Çeşitli Klinik Örneklerden İzole Edilen Enterococcus Faecalis ve Enterococcus Faecium Suşlarının Antibiyotik Direnci

Yıl 2011, Cilt: 68 Sayı: 2, 85 - 92, 01.06.2011

Murat Aral Nuriye İsmihan Ece Paköz İbrahim Aral Serpil Doğan

Öz

Amaç: Bu çalışmada Ocak 2007-Mayıs 2010 tarihleri arasında Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na çeşitli kliniklerden gönderilen numunelerden izole edilen 158 Enterococcus faecium ve Enterococcus faecalis suşlarının in vitro antibiyotik duyarlılık oranlarının araştırılması hedeflenmiştir. Yöntem: Kültürü yapılmak üzere gönderilen örnekler koyun kanlı agara ve eosin methylene-blue EMB agara ekilmiştir. 37°C’de 18-24 saat inkübasyon sonunda Gram pozitif kok görünümünde, katalaz testi negatif, PYR testi olumlu koloniler elde edilmiştir. Tüm suşlar VİTEK 2 bioMerieux, Fransa identifikasyon yöntemi ile tür düzeyinde tanımlanmıştır. İzole edilen suşların antibiyotik duyarlılıkları The Clinical and Laboratory Standards Institute CLSI standartlarına uygun olarak belirlenmiştir. Aynı hastadan izole edilen ardışık suşlar test edilmemiştir. Bulgular: 158 örnekten 96’sında E.faecium, 62’sinde E.faecalis suşu izole edilmiştir. E.faecalis ve E.faecium farklı örneklerde benzer oranlarda bulunmuş olup, bu oranlar sırasıyla idrarda % 55, % 59; kanda % 14, % 17; balgamda % 3, % 6; yarada % 22, % 23’dür. E.faecium suşlarının % 59’u idrardan, % 23’ü yara örneklerinden izole edilmiştir. E.faecalis suşu ampisilin, klindamisin ve trimetoprim/ sulfametoksazole % 100 dirençli bulunmuştur. İzole edilen suşlar ardışık olmayıp enfeksiyon etkeni olarak kabul edilmişlerdir. Çalışmanın yapıldığı dönemde vankomisin dirençli enterokok salgını olmamıştır. Vankomisin ve teikoplanin direnci E.faecalis için saptanmazken, E.faecium için sırasıyla % 7 ve % 6 oranında belirlenmiştir. Linezolid direnci de her iki suş için oldukça düşük oranda % 2-3 saptanmıştır. Enterokok suşları en sık çocuk hastalıkları % 34 ve cerrahi kliniklerinden % 27 gönderilen numunelerden izole edilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak, E. faecium ve E.faecalis suşlarının vankomisin, teikoplanin ve linezolidine diğer antibiyotiklere göre daha yüksek duyarlılıkta olduğu gözlenmiş ve tedavide kullanımı uygun bulunmuştur. Fakat direnç oranları gözardı edilmemeli ve hastanelerin kendi antibiyogram değerlendirmelerine göre antibiyotik kullanım politikası oluşturmaları gerekmektedir

Anahtar Kelimeler

Enterococcus faecium, Enterococcus faecalis, vankomisin, teikoplanin, linezolid, antibiyotik direnci

Antibiotic Resistance of Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium Strains Isolated from Various Clinical Samples

Öz

Objective: The aim of this study was to evaluate the in vitro antimicrobial susceptibility of Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium strains isolated from 158 clinical samples of in-patients from various clinics of the Kahramanmaras Sutcu Imam University Medical Faculty Hospital between January 2007 - May 2010. Method: Sheep blood agar and eosin methylene-blue EMB agar were used for culturing. At the end of 18-24 hours incubation at 37°C, Gram-positive cocci colonies with negative catalase test and positive PYR test were obtained. Species-level identification of these strains, were identified by VITEK 2 bioMerieux, France method. The antibiotic susceptibility of isolated strains are defined according to of Clinical and Laboratory Standards Institute CLSI standards. Multiple isolates from the same patient has not been tested. Results: Total of 158 strains were isolated and, 96 of them were E.faecium and 62 were E.faecalis. E.faecalis and E.faecium strains isolated from different samples have got similar rates which were very close to each other. E.faecalis and E.faecium strains were isolated 55%, 59% from urine; 14%,17% from blood; 3% and 6% from mucus; 22%, 23% from wound, respectively. It was determined that 59% of E.faecium strains isolated from urine and 23% from wounds. E.faecalis strains were determined as resistant to ampicillin,clindamycin, and trimethoprime/sulfamethoxazole 100% . The isolated strains were recognized as cause of infection is not consecutive. Has not been an outbreak of vancomycinresistant enterococci in the study was conducted. Although vancomycin and teicoplanin resistance was not determined for E.faecalis, resistance rate for E.faecium were 7% and 6%, respectively. Linezolid resistance is also quite low for both strains 2-3% . The most of enterococci strains were isolated in the samples submitted from pediatrics 34% and surgical clinics 27% . Conclusion: As a result, E. faecium and E. faecalis strains were observed with a higher sensitivity to vancomycin, teicoplanin and linezolid than other antibiotics and were found as appropriate for treatment. However, resistance rates should not be ignored and each hospitals should establish their antibiotic policies according to assessing their antibiogram evaluations.

