Diyaliz Sularının Mikrobiyal Kontaminasyon ve Bakteriyel Endotoksin Testleri İle Kontrolü

Yıl 2012, Cilt: 69 Sayı: 1, 7 - 14, 01.03.2012

Fesem Başarı Öznur Uyanık

Öz

Amaç: Bu çalışmada Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Adana Hıfzıssıhha Enstitüsü Müdürlüğü Su ve Gıda Mikrobiyoloji Laboratuvarına kontrol amacıyla gelen diyaliz sularının mikrobiyal kontaminasyon ve bakteriyel endotoksin test sonuçları ile bu testlerin birbiriyle olan ilişkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Bu çalışmada Ocak 2009- Aralık 2010 tarihleri arasında laboratuvarımıza gelen 245 adet diyaliz suyu incelenmiştir. Mikrobiyal kontaminasyon örneklerin tamamında, bakteriyel endotoksin ise sadece kontaminasyon çalışmaları, Plate Count Agar PCA ile yapılmıştır. Bakteriyel endotoksinin tespiti için ise Limulus Amoebocyte Lysate LAL yöntemi çalışılmıştır. Mikrobiyal kontaminasyon ve bakteriyel endotoksin testlerinden elde edilen sonuçlar “Su Arıtma Sistemi Yönergesi” ve “Avrupa Farmokopesi”nde belirtilen kriterlere göre değerlendirilmiştir. Sonuçların yıllara göre değişimini karşılaştırmak için istatistiksel değerlendirmelerde ki-kare testi kullanılmış ve p0,05 . Bakteriyel endotoksin testinde ise 2009 yılında 0,25 IU ml’den fazla olanların oranı %26,7’den, 2010’da %16,5’e azalmıştır p>0,05 . 2009-2010 yılları arasında mikrobiyal kontaminasyon testi ile çalışılan toplam 245 örneğin 20 tanesinde %8,2 TAMS 100 CFU/ml’den fazla bulunmuştur. Aynı yıllarda bakteriyel endotoksin testi çalışılan 198 örneğin 43 %21,7 ’ünde bakteriyel endotoksin değeri 0,25 IU/ml’den fazla bulunmuştur. Bakteriyel endotoksin testi sonucu 0,25 IU/ml’den fazla olan 43 örneğin 20 %46,5 ’sinde mikrobiyal kontaminasyon testi sonucu oluşan TAMS 100 CFU/ml’den fazla saptanırken, 23 %53,5 ’ünde ise TAMS 100 CFU/ml’den az olarak tespit edilmiştir. Yıllara göre saptanan pozitifliklerde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır p>0,05 .Sonuç:endotoksin kontaminasyon TAMS’ı endotoksin seviyelerinin, bakteri sayımı ile beraber yapılması gerektiği kanaatindeyiz. Diyaliz sularının periyodik kontrollerinin düzenli yapılması, laboratuvar testlerinin zamanında, doğru, güvenilir ve tam olması büyük önem taşımaktadır.Çalışmamızda seviyelerinin testi diyaliz sularında mikrobiyal ölçülmesi, sonucunda özelliktedir. elde Bu edilen nedenle tamamlayıcı

Anahtar Kelimeler

Diyaliz suyu, mikrobiyal kontaminasyon, endotoksin

Control of Dialysis Waters by Microbial Contamination and Bacterial Endotoxin tests

