Yoğun bakım hastalarının kan kültürlerinden izole edilen Pseudomonas aeruginosa ve Acinetobacter baumannii izolatlarının antibiyotik direnç yüzdelerindeki değişim

Yıl 2014, Cilt: 71 Sayı: 1, - , 01.03.2014

Berrin Uzun Serdar Güngör Nurbanu Sezak İlhan Afşar Müjde Şerifhan-ilgün Mustafa Demirci

Öz

Amaç: Pseudomonas aeruginosa ve Acinetobacter baumannii enfeksiyonları özellikle yoğun bakım ünitesinde YBÜ yatan hastalar için en önemli sorunlardan birisidir. Bu çalışmanın amacı, YBÜ hastalarında kan dolaşımı enfeksiyonlarına sebep olan P. aeruginosa ve A. baumanni etkenlerinin antimikrobiyal direnç paternlerini belirlemek ve ampirik tedavi protokollerinin uygunluğunu değerlendirmektir. Yöntemler: Ocak-Aralık 2010 ve Ocak-Aralık 2011 tarihlerinde YBÜ’de yatan hastalara ait hemokültür örneklerinde üreyen suşların direnç oranları ayrı ayrı incelenerek karşılaştırıldı. Bu iki zaman aralığı arasında direnç oranlarındaki farklılıklar karşılaştırılarak istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: P. aeruginosa suşlarının piperasilintazobaktam, sefaperazon - sulbaktam, seftazidim, siprofloksasin, gentamisin, amikasin ve netilmisine direnç oranlarında 2011 yılında 2010 yılına oranla azalma olduğu saptandı p değerleri sırasıyla, 0,0059, 0,0000, 0,0048, 0,0350, 0,0000, 0,0000, 0,0003 . Buna karşılık, aztreonam direnç oranında artış saptandı p değeri, 0,0155 . İmipenem direncinin benzer oranlarda olduğu görüldü. A. baumannii suşlarının sefepim ve amikasin direnç oranlarında ikinci periyotta ilkine oranla istatistiksel olarak anlamlı azalma saptandı p değerleri, 0,0003 ve 0,0000 . Ampisilin-sulbaktam, piperasilintazobaktam ve imipeneme karşı direnç oranlarında artış saptandı p değerleri sırasıyla, 0,0003, 0,0210, 0,0033 . Her iki bakteri türünde de kolistine direnç saptanmadı. A. baumannii izolatlarında tigesiklin direnci saptanmadı. Sonuç: Her hastanenin özellikle yoğun bakım birimlerinden izole edilen suşların antibiyotik direnç paternlerinin aktif sürveyansla takibi, ampirik tedavi yaklaşımlarını belirlemeye hizmet eder. Bu çalışmada antibiyotik kullanım politikasının hastane enfeksiyonları ile mücadelede önemli bir adım olduğu vurgulanmıştır. Sonuç olarak, direnç oranlarını azaltmak için, enfeksiyon kontrol önlemleri alınmalı, ampirik tedavi rejimleri sürekli gözden geçirilmeli ve aktif surveyans verilerine göre belirlenmelidir.

Anahtar Kelimeler

Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, antibiyotik direnci, kan kültürü, yoğun bakım ünitesi

Changes in resistance percentage to antibiotics in Pseudomonas aeruginosa and Acinetobacter baumannii strains isolated from blood cultures of intensive care unit patients

