Türkiye Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde kan donörlerinin serolojik profili

Yıl 2011, Cilt: 68 Sayı: 1, 1 - 58, 01.03.2011

Bedia Dinç Nihal Karabiber Serap Yağcı Ebru Aykut-arca Arzu Gürbüz Eda Ayşe Tolunay

Öz

Amaç: Kan transfüzyonunda transfüzyonla ilişkili enfeksiyonlar en önemli komplikasyonlardan biri olduğu için kan verme işleminde transfüzyonla bulaşan hepatit B virüsü HBV , hepatit C virüsü HCV , insan immun yetmezlik virüsü HIV zorunlu olarak taranmaktadır. Güvenli kan transfüzyonu için bu tarama testlerinin yapılması zorunlu olduğu gibi, elde edilen sonuçlar bir yandan da o yörenin seropozitiflik oranları hakkında kabaca bir fikir verirler. Bu amaçla Türkiye Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi kan donörlerinde kayıta dayalı retrospektif bir çalışma yapılmıştır. Yöntem: Çalışmada Haziran 2008-Haziran 2009 tarihleri arasında Türkiye Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kan Merkezi’nde donör sorgulama formu doldurup donör muayenesi sonrasında kan vericisi olarak uygun görülen, yaşları 18-65 arasında değişen 3825 donörün kayıtları retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Donör kanlarından HBsAg, anti-HCV and anti-HIV testleri makro ELISA yöntemi Architect System, Abbott Diagnostics, Germany ile çalışılmıştır. Bulgular: 3.825 kandan 39 % 1 ’unda HBsAg pozitifliği, 23 % 0,6 ’ünde anti-HCV pozitifliği tespit edilmiştir. ELISA yöntemi ile anti HIV + bulunan 85 % 2,2 kan örneği Western Blot yöntemi ile negatif bulunmuş ve yalancı pozitif olarak kabul edilmiştir Sonuç: Kan donörlerinde hepatit B ve hepatit C’deki düşük seropozitiflik oranı kan bağışında donör sorgulama formunun düzenli kullanımı ve başkent Ankara’da yaşayan kişilerin transfüzyon ilişkili enfeksiyonlar hakkında bilincin yüksek olmasıyla açıklanabilir

Anahtar Kelimeler

Ban donörleri, HBsAg, anti-HCV, anti-HIV, Ankara

Serological profile of the blood donors in Türkiye Yüksek Ihtisas Training and Research Hospital in Ankara

Öz

Objective: Since transfusion-transmitted infections are one of the most encountered complications in transfusion practice, hepatitis B virus HBV , hepatitis C virus HCV and human immunodeficiency virus HIV are routinely screened in blood banks. These screening tests are obligatory for transfusion safety and also give a rough idea about the seropositivity rates of a region. For this purpose, a record based retrospective study was conducted among the blood donors of Türkiye Yüksek Ihtisas Training and Research Hospital. Method: The records of 3825 donors between the ages of 18-65 who had fulfilled a blood donation form and were accepted as a donor in Türkiye Yüksek Ihtisas Training and Research Hospital from June 2008 to June 2009 were evaluated retrospectively. HBs Ag, anti HCV and anti HIV tests were performed on the blood of donors by the macro ELISA method Architect System, Abbott Diagnostics, Germany . Results: Of the 3825 blood donors, 39 1 % were positive for hepatitis B and 23 0.6 % were positive for hepatitis C. Eighty five 2.2 % of the blood samples which were found HIV seropositive by ELISA technique were determined as negative by Western blot and assumed to be false seropositivites. Conclusion: The low rate of seropositivity for hepatitis B and hepatitis C among blood donors may be due to the regular use of blood donation forms in donation process and the high awareness of people living in capital city Ankara about transfusion-transmitted infections

Anahtar Kelimeler

Blood donors, HBsAg, anti-HCV, anti-HIV, Ankara

Kaynakça

• 1. Köksal F. Hantavirüsler. Klinik Mikrobiyoloji (9. Baskı), Ankara: Atlas Kitabevi, 2008; 1501–09.
• 2. Muranyi W, Bahr U, Zeier M, van der Woude FJ. Hantavirus infection. J Am Soc Nephrol, 2005;16(12): 3669–79.
• 3. Vapalahti O, Mustonen J, Lundkvist A, Henttonen H, Plyusnin A, Vaheri A. Hantavirus infections in Europe. Lancet Infect Dis, 2003; 3(10): 653–61.
• 4. Klempa B, Tkachenko EA, Dzagurova TK, Yunicheva YV, Morozov VG, Okulova NM, et al. Hemorrhagic fever with renal syndrome caused by 2 lineages of Dobrava hantavirus, Russia. Emerg Infect Dis, 2008; 14(4): 617–25.
• 5. Çelebi G, Sözen M. Türkiye’de Hantavirüs enfeksiyonları. Flora, 2009; 14: 145–52.
• 6. Kaya S, Yılmaz G, Erensoy S, Yağçı Çağlayık D, Uyar Y, Köksal I. Hantavirus infection: two case reports from a province in the Eastern Blacksea Region, Turkey, Mikrobiyol Bul, 2010; 44(3): 479–87.
• 7. Oncul O, Atalay Y, Onem Y, Turhan V, Acar A, Uyar Y, et al. Hantavirus infection in İstanbul, Turkey, Emerg Infect Dis, 2011; 17(2): 303–04.
• 8. Kavukçu S, Türkmen M, Salman Ş, Soylu A, Çamsan T. Ege bölgesinde Hantavirüs ile ilişkili nefropati riski nedir? Türk Nefrol Diyal Transplant Derg, 1997; 3–4: 131–35.
• 9. Ertek M, Buzgan T. Refik Saydam National Public Health Agency; Ministry of Health, Ankara, Turkey. An outbreak caused by hantavirüs in the Black Sea region of Turkey, January-May 2009, Euro Surveill, 2009; 14(20): 1–2.
• 10. Ferluga D, Vizjak A. Hantavirus nephropathy. J Am Soc Nephrol, 2008; 19(9): 1653–58.
• 11. Colson P, Damoiseaux P, Brisbois J, Duvivier E, Levecque P, Roger JM, et al. Epidemic of hantavirüs disease in Entre-Sambre-et-Meuse: year 1992–1993. Clinical and biological aspects. Acta Clin Belg, 1995; 50(4): 197–06.
• 12. Strady C, Jaussaud R, Remy G, Penalba C. Hantavirüs infections, Presse Med, 2005; 34(5): 391–99.
• 13. Rasche FM, Uhel B, Krüger DH, Karges W, Czock D, Hampl W, et al. Thrombocytopenia and acute renal failure in Puumala hantavirüs infections. Emerg Infect Dis, 2004;10(8): 1420–25.
• 14. Mäkelä S, Ala-Houhala I, Mustonen J, Koivisto AM, Kouri T, Turjanmaa V, et al. Renal function and blood pressure five years after puumala virüs-induced nephropathy. Kidney Int, 2000; 58(4):1711–18.
• 15. Laakkonen J, Kallio-Kokko H, Öktem MA, Blasdell K, Plyusnina A, Niemimaa J, et al: Serological survey for viral pathogens in Turkish rodents, J Wild Dis, 2006; 42(3): 672–76.