The Effects of Some Pre-emergence Herbicides Used on Germination and Development of Corn Plant

Yıl 2019, Cilt: 22 Sayı: 1, 53 - 66, 04.07.2019

Tamer Üstüner Ümmet Diri

Öz

The corn plant is
very sensitive both to weeds and herbicides in the first stages of its
development. Many herbicides are used in the chemical control against weeds in
corn production. For this reason, it was investigated whether some herbicides
that are applied before germination had phytotoxic effects on corn seed
germination, root and shoot development. For this purpose, pendimethalin,
dimethenamid-P, isoxaflutole+thiencarbazone-methyl+cyprosulfamide=(ITC)] was
used as the herbicide before germination. The herbicide doses to be applied
were; 300 ml/da, 100 ml/da and 35 ml/da 2, 3 and 4-fold (K) were applied in
laboratory (petri), greenhouse (in viola and polyethylene tubes) and field
conditions, respectively. The plant height measurements and phytotoxicity
observations after germination of corn seed were made on days 3, 7, 14, 21, 28
and 35. In pendimethalin and dimethenamid-P applications in petri medium, the
germination root lengths were found as 3 cm in K and 2K doses; however, they
were 1 cm each in 3K and 4K doses; and in ITC, the germination root lengthsin K
and 2K were 1 cm, 0.5 cm in 3K and 4K doses, and 4 cm in the control. In greenhouse
setting, 7.5% phytotoxicity was observed in K dose in the administration of
pendimethalin and dimethenamid-P in the vials, while it was 19.0% in 2K dose,
55.0% in 3K dose, and 78.0% in 4K dose. This phytotoxicity symptom was observed
as brown stains at the point where the leaf and trunk met the soil surface and
at the point where the trunk and the leaves met. In the greenhouse, brown
necrosis was formed at the point where the root-trunk separation was after corn
germination at 3K and 4K doses of pendimethalin and dimethenamid-P in
polyethylene tubes. In ITC application, on the other hand, no phytotoxicity was
observed. In the field trials, no phytotoxicity was observed in the parcels
where these three herbicides were administered in K, 2K, 3K and 4K doses in the
period from the germination of the corn seeds till their development.

Anahtar Kelimeler

Corn, Pre-emergence application, Pendimethalin, Dimethenamid-P, Isoxaflutole+Thiencarbazone-methyl+Cyprosulfamide

Mısırda Çıkış Öncesi Kullanılan Bazı Herbisitlerin Mısır Bitkisinin Çimlenmesi ve Gelişimi Üzerine Etkileri

Öz

Mısır bitkisi ilk gelişme
evresinde gerek yabancı otlara gerekse herbisitlere karşı çok hassastır. Mısır
üretiminde yabancı otlar ile kimyasal mücadelede bir çok herbisit
kullanılmaktadır. Bu nedenle çıkış öncesi uygulanan bazı herbisitlerin mısır
tohumu çimlemesine, kök ve sürgün gelişimine fitotoksik etkisinin olup olmadığı
araştırılmıştır. Bu amaçla çıkış öncesi herbisit olarak; pendimethalin,
dimethenamid-P,
isoxaflutole+thiencarbazone-methyl+cyprosulfamide=(ITC)] kullanılmıştır.
Herbisit dozları sırasıyla; 300 ml/da, 100 ml/da ve 35 ml/da ile 2, 3 ve
4 katları (K) laboratuvar ortamında (petri), sera (viyol ve polietilen
tüplerde) ve tarla koşullarında uygulanmıştır. Mısır tohumun çimlenmesinden
sonra bitki boy ölçümleri ve fitotoksisite gözlemleri 3, 7, 14, 21, 28 ve 35.
günlerde yapılmıştır. Petri ortamında pendimethalin ve dimethenamid-P
uygulamalarının K ve 2K dozunda çim kök uzunluluğu 3 cm iken, 3K ve 4K dozlarında
1 cm; ITC
uygulamasında K ve 2K dozunda çim kök uzunluğu 1 cm iken, 3K ve 4K dozlarında
0.5 cm; kontrolde ise 4 cm
olarak ölçülmüştür. Sera ortamında; viyollerde pendimethalin ve dimethenamid-P
uygulamasında K dozunda %7.5 fitotoksisite görülürken, 2K dozunda %19.0, 3K
dozunda %55.0 ve 4K dozunda %78.0 oranında fitotoksisite görülmüştür. Bu
fitotoksisite simptomu toprak yüzeyine çıkan gövdede ve yaprak ile gövdenin
birleştiği noktada kahverengi leke şeklinde gözlenmiştir. Serada polietilen
tüplerde pendimethalin ve dimethenamid-P uygulamasının 3K ve 4K dozlarında
mısır çimlenmesinden sonra kök gövde ayrımının bulunduğu noktada kahverengi
nekroz oluştuğu tespit edilmiştir. ITC uygulamasında ise her hangi bir
fitotoksisite gözlenmemiştir. Tarla
denemesinde ise mısır tohumu çimlenmesinden gelişimine kadar olan periyotta bu
üç herbisitin, K, 2K, 3K ve 4K
dozlarının uygulandığı parsellerde fitotoksisite gözlenmemiştir. 