Öz

Objective: The aim of this study was to evaluate the microbial contamination and bacterial endotoxin levels in dialysis water samples sent to the Water and Food Microbiology Laboratory of the Adana Hygiene Institute Refik Saydam Hygiene Center, and to assess factors that might influence the results of these tests.Method: Two hundred fourty five dialysis water samples sent to the laboratory between January 2009 and December 2010 were tested; all of them for microbial contamination and 198 of them for bacterial endotoxin levels. Microbial contamination was evaluated by using the Plate Count Agar PCA method while the Limulus Amoebocyte Lysate LAL assay was used for the detection of bacterial endotoxins. The results were evaluated according to the criteria of the “Directives on the Water Purification Systems” and “the European Pharmacopoeia”. To compare the annual differences, the chi-square test was used for statistical evaluation and results p0,05 . Bakteriyel endotoksin testinde ise 2009 yılında 0,25 IU ml’den fazla olanların oranı %26,7’den, 2010’da %16,5’e azalmıştır p>0,05 . 2009-2010 yılları arasında mikrobiyal kontaminasyon testi ile çalışılan toplam 245 örneğin 20 tanesinde %8,2 TAMS 100 CFU/ml’den fazla bulunmuştur. Aynı yıllarda bakteriyel endotoksin testi çalışılan 198 örneğin 43 %21,7 ’ünde bakteriyel endotoksin değeri 0,25 IU/ml’den fazla bulunmuştur. Bakteriyel endotoksin testi sonucu 0,25 IU/ml’den fazla olan 43 örneğin 20 %46,5 ’sinde mikrobiyal kontaminasyon testi sonucu oluşan TAMS 100 CFU/ml’den fazla saptanırken, 23 %53,5 ’ünde ise TAMS 100 CFU/ml’den az olarak tespit edilmiştir. Yıllara göre saptanan pozitifliklerde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır p>0,05 .Sonuç:endotoksin kontaminasyon TAMS’ı endotoksin seviyelerinin, bakteri sayımı ile beraber yapılması gerektiği kanaatindeyiz. Diyaliz sularının periyodik kontrollerinin düzenli yapılması, laboratuvar testlerinin zamanında, doğru, güvenilir ve tam olması büyük önem taşımaktadır.Çalışmamızda seviyelerinin testi diyaliz sularında mikrobiyal ölçülmesi, sonucunda özelliktedir. elde Bu edilen nedenle tamamlayıcı Results: Total aerobic microorganism count TAMC found by microbial contamination test higher than 100 CFU/ml were 11.7% in 2009, while only 4.8% p>0.05 in 2010. On the other hand, in 26.7% of the dialysis water samples the levels of bacterial endotoxins was higher than 0.25 İU/ml in 2009, this percentage dropped to 16.5% in 2010 p>0.05 . During 2009-2010, 245 microbial contamination tests were performed and in 20 8.2% of the samples the TAMC values were higher than 100 CFU/ml, while in 43 21.7% out of 198 of the samples the bacterial endotoxin levels were higher than 0.25 İU/ml. Out of 20 in 43 samples, a bacterial endotoxin levels were >0.25 İU/ml were also found as microbiologically contaminated >100 CFU/ml , while in remaining 23 samples the level was differences in the percentages of positives found in 2009 and 2010.Conclusion: The results of our study indicate that the detection of endotoxins is a complementary factor to microbial contamination in the bacteriological monitoring of dialysis waters. We recommend that level of endotoxin should be taken into account when the bacterial contamination test is used. It is important that periodic control of dialysis waters should be done by different reliable laboratory tests