Öz

Objective: Infections of Pseudomonas aeruginosa and Acinetobacter baumannii are one of the greatest concerns for hospitalized patients, particularly those in intensive care units ICUs . The aim of this study was to determine the antimicrobial resistance percentages and to assess empirical treatment options for bloodstream infections due to P. aeruginosa and A. baumannii strains in ICU patients. Methods: Resistance percentages of strains isolated in January- December 2010 and January- December 2011 were separately analyzed and compared. The differences in resistance percentages between two intervals was statistically analyzed. Results: A statistically significant decrease was found in the resistance percentage of piperacillin-tazobactam, cefoperazone-sulbactam, ceftazidime, ciprofloxacin, gentamicin, amikacin and netilmicin in the second period compared with the first p values were 0.0059, 0.0000, 0.0048, 0.00350, 0.0000, 0.0000, 0.0003, respectively for P. aeruginosa strains. Whereas resistance percentage of aztreonam was increased p value was 0.0155 . Resistance percentage of imipenem was found similar. In A.baumannii strains, a statistically significant decrease was found in resistance percentage of cefepime and amikacin in the second period compared with the first p values were 0.0003, 0.0000 . Resistance percentage of ampicillin-sulbactam, piperacillin-tazobactam and imipenem was increased p values were 0.0003, 0.0210, 0.0033 . There was no colistin resistance determined in both species. Tigecycline resistance was not found in A. baumannii isolates. Conclusion: Active surveillance of antibiotic resistance percentages of isolated strains especially in ICUs serves to determine empirical treatment regimens in every institution. The present study emphasized that antibiotic usage policy is an important step to combat hospital infections. Consequently, infection control measures should be taken, empirical treatment regimens should be constantly reviewed, and should be determined according to active surveillance data in order to decrease resistance percentages.

Anahtar Kelimeler

Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, Antibiotic resistance, Blood culture, Intensive care unit

Kaynakça

• 1. Turgut. AS, Kalaç NS, Putun ET, Bakırcı. T, Hasanoğlu. HC. Antitüberküloz Tedavi Sırasında Gelişen Addison Krizi ve Eşlik Eden Parsiyel Hipopitüitarizm. Solunum Hastalıkları, 2005; 16: 28-32.
• 2. Kyriazopoulou V, Parparousi O, Vagenakis AG. Rifampicin-induced adrenal crisis in Addisonian patients receiving corticosteroid replacement therapy. J Clin Endocrinol Metab, 1984; 59: 1204-6.
• 3. Singh RK, Singh VK, Sharma RC, et al. Postpartum hypopituitarism following caesarean. Patna J Assoc Physicians India, 2001; 49: 386-7.
• 4. Grossman AB. Thomas Addison and his disease. Grand Rounds, 2004; 4: L8-9.
• 5. Hiatt JR, Hiatt N. The conquest of Addison’s disease. Am J Surg, 1997; 174: 280-3.
• 6. Sarkar SB, Sarkar S, Ghosh S, Bandyopadhyay S. Addison’s disease. Contemp Clin Dent, 2012; 3(4): 484-6.
• 7. Williams GH, Dluhy RG. Disease of the adrenal cortex. In: Isselbacher KJ, Braunwald E, Wilson JD, et al (eds): Harrison’s Principles of Internal Medicine, 13th ed. McGrow-Hill Book Co. New York, 1994; 1953-76.
• 8. Ten S, New M, Maclaren N. Addison’s Disease 2001. The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, 2001; 86(7): 2909-22.
• 9. Baxter JD, Tyrrell JB. The adrenal cortex. In: Feling p, Baxter JD, Broadus AE, et al (eds): Endocrinology and Metabolism, 2nd ed. McGrowHill Book Co. New York, 1987; 511-650.
• 10. Loriaux DL, McDonald WJ. Adrenal Insufficiency. In: DeGroot Lroot LJ (ed): Endocrinology, W.B. Saunders co. 3rd ed. Philadelphia, 1995; 1931-740.
• 11. Tyrell JB, Aron DC, Forsham PH. Glucocorticoids and adrenal androgens. In: Greenspan FS (ed): Basic and Clinical Endocrinology. Appleton and Lange, 3rd ed. Norwalk, 1991; 323-62.
• 12. Edwards OM, Courtenay-Evans RJ, Galley JM, et al. Changes in cortisol metabolism following rifampicin therapy. Lancet, 1974; 2: 548-51.
• 13. Bajaj S. Disseminated tuberculosis causing bilateral adrenal enlargement and Addison’s disease. JAPI, 2000; 48.