Anahtar Kelimeler

Enterococcus faecium, Enterococcus faecalis, vancomycin, teicoplanin, linezolid, antbiotic resistance

Kaynakça

• 1. Aguş N, Sarıca A, Özkalay N, Cengiz A. Klinik örneklerden izole edilen enterokok suşlarının antibiyotik direnci. ANKEM Derg, 2006; 20(3): 145-7.
• 2. Ekşi F, Gayyurhan DE. Klinik örneklerden izole edilen streptokok ve enterokok suşlarının antibiyotiklere duyarlılıkları. ANKEM Derg, 2008; 22(2): 53-8.
• 3. Erbek S, Özakın C, Gedikoğlu S. Enterokok suşlarında saptanan yüksek düzeyli aminoglikozid ve glikopeptid direnci. Hastane İnfek Derg, 2002;6: 142-9.
• 4. Murray BE. The life and times of Enterococcus. Clin Microbiol Rev, 1990; 3(1): 46-65.
• 5. Erbek S, Özakın C, Gedikoğlu S. Toplum ve hastane kaynaklı olarak dışkıda enterokok türlerinin dağılımı. İnfek Derg, 2002; 4: 451-7.
• 6. Usluer G. Çoklu direnç patojenler: Epidemiyoloji ve kontrol. Flora, 2002; 7: 135-41.
• 7. Moellering RC. Enterococcus species, Streptococcus bovis and Leuconostoc species, “Mandell GL, Bennet JE, Dolin R (eds): Mandell, Douglas and Bennett’s Principles and Practice of Infectious Diseases, 5.baskı” kitabında s.2147-56, Churcill Livingstine, Philedelphia, 2000.
• 8. Esen Ş, Sünbül M, Şener B, Eroğlu C, Saniç A, Leblebicioğlu H. Glikopeptid, beta-laktam ve aminoglikozid grubu antibiyotiklerin enterokoklara in-vitro etkinliği. ANKEM Derg, 2001; 15(1): 59-63.
• 9. Akıncı E, Balık İ, Tekeli E. Klinik örneklerden izole edilen enterokok türlerinin antimikrobiyal duyarlılığının belirlenmesi. Flora, 1999; 4:40.
• 10. Çınar T, Leblebicioğlu H, Sünbül M, Eroğlu C, Esen Ş, Günaydın M. Enterokoklarda yüksek düzey gentamisin ve streptomisin direncinin araştırılması. Flora, 1999; 4:114.
• 11. Gür D. Beta-laktamazlar. Flora, 1997;2(3):3
• 12. Mert-Dinç B, Aykut-Arca E, Yağcı S, Karabiber N. Çeşitli Klinik örneklerden izole edilen Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium suşlarında in-vitro antibiyotik duyarlılığı. Türk Hij Den Biyol Derg, 2009;66(3): 117-21.
• 13. Gazi H, Kurutepe S, Sürücüoğlu S, Ecemiş T, Özbakkaloğlu B. Hastane kökenli Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium suşlarında antimikrobiyal direnç. ANKEM Derg, 2004; 18(1): 49-52.
• 14. Aykut-Arca E, Mert-Dinç B, Karabiber N. Çeşitli klinik örneklerden izole edilen enterokok türlerinin kliniklere dağılımı. Türk Hij Den Biyol Derg, 2009; 66 (1): 1-5.
• 15. Ruhi MZ, Aysev D, Aksu G. AÜTF Çocuk Hastalıkları Kliniğinde izole edilen enterokok suşlarının türlere göre dağılımı ve antimikrobiklere direnç durumu. 8. Türk Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Kongresi, Kongre Özet Kitabı s.154, Antalya, 1997.
• 16. Meriç M, Rüzgar M, Gündeş S, Willke A. Hastanede yatan hastalardan izole edilen enterokok türleri ve antibiyotiklere direnç durumu. ANKEM Derg, 2004;18(3):141-4.
• 17. Kaçmaz B, Akça G, Sultan N. Enterokokların antibiyotiklere direnç oranlarının araştırılması. İnfek Derg, 2004;18(3): 287-92.
• 18. Ersoy Y, Bayraktar M, Fırat M, Yağmur M, Durmaz R. Klinik örneklerden izole edilen enterokok suşlarının antibiyotik duyarlılıkları. ANKEM Derg, 2005; 19(2): 92-9.
• 19. Simonsen GS, Smabrekke L, Monnet DL, et al. Prevalance of resistance to ampicillin, gentamicin and vancomycin in Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium isoltes from clinical specimens and use of antimicrobials in fivae Nordic hospitals. J Antimicrob Chemother, 2003; 51(2): 323-31.