Kaynakça

• Aksoy A., Uygur FN. (2009). Buğday ekim alanlarinda kullanılan bazı herbisitlerin buğday sonrası ekilen kültür bitkilerine yan etkilerinin araştırılması. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 152 s., Adana. Ampong-Nyarko K. (1994). Weed management in tropical cereals. Maize, sorghum and millet. Weed Management for Developing Countries FAO, Rome-Italy, P. 264-270. Anonim. (2017). Corn production according to countries. Food and Agriculture Organization of the United Nations. http://www.fao.org/faostat/en/?#country/223. (Erişim tarihi: 3 Mayıs 2017). Anonim. (2018). Türkiye’de mısır üretim miktarı. Türkiye İstatistik Kurumu. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=92&locale=tr. (Erişim tarihi: 20 Mart 2019). Baghestani MA., Zand E., Rahimian-Mashhadi H., Soufizadeh S. (2005). Morphological and physiological characteristics which enhance competitiveness of winter wheat (Triticum aestivum L.) against Goldbachia laevigata. Iranian J Weed Sci 1: 111-126. Berzsenyi P., Bonis B., Arendas T. (1995). Investigations about the effects of some factors influencing the efficacy of postemergence weed control in maize (Zea mays L.), Dang Quoc Lap, Agricultural Research Institute of the Hungarian Academy of Sciences, 9th EWRS Syposium Budapest, 257-264. Boz Ö., Unay A., Doğan MN., Şimşek S., Arat BB., Keşşaf D. (2015). Tavsiye dışı uygulanan herbisitlerin kültür bitkisi üzerinde oluşturduğu simptomlar. Adnan Menderes üniversitesi Ziraat Fakültesi araştırma (Tez hariç) kitabı, 41-66. Doğan MN., Ünay A., Boz Ö., Albay F. (2004). Determination of optimum weed kontrol timing in maize (Zea mays L.). Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 28, 349-354. Isık D., Dok M., Altop EK., Mennan H. (2015). Mısır yetiştiriciliğinde erken toprak işleme ve glyphosate’nin çıkış öncesi ve çıkış sonrası yabancı ot mücadele yöntemleri ile birlikte kullanılabilirliğinin araştırılması. Tarım Bilimleri Dergisi, 21, 596- 605. Greenland RG. (2003). Injury to vegetable crops from herbicides applied in previous years. Weed Technology, 17(1), 73-78. Griffin JL. (2005). Herbicide/Soil Interactions. http://www.lsuagcenter.com/M CMS/ RelatedFiles/% 7BC5E3E644-A39F-4A5F-9B39-066D5C915E12% 7D/Griffin. WeedCourse. Chapter4.2005.pdf (Son erişim tarihi:06.01.2009). Güngör M. Uygur FN. (2005). Adana ili mısır ekim alanlarında yabancı otlara karşı uygulanan kimyasal mücadelenin önemi ve ortaya çıkan sorunların araştırılması, Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek lisans Tezi, 171s. Adana. Hall RM., Swanton CJ., Anderson WG.