Türkiye’de Yayılış Gösteren Anacyclus L. (Asteraceae) Cinsinin Toprak İçeriği

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 1, 8 - 12, 30.06.2016

Mehmet Yavuz Paksoy , Selami Selvi , Emre Sevindik , Hüseyin Uysal

Öz

Asteraceae familyası dünyada en büyük familyalardan olup, yaklaşık olarak 1535 cins ve 23.000 türden oluşmaktadır. Anacyclus cinsi, Asteraceae familyasına ait olup, bazı türleri içerdikleri flavonoidler ve terpenoidler sebebiyle halk tarafından tbbi amaçlarda kullanılmaktadır. Bu çalışma Türkiye de yayılış gösteren Asteraceae familyasına ait Anacyclus cinsinin türlerinin toprak ekolojik özelliklerinin araştırılması üzerine yapılmıştır. Çalışma kapsamında Türkiye de Anacyclus cinsinin 4 türünün yayılış gösterdiği tespit edilmiştir. Bu türler, Anacyclus anatolicus, A. clavatus, A. nigellifolius ve A. latealatus. Bu türlerden A. anatolicus ve A. latealatus türleri endemiktir. Alınan toprak örneklerinde; pH, saturasyon, toplam tuz, organik madde, kireç, fosfor, potasyum, kalsiyum, magnezyum, demir, mangan, çinko ve bakır değerlerine bakılmıştır. Toprak analiz sonuçlarına göre; türlerin genellikle killi-tınlı tekstürlü, pH olarak nötr ya da hafif alkali, kireç bakımından fazla kireçli, organik madde bakımından orta seviye ve az seviyeli, fosfor bakımından yüksek ve orta seviyeli, potasyum bakımından yüksek, tuz içeriği bakımından, çok tuzlu, az tuzlu ve tuzsuz, kalsiyumca fazla, magnezyum bakımından fazla ve yeterli, demir bakımından fazla, orta ve az, mangan ve bakır bakımından yeterli, çinko bakımından fazla ve az toprakları tercih ettikleri gözlenmiştir. Sonuç olarak, bu türlerin toprak özellikleri ve ekolojik özelliklerinin bilinmesiyle kültüre alma işlemlerine katkı sağlayarak tıbbi değeri olan türlerin ülkemizde değerlendirilmesine faydası olacaktır

Anahtar Kelimeler

Anacyclus, Asteraceae, makroelement, mikroelemet, Türkiye

Soil Content in the Anacyclus L. (Asteraceae) Genus Growing in Turkey

Öz

The family Asteraceae, largest known plant family in the world, which comprises approximately 23.000 species in 1535 genera. Anacyclus genus is in the Asteraceae family and some of its species are used for medical purposes by people because of flavonoids and terpenoids they contain. This study was conducted on the soil-ecological characteristics of species of Anacyclus genus belonging to Asteraceae family which spreads across Turkey. It was determined within the study that 4 species of Anacyclus genus spread across Turkey. Anacyclus anatolicus Behçet & Almanar, A. clavatus (Desf). Pers., A. nigellifolius Boiss. A. latealatus Hub.-Mor. Of these species, A. anatolicus and A. latealatus species are endemic to Turkey. As soil some phsico-chemical properties; pH, saturation, total salt, organic substance, lime, phosphor, potassium, calcium, magnesium, iron, manganese, zinc and copper values were analysed. As a result of soil; it was observed that the species generally preferred soils with clayey-loamy texture, neutral or slightly alkaline soils in terms of pH, highly limy soils in terms of lime, mid-level or low-level soils in terms of organic substances, high-level or mid-level soils in terms of phosphorus, high soils in terms of potassium, highly salty, slightly salty and saltless soils in terms of saltiness, rich-in-calcium soils, abundant and sufficient soils in terms of magnesium, high-level, mid-level and low-level soils in terms of iron, sufficient soils in terms of manganese and copper and high-level and low-level soils in terms of zinc. As a result, by contributing to cultivation activities with the knowledge of ecological characteristics and soil structure of these species, can put the species with medical value to good use in our country.

Anahtar Kelimeler

Anacyclus, Asteraceae, macroelement, microelement, Turkey

Kaynakça

• Çelik A, Çiçek M, Semiz G, Karıncalı M. 2004. Taxonomical and ecological ınvestigations on some geophytes growing around Denizli Province (Turkey). Turk J of Bot, 28: 205-211.
• Derici MR, Ağca N. 1995. Phosphorus adsorption of the soils of the Gaziantep Kayacık plain. Turk J Agric For, 23 (2): 395-400.
• Ergene A. 1982. Toprak Bilgisi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Erzurum: No:267.
• Gültekin AH, Örgün Y. 1994. Tarım Toprağında Bitki Besleyici Elementlerin Rolü. Ekoloji, 13: 27-32.
• Kılınç M, Kutbay GH. 2008. Bitki Ekolojisi, Palme Yayıncılık, Ankara: 75.
• Korkmaz M, Özçelik H. 2013. Soil-plant relations in the annual Gypsophila (Caryopyhllaceae) taxa of Turkey. Turk J of Bot, 37: 85-98.
• Paksoy MY, Selvi S, Sevindik E and Uysal H. 2016. ~ 12 ~
• Soil Content in the Anacyclus L. (Asteraceae) Genus Growing in Turkey. Turk J of Life Sci (2016)1/1:008-012
• Millaleo R, Reyes-Díaz M, Ivanov AG, Mora ML, Alberdi M. 2010. Manganese as essential and toxic element for plants: transport, accumulation and resistance mechanisms. J Soil Sci Plant Nutr, 10 (4): 476 – 494.
• Nylinder S, Anderberg AA. 2015. Phylogeny of the Inuleae (Asteraceae) with special emphasis on the Inuleae-Plucheinae. Taxon, 64(1): 110–130.
• Öztürk M, Çetin Ö. 2013. Inula tuzgoluensis (Asteraceae), a new species from Central Anatolia, Turkey. Turk J of Bot, 37: 825-835.
• Sadeghzadeh B. 2013. A review of zinc nutrition and plant breeding. J Soil Sci Plant Nutr,13 (4): 905-927.
• Selles C, Amine Dib ME, Djabou N, Beddou F, Muselli A, Tapti B, Costa J, Hammouti B. 2013. Antimicrobial activity and evolution of the composition of essential oil from Algerian Anacyclus pyrethrum L. through the vegetative cycle. Nat Prod Res, 27 (23): 2231–2234.
• Süslü İ, Pehlivan S, Ekni M, Şenel E. 2010. Türkiye’nin çeşitli ballarına kaynak oluşturan composıtae (Asteraceae) familyasında Inula türlerinin polen morfolojilerine istatistiksel bir yaklaşım. TUBAV Bilim Dergisi, 3 (2): 182-187.
• Vatansever R, Filiz E, Özyiğit II. 2015. Genome-wide analysis of ıron-regulated transporter 1 (ırt1) genes in plants. Hortic Environ Biote, 56 (4): 516-523.
• Yeşilbudak B, Kutlay A, Darıcı C. 2013. Comparison of soil the carbon and nitrogen contents of Quercus cerris and Fraxinus excelsior in the Mersin-Gulnar region. Eurasia J Biosci, 7: 54-59.
• Yrulea I. 2005. Copper in Plants. Braz J Plant Physiol, (17) 1: 145-156.