• 20. Hallgren A, Abednazari H, Ekdohl C, et al. Antimicrobial susceptibility patterns of enterococci in intensive care untis in Sweden evaluated by different MIC breakpoint systems. J Antimicrob Chemother, 2001;48(1): 53-62.
• 21. Rodriquez J, Vasquez GJ, Bermudez M, et al. Prospective study using standardizes methodolgy for antimicrobial susceptibility of Gram positive cocci isolated from the Puerto Rico Medical Center. PR Health Sci, 2002;21(4): 343-7.
• 22. Karadenizli A, Kolaylı F. Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde izole edilen enterokok türleri ve antibiyotiklere duyarlılıkları. Türk Mikrobiyol Cem Derg, 2002; 32(3-4): 212-5.
• 23. Barry AL, Jones RN, Gavan TL, Thornsberry C. Quality control limits for teicoplanin susceptibility tests and conformation of disk diffusion interpretive criteria. J Clin Microbiol, 1987; 25: 1812.
• 24. Graninger W, Ragette R. Nosocomial bacteramia due to Enterococcus faecalis without endocarditis. Clin Infect Dis, 1992; 15: 49.
• 25. Malone DA, Wagner RA, Myers JP, Watanakuakorn C. Enterococcal bacteremia in teo large community teaching hospitals, Am J Med, 1986; 81: 60.
• 26. Schmit JL. Efficacy of teicoplanin for enterococcal infections: 63 cases and review. Clin Infect Dis, 1992; 12: 302.
• 27. Shorekan D, Milduan D, Handwerger S. Comparative in vitro activities of teicoplanin, daptomycin, ramo planin, vancomycin and PD 1227.39 aganist blood isolates of Gram-positive cocci. Antimicrob Agents Chemother 1992; 36: 1570.
• 28. Bezian MC, Ribon Musqelier B. In-vitro activity of vancomycin and teicoplanin aganist Gram-positive cocci. Pathol Biol, 1992; 40: 461.
• 29. Uttley AHC, Collins CH, Naidodo J, George RC. Vancomycin resistant enterococci. Lancet, 1998; 1:57.
• 30. Ulusoy S, Hoşgör M, Özkan F, Özinel MA, Tokbaş A. Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium’un antibiyotik direncinin araştırılması. ANKEM Derg, 1995; 9(1): 12-16.
• 31. Ballow CH, Biedenbach DJ, Rossi F, Jones RN. Multicenter assassment of the linezolid spectrum and activity using the disk diffusion and E test methods: report of the Zyvox (R) antimicrobial potency study in Latin America (LA-ZPS). Braz J Infect Dis, 2002; 6(3): 100-9.
• 32. Billström H, Lund B, Sullivan A, Nord CE. Virulence and antimicrobial resistance in clinical Enterococcus faecium. Int J Antimicrob Agents, 2008; 32(5): 374-7.
• 33. Bell JM, Turnidge JD, Ballow CH, Jones RN. Multicentre evaluation of the in vitro activity of linezolid in the Western Pacific. J Antimicrob Chemother, 2003; 51(2): 339-45.
• 34. Dilek AR, Yıldız F, Dilek N, Bülent Y, Toraman Z. Linezolidin MRSA ve Enterococcus spp suşlarına in-vitro etkinliği. ANKEM Derg, 2007; 21(4): 211-3.
• 35. Jones RN, Della-Latta P, Lee LV, Biendenbach DJ. Linezolid-resistant Enterococcus faecium isolated from a patient without prior exposure to an oxazolidinone: report from the SENTRY Antimicroobial Surveillance Program, Diagn Microbiol Infect Dis, 2002; 42(2): 137.
• 36. Pesce A, Debbia EA, Toni M, Schito GC. Antibiotic resistance of clinical isolates of Enterococcus in Italy. Clin Infect Dis, 1992; 15: 490.