Anahtar Kelimeler

Dialysis water, microbial contamination, endotoxin

Kaynakça

• 1. Skarupskienė I, Bumblytė IA, Tamošaitis D, Venterienė J, Kuzminskis V. The level of endotoxins in hemodialysis water and dialysate in Lithuanian hemodialysis centers. Medicina (Kaunas), 2010; 46(8): 556-60.
• 2. AHMAD S. Essentials of water treatment in Hemodialysis. Hemodialysis International, 2005; 9: 127–34.
• 3. Borges CRM, Lascowski KMS, Filho NR, Pelayo JS. Microbiological quality of water and dialysate in a haemodialysis unit in Ponta Grossa-PR, Brazil J Appl Microbiol, 2007; 103: 1791-97.
• 4. Hoenich NA, Ronco C, Levin R. The importance of water quality and haemodialysis fluid composition. Blood Purif, 2006; 24: 11–8.
• 5. Cappelli G, Perrone S, Inguaggiato P, Ferramoska E, Albertazzi A. Design of water treatment plants in the year 2000 and beyond. Saudi J Kidney Dis Transplant, 2001; 12(3): 398-405.
• 6. Eyileten T, Yenicesu M, Altun B, Çakar M, Karaman M, Ay SA, et al. Hemodiyaliz hastalarında diyalizatın mikrobiyolojik niteliğinin enflamasyon belirteçleri üzerine etkisi. Turk Neph Dia ve Transpl Derg, 2010; 19(3): 162-9.
• 7. Cappelli G, Sereni L, Scialoja MG, Morselli M, Perrone S, Ciuffreda A, et al. Effects of biofilm formation on haemodialysis monitor disinfection. Nephrol Dial Transplant, 2003; 18: 2105–11.
• 8. Anonmymous. Su Kalitesi-Kültürü yapılabilen Mikroorganizmaların Sayımı-Agar Besiyerinde Aşılama ile Koloni Sayımı. Türk Standartları Enstitüsü, TS EN ISO 6222. Şubat 2002.
• 9. Total Viable Aerobic Count, European Pharmacopoeia 5.0, (2005) Vol.1, Strasbourg, France, pp. 154. ISBN/ISSN :978-92-871-5281-7.
• 10. Pyrosate Kit, Rapid Endotoxin Detection, Catalog: PSD10, Cape Cod- MA02536 USA. 11. Bacterial Endotoxins, European Pharmacopoeia 5.0, (2005) Vol.1, Strasbourg, France, pp. 161. ISBN/ISSN :978-92-871-5281-7.
• 12. Anonmymous. Su Arıtma Sistemi Yönergesi. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. 17.04.2009 tarih ve 15873 sayılı.
• 13. Reyes MI, Perez CM, Negron EL. Microbiological assessment of house and imported bottled water by comparison of bacterial endotoxin concentration, heterotrophic plate count and fecal coliform count. PRHSJ, 2008; 27(1):21-6.
• 14. Ward RA. Worldwide guidelines for the preparation and quality management of dialysis fluid and their implementation. Blood Purif, 2009; 27(1): 2–4.
• 15. Süleymanlar G, Seyahi N, Altıparmak MR, Serdengeçti K. Türkiye’de renal replasman tedavilerinin güncel durumu: Türk Nefroloji Derneği Kayıt Sistemi 2009 Yılı Rapor Özeti. Turk Neph Dia ve Transpl Derg, 2011; 20 (1): 1-6.
• 16. El-Koraie AF, Hazzah WA, Abbas AA, El-Shazly SA. Bacteriological monitoring of dialysis fluid in 2 hemodialysis units in Alexandria, Egypt. Saudi Med J, 2007; 28(8): 1234-8.
• 17. Masakane I, Takemoto Y, Nakai S, Tsubakihara Y, Akiba T, Watanabe Y, et al. Bacteriological water quality in the central dialysis fluid delivery system from the survey of the Japanese Society for Dialysis Therapy. Blood Purif, 2009; 27(1): 11-6.
• 18. Pontoriero G, Pozzoni P, Andrulli S, Locatelli F. The quality of dialysis water. Nephrol Dial Transplant, 2003; 18(7): 21–5.
• 19. Nystrand R. Microbiology of Water and Fluids for Hemodialysis. J Chin Med Assoc, 2008;71(5): 223-9.
• 20. Linde KVD, Lim BT, Rondeel JMM, Antonissen LPMT, Jong GMTD. Improved bacteriologcal surveillance of haemodialysis fluids: A comparison between tryptic soy agar and Reasoner’s 2A media. Nephrol Dial Transplant, 1999; 14: 2433-7.
• 21. Bugno A, Almodóvar AAB, Pereira TC. Enumeration of Heterotrophic Bacteria in water for dialysis: Comparison of the Efficiency of Reasoner’2 Agar and Plate Count Agar. Braz J Microbiol, 2010; 41: 15-8.
• 22. Bambauer R, Schauer M, Jung WK, Daum V, Vienken J. Contamination of dialysis water and dialysate: A survey of 30 centers. ASAIO J, 1994;40(4):1012-6.
• 23. Klein E, Pass T, Harding GB, Wright R, Million C. Microbial and endotoxin contamination in water and dialysate in the central United States. Artif Organs, 1990;14(2):85-94.
• 24. Perez-Garcia R, Rodriguez-Benitez POC. Why and how monitor bacterial contamination of dialysate? Nephrol Dial Transplant, 2000; 15: 760-4.
• 25. Lonnemann G. Assessment of the quality of dialysate. Nephrol Dial Transplant, 1998; 13 (5): 17–20.