(2002). The critical period of weed kontrol in grain maize (Zea mays). Weed Science Congress, 40: 441-447. Kiely T., Donaldson D., Grube A. (2004). Pesticides industry sales and usage: 200 and 2001 Market estimates. U.S. Environmental Protection Agency, Washington DC 200460 /U.S.A. Kotoula-Syka E., Eleftherohorinos IG., Gagianas AA., Sficas AG. (1993). Phytotoxicity and persistence of chlorsulfuron, metsulfuron‐methyl, triasulfuron and tribenuron‐methyl in three soils, Weed Research, 33(5), 355-367. Leonard G., Sankula S., Reigner N. (2003). Maize-Herbicide-tolerant case study, potential impact for improving, pest management in European agriculture, The National Center for Food and Agricultural Policy. Mutlu G., Üstüner T. (2017). Tepraloxydim, fluazifop-p-butyl ve metribuzin herbisitlerinin toprak kökenli bazı fungal patojenlerin koloni gelişmine ve sporulasyonuna etkisi. Bitki Koruma Bülteni 57(1), 21-38. Oerke EC., Dehne HW.(2004). Safeguarding protection-losses in major crops and the role of crop protection. Crop Protection, 23, 275-285. Oerke EC., Steiner U. (2006). Abschatzung der ertragsverluste ın maisandau. In: Ertragsverluste und pflanzenschutz die anbausituation fur die wirtschafth wichtigsten kulturpflanzen-germphytomedical society series, Band 6, 63-79. O’Sullivan J., Zandstra J., Sıkkema P. (2002). Sweet corn (Zea mays) cultivar sensitivity to mesotrione, Weed Technology, 16(2),421-425. Özer Z. (2003). Niçin yabancı ot bilimi (Herboloji). Türkiye 1. Herboloji Kongresi, s. 1-7, 3-5 Şubat 2003. Adana. Özer Z., Kadıoğlu İ., Önen H., Tursun N. (2008). Herboloji (Yabacı ot bilimi), genişletilmiş II. baskı, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 20, 228-230, Tokat. Smith MC., Shaw DR., Miller DK. (2005). In field bioassay to investigate the persistence of imazaquin and pyrithiobac. Weed Science, 53(1), 121-129. Tepe I. (2007). Türkiye’de tarım ve tarım dışı alanlarda sorun olan yabancı otlar ve mücadelesi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bitki Koruma Bölümü Ders Kitabı, No: 18, Van, 237 s. Thonke KE. (1991). Political and practical approach in Scandinavia towards reducing herbicide inputs, Brighton Crop Protection Conference, Brighton, 1183-1190. Torun H., Uygur S. (2012). Herbisit uygulamalarının bazı kültür bitkileri üzerinde oluşturduğu zararlanmalar. Türkiye Herboloji Dergisi, 15(1-2), 1-12. Uysal B., Kadıoğlu İ. (2012). Farklı dozlarda kullanılan bazı herbisitlerin mısırda yabancı otlanmaya etkisi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. 59s.,Tokat. Üremiş İ. (2003). Adana’da mısır ekilişlerinde uçakla herbisit uygulamaları üzerinde bir araştırma, Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bitki Koruma Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 95 s., Adana. Vasilakoglou IB., Eleftherohorinos IG. (2003). Persistence, efficacy, and selectivity of amide herbicides in corn. Weed Technology, 17(2), 381-388. Yavuz R., Esmeray M., Urin,V. (2017). Bazı herbisitlerin mısır ve yabancı ot biyomasına etkisi, Bahri dağdaş Bitkisel araştırma dergisi,6 (2), 1-6. Zoschke A. (1994). Toward reduced herbicide rates and adapted weed management. Weed Technol. 8, 376-386.