Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Personelinin Tıbbi Atık Konusunda Bilgi Düzeyi

Yıl 2007, Cilt: 1 Sayı: 3, 170 - 176, 20.11.2007

Medine Hasçuhadar

Öz

Sağlık kurumlarında atıkların ayrıştırılması, tıbbi atıkları kontrolü ve zararsız hale getirilmesi için iyi bir atık yönetiminin planlanması kaçınılmazdır. Bunun için de öncelikle hastanelerde çalışan personele bu konuda düzenli eğitim verilmesi gerekir. Çalışmamızda, Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan personelin tıbbi atık konusunda bilgi düzeylerini araştırmak ve bilgi düzeyine etki edebilecek faktörleri saptamak ve sonrasında eğitim programı belirlemek amaçlandı.
Bu amaçla Nisan 2006-Temmuz 2006 tarihleri arasında 453 personel ile yüz yüze görüşme yöntemi ile 17 sorudan oluşan anket uygulandı. Verilerin istatistiksel analizleri SPSS 10.0 (SPSS FW, SPSS Inc., Chicago, II., USA) paket programı ile yapıldı. Gruplar arasında fark olup olmadığını test etmek için ki-kare testi kullanıldı.
Hastane personelimizin % 43.5’inin(l 97/453) orta düzeyde bilgi düzeyine sahip olduğu bulundu. Uzman/asistan doktorların konu ile ilgili daha bilgili oldukları, temizlik personelinde ise ciddi eğitim ve bilgi açığı olduğu görüldü. Eğitim durumu ile alınan puanlar arasındaki ilişki de bunu destekler nitelikteydi. Ayrıca yıl içinde eğitim alanlar ve tıp fakültelerinde bu konuyla ilgili ders alanları daha başarılı oldukları görüldü.
Sonuç olarak hastanelerde etkin bir atık yönetimi planı hazırlanmalı ve hastanelerdeki personelin sirkülasyon ile devamlı yer değiştirmesinden dolayı eğitim programlan periyodik olarak sürdürülmelidir.

It is an inevitable task to manage medical waste including segregation control, disposal and plan. That’s why the hospital staff should be trained on a regular basis.
In our study, we aimed to investigate knowledge and factors influencing awareness level among the employees working in Ankara Ataturk Training and Research Hospital, and to choose an education program. 453 staff were interviewed by asking 17 questions during April and July 2006. Data were statistically analysed using SPSS 10.0 package software (SPSS FW, SPSS Inc., Chicago, IL, USA). To detect whether the difference exists between groups khi-square test was employed.
The 43.5 percent of medical staff were found to have intermediate knowledge level, specialist/resident doctors were found to have better knowledge but dustmen had inadequate knowledge. The relationship between training and scores also showed this point. Furthermore, those attained training program during the year and those trained about this at medical faculties were found more successful.
As a result, an influential waste management program plan must be prepared and because of the shift of hospital staff education programs should be done periodically.

Anahtar Kelimeler

Hastaneler, tıbbi atık, eğitim, anket

Kaynakça

• 1. Köse Ş. Hastane A tıkları. Yüce A, Çakır N, editörler. Hastane İnfeksiyonları. 1. baskı. İzmir: Güven Kitabevi; 2003. s.276-83.
• 2. Günaydın M. Hastane atıklarının zararsız hale getirilmesi ve ülkemizdeki durum. Aktüel Tıp Dergisi 2001;6:64-73.
• 3. Özgen N. Hastane atıklan. Klimik Derg 2000;13(özel sayı): 49.
• 4. Danchaivijitrmd S, Santiprasitkul S, Tiersuwan S, N aksawas K. Problems in the management of medical waste in Thailand. J Med Assoc Thai 2005;88 Suppl 10:S140-4.
• 5. Özerol Hİ. Hastane atıklan, ne yapalım?. Günaydın M, Esen Ş, Saniç A, Leblebicioğlu H, editörler. Sterilizasyon Dezen-feksiyon ve Hastane İnfeksiyonlan. 1. baskı. Samsun: Sİ-MAD yayınlan; 2000. s.163-90.
• 6. Özinel MA. Tıbbi atık yönetimi. Doğanay M, Ünal S, editörler. Hastane İnfeksiyonları. 1.baskı, Ankara: Bilimsel Tıp Yayınevi, 2003. s.391-407.
• 7. Oflaz Ü. Tıbbi atıkların kontrolü. Klimik Derg 2000;13(özel sayı): 50.
• 8. Candar G. Hastane atıkları. Türkyılmaz R, Dokuzoğuz B, Çokça F, Akdeniz S, editörler. Hastane İnfeksiyonlan Kontrolü El Kitabı, 1. baskı. Ankara: Bilimsel Tıp Yayınevi; 2004. s.381-401.
• 9. Yüksel U. Hastanelerde Atık Yönetimi. Pekcan M, Pahsa A, Görenek L, Beşirbellioğlu A.B, editörler. 1. baskı. Ankara: Bilimsel Tıp Yayınevi; 2005. s.821-34.