İbn Sînâ basit kıyasları iki kısımda incelemiştir. Onlardan ilki birleşmeli/kesin (iktirânlı) kıyas, ikincisi ise seçmeli (istisnalı) kıyastır. Çalışma, İbn Sînâ’nın seçmeli kıyas görüşünü hem onun metinlerinin içeriği bakımından hem de mantıksal yapıları bakımından analiz edilmesini hedeflemiştir. Konumuz çerçevesinde onun ana kitapları, nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizine tabi tutuldu. Bu yönüyle örneklem, onun el-Kıyas, Kitâbü’n-Necât, İşaretler ve Tembihler adlı eserlerindeki seçmeli kıyas metinleridir. Bunun için ilk olarak tarama usulüyle kaynaklar tarandı, fişlendi ve notlar tutuldu. Böylece veriler toplanmış oldu. Daha sonra da sistematik bir şekilde yazıya döküldü ve redakte edildi. Metin örülürken, İbn Sînâ’nın da kullandığı ve mantık disiplininin iç disiplininde kullanılan mod (darb) kavramı kullanıldı. İbn Sînâ’ya göre bir kıyasta sonuç veya sonucun çelişiği açıkça öncüllerde zikredilirse, buna seçmeli kıyas denir. Buna göre yapısal olarak, sonuç önermesinin kendisi ya da çelişiği açıkça öncüllerde yer almalıdır. İbn Sînâ’nın mantık teorisinin önemli bir kısmının seçmeli kıyaslardan oluştuğu anlaşılmaktadır. Kıyas, klasik mantığın asıl konusudur.
Ibn Sina divided simple syllogisms into two parts. One of them is associative/definite (iktirani) syllogism, and the other is syllogism with exceptions. Our study will analyze his syllogisms with exceptions both in terms of textual content and in terms of clearly and explicitly presenting their logical structure. We subjected Ibn Sina’s main books to content analysis, a qualitative research method. Our sample is the texts of syllogisms in his works called al-Qiyas, Kitab al-Nacat, Signs and Temptations. For this purpose, we first scanned the sources using the scanning method, filed them and took notes. Thus, we collected the data. Then, we systematically transcribed and edited them. While constructing the text, we used the concept of mode (darb), which Ibn Sina also used and is used in the internal discipline of the discipline of logic. According to Ibn Sina, if the conclusion or the contradiction of the conclusion is explicitly/actually mentioned in the premises in a syllogism; in other words, if there is a "relationship of entailment and disjunction" in this way, it is called a syllogism with exception. Structurally, the conclusion proposition itself or its contradiction must be explicitly included in the premises. An important part of Ibn Sina's theory of logic consists of syllogisms with exceptions.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Araştırmaları (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 22 Eylül 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2025 |
Gönderilme Tarihi | 10 Haziran 2025 |
Kabul Tarihi | 18 Ağustos 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 9 Sayı: 3 |
Türkiye İlahiyat Araştrımaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.