadergisi@gmail.com