Suça Sürüklenen Çocuk Kavramı ve Uygulama Üzerine Olması

Yıl 2025, Cilt: 4 Sayı: 1, 60 - 67, 31.01.2025

Halil Selçuk Kandemir

https://doi.org/10.15659/tjss.2025.004

Öz

Toplumda bilinen adıyla "Suça Sürüklenen Çocuk" adını taşıyan ve bu kavramı bünyesinde ihtiva eden, TBMM tarafından kabul edilerek 15 Temmuz 2005 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5395 sayılı Çocuğu Koruma Kanunu, ülkemizde suça bulaşmış çocukların suça bulaşmasına sebep olan nedenleri ortadan kaldırarak tekrar etmemelerini, toplum nezdinde damgalanmaktan koruyarak toplumdan ayrışmamalarını sağlamayı amaçlamaktadır. Bunun sağlanması için başvurulan çeşitli yöntemler ve koruma biçimleri mevcuttur. Bu yöntemler ışığında çocuğun yüksek faydası gözetilerek sergilenen iradenin uygulanması, takibi ve fayda çıktısı çeşitli tartışmalara sebep olmaktadır. Bu makalede; alınan önlemler, uygulamadaki yöntemler ve bunlar hakkındaki eleştiriler ile suça sürüklenen çocuğa/topluma faydası hakkında derleme yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

suça sürüklenen çocuk, ailenin korunması kanunu, çocuğun korunması kanunu, 5395 sayılı kanun, ssç, sosyal öğrenme

ON THE CONCEPT OF JUVENILE DELINQUENCY and PRACTICE

Öz

The Law on the Protection of Children, numbered 5395, which was accepted by the Grand National Assembly of Turkey and published in the Official Gazette on July 15, 2005, under the name commonly known as "juvenile delinquency," aims to prevent children who have committed crimes from repeating their offenses by eliminating the reasons that lead them to crime and protecting them from being stigmatized by society, thereby preventing their alienation from society. Various methods and forms of protection are employed to achieve this. The implementation and monitoring of the will exhibited with regard to the child's best interests, in light of these methods, lead to various debates. This article compiles the measures taken, the methods employed in practice, and the criticisms thereof, along with the benefits to the delinquent child/society.

Anahtar Kelimeler

The Law on the Protection of Children, juvenile delinquency, law no 5395

Kaynakça

• Akduman, G., Akduman, B., & Cantürk, G. (2007). Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi orijinal araştırma. Türk Pediatri Arşivi, 42(4), 156-161. https://dergipark.org.tr/en/pub/tpedar/issue/13198/159456
• Altınsoy E. ve Kara, A. (2022), Suça sürüklenen çocuklar ve çocuk suçlarının kriminal açıdan incelenmesi. Güvenlik Bilimleri Dergisi, 11(1), ss 75-108, http://dx.doi.org/10.28956/gbd.1050388
• Altun, H., Şahin, N., Fındıklı, E. ve Sınır, H. (2016). Suça sürüklenen çocukların suç tipleri, sosyodemografik ve klinik özellikleri. Adli Tıp Dergisi, 30(3), 196-204. https://hdl.handle.net/20.500.12809/7140
• Barrett, D. E., & Katsiyannis, A. (2017). The Clemson juvenile delinquency project: Major findings from a multi-agency study. Journal of Child and Family Studies, 26(8), 2050–2058. https://doi.org/10.1007/s10826-017-0714-8
• Cullen, F. T., Agnew, R., & Wilcox, P. (2014). Criminological theory: Past to present: Essential readings. (No Title). Çocuk Koruma Kanunu. T.C Resmî Gazete (25876, 15 Temmuz 2005).
• Edgüer R. N., (1927). Mücrim çocuklar hakkında. Millî Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Heyeti Dergisi, Sayı 3, Mayıs 1927, s. 211-219.
• Ediz, A. & Türe, H. (2015). Ankara İlinde Çocuk Suçluluğuna Yönelten Sebeplerin Chaid Analizi ile İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14 (54), s.247-250 https://doi.org/10.17755/esosder.43188
• Farrington, D. P. (1998). Predictors, causes, and correlates of male youth violence. Crime and justice, 24, 421-475. https://www.journals.uchicago.edu/doi/abs/10.1086/449284
• Giordano P., (2010). Legacies of Crime: A Follow-Up of the Children of Highly Delinquent Girls and Boys. Cambridge: Cambridge Studies in Criminology. https://l24.im/6pLMH0S
• Gümüştaş, F., Yulaf Y., Gökçe S., Sağlam S.ve Kütük E. K. (2014). Adıyaman ilinde çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olguların bir yıllık geriye dönük incelenmesi. Çukurova Medical Journal, 39, 280-289. https://doi.org/10.17826/cutf.36075
• Gürel, B. ve Mengilli, İ. (2024). Suça Sürüklenen Çocuklarımız. BG Hukuk Bürosu www.bghukukburosu.com.tr/9356
• Güngör, M. (2008). Evrensel bir sorun olarak çocuk suçluluğu ve sokakta çalışan ve yaşayan çocuklar. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (1), 25-43. https://dergipark.org.tr/tr/pub/adyusbd/issue/1402/16581
• Hacıoğlu, B. C. (1998). Yeni Türk ceza kanunu tasarısının çocuk ve küçük ceza hukukuna ilişkin hükümleri. Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 1-20. https://dergipark.org.tr/en/pub/ebyuhfd/issue/84021/1465630
• Işık G. (2003). Çocuk suçluluğunda ailenin etkileri. Elazığ ıslahevi örneği. (Tez No. 137180) [Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi] Yüksek Öğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.
• İrtiş, V. (2015). Çocuk ve Genç Ceza Adaleti Politikaları: Muğlâklaşan Sınırlar, Yetişkinleştirilen Çocuk ve Gençler. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 48, Sayı 1, Mart 2015, s. 89-110. https://l24.im/icY
• Kanunu, T. C. (2004). 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu. Yayınlandığı Resmî Gazete, (25611).
• Kurumu, K. D. (1959). Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Bildirgesi.
• Mann A. ve Reynolds J. (2006). Early Intervention and Juvenile Delinquency Prevention: Evidence from the Chicago Longitudinal Study, Social Work Research, Pages 153–167, https://doi.org/10.1093/swr/30.3.153
• T.C Adalet Bakanlığı Mağdur Bilgilendirme (2020). Erişim adresi https://magdurbilgi.adalet.gov.tr/298/Suc-Nedir
• Türkiye İstatistik Kurumu. (2024, 19 Nisan). İstatistiklerle çocuk. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Istatistiklerle-Cocuk-2023-53679
• Uluğtekin, S. (2011). Çocuk adalet sisteminde sosyal inceleme raporlarının yeri ve önemi. Suça Sürüklenen Çocuklar ve Mağdur Çocuklar, 211-230.