Evaluation of Cases Presenting to Pediatric Emergency Department by Ground Ambulance: Single Center Experience

Yıl 2024, Cilt: 9 Sayı: 1, 8 - 12, 31.05.2024

Berrak Naz Kirgil , Işıl Kübra Savaş , Kaan Çelebier , Ayla Akca Çağlar , Halise Akça

Öz

Aim: Most people cannot understand the signs and symptoms’ urgency and tend to apply to emergency services by ambulance. This study aimed to evaluate the clinical, demographic and admission characteristics of patients presented to the Pediatric Emergency Department by ground ambulance. Method: Patients who were presented to the Pediatric Emergency Department by ground ambulance between January 1, 2018 and January 1, 2019 were included in the study. Results: 1113 pediatric patients were included in the study. 50.4% of the patients were male and the mean age was 9.4 ± 6.1 years. The presence of a chronic disease was present in 125 patients, and a history of regular drug use was present in 8.9% of the patients. The emergency call of 912 (81.9%) of the patients was made from home. The most frequent application was made in the winter season (28.8%) and between 16:00 and 23:59 (40.8%). The most common reasons for ambulance application were convulsion (16.4%) and fever (15.5%). 69.2% of the patients used ambulance for reasons that were not life-threatening and did not require emergency intervention. The majority of patients requiring intervention had convulsions (13.4%) and poisoning (9.2%). The rate of requesting examination was 86.2%, and the rate of requesting consultation was 15.1%. Nine hundred forty one patients were discharged from the emergency department, 135 patients were hospitalized, 30 patients were referred to another center, 6 patients left the hospital without permission, and one patient died in the emergency room. Discussion: In the study, it was seen that more than half of ambulance requests were made in situations that were not real emergencies. Inappropriate use of emergency healthcare services keeps both ambulances and emergency services busy, causing insufficient time to be allocated to real emergency patients and increasing mortality and morbidity due to delay in early diagnosis and treatment.

Anahtar Kelimeler

ambulance, child, emergency service

Çocuk Acil Servisine Kara Ambulansı ile Başvuran Vakaların Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi

Öz

Amaç: Birçok insan belirti ve bulguların aciliyetini kavrayamamakta ve acil servislere ambulansla başvurma eğilimi göstermektedir. Bu çalışmada Çocuk Acil Servisine kara ambulansı ile getirilen hastaların klinik, demografik ve başvuru özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya 1 Ocak 2018 - 1 Ocak 2019 tarihleri arasında Çocuk Acil Servisine kara ambulansı ile getirilen hastalar dahil edildi. Bulgular: Çalışmaya 1113 çocuk hasta dahil edildi. Hastaların %50,4’ü erkek, yaş ortalaması 9,4 ± 6,1 yıldı. Kronik hastalık varlığı 125 hastada, düzenli ilaç kullanım öyküsü %8,9 hastada mevcuttu. Hastaların 912’sinin (%81,9) acil durum çağrısı ev ortamından yapılmıştı. En sık başvuru kış mevsiminde (%28,8) ve saat 16:00-23:59 zaman aralığında (%40,8) yapılmıştı. Ambulans başvuru nedenleri en sık konvülziyon (%16,4) ve ateşti (%15,5). Hastaların %69,2’si hayatı tehdit etmeyen, acil müdahale gerekmeyen nedenlerle ambulans kullanmıştı. Müdahale gerekenlerin büyük çoğunluğu konvülziyon (%13,4) ve zehirlenme (%9,2) hastalarıydı. Tetkik istem oranı %86,2, konsültasyon istem oranı %15,1 idi. 941 hasta acil servisten taburcu olurken, 135 hastaya yatış yapılmış, 30 hasta başka bir merkeze sevk edilmiş, 6 hasta hastaneyi izinsiz terk etmiş, 1 hasta da acil serviste hayatını kaybetmişti. Tartışma: Çalışmada ambulans çağrılarının yarıdan fazlasının gerçek acil olmayan durumlarda yapıldığı görüldü. Acil sağlık hizmetlerini uygunsuz kullanımlar hem ambulansları hem de acil servisleri meşgul ederek gerçek acil hastalara yeterince vakit ayrılamamasına, erken tanı ve tedavinin gecikmesinden kaynaklı mortalite ve morbidite artışına neden olmaktadır.

Anahtar Kelimeler

acil servis, ambulans, çocuk

Kaynakça

• Araslı Yılmaz A, Köksal AO, Özdemir O, Yılmaz Ş, Yıldız D, & Koçak M. (2015). An Evaluation of Cases Presenting to the Pediatric Emergency Department of a Training and Research Hospital. Turkish J Pediatric Disease, 9:18−21.
• Atabek, M. E., Oran, B., Çoban, H., & Erkul, İ. (1999). Çocuk acile başvuran hastaların özellikleri. Selçuk Tıp Dergisi, 15(2), 89-92.
• Bucak, İ. H., Almış, H., Benli, S., Geyik, M., & Turgut, M. (2020). Çocuk acil servise cankurtaran ile getirilen hastaların değerlendirilmesi. J Pediatr Emerg Intensive Care Med, 7, 62-8.
• Camasso‐Richardson, K., Wilde, J. A., & Petrack, E. M. (1997). Medically unnecessary pediatric ambulance transports: a medical taxi service?. Academic Emergency Medicine, 4(12), 1137-1141.
• Derinöz, O., & Tunaoğlu, F. S. (2007). Çocuk acil gözlem birimlerinin çocuk hastalar için kullanımı: Bir üniversite hastanesinin izlenimleri Orijinal Araştırma. Türk Pediatri Arşivi, 42(2), 61-64.
• Lee, S. U., Suh, D., Kim, H. B., Jung, J. H., Hong, K. J., Lee, J. H., & Kwak, Y. H. (2017). Epidemiology of prehospital emergency medical service use in Korean children. Clinical and experimental emergency medicine, 4(2), 102.
• Liu, T., Sayre, M. R., & Carleton, S. C. (1999). Emergency medical care: types, trends, and factors related to nonurgent visits. Academic emergency medicine, 6(11), 1147-1152.
• Mönür M.,Gülen M., & Avcı A. (2018). 112 ambulansı ile Çocuk Acile Getirilen Hastaların Değerlendirilmesi Bakırköy Tıp Dergisi, 14:253-62
• Önge, T., Satar, S., Kozacı, N., Açıkalın, A., Köseoğlu, Z., Gülen, M., & Karakurt, Ü. (2013). Analysis ofPatients Admitted to the Emergency Medicine Department by the 112 Emergency Service. Journal of Academic Emergency Medicine/Akademik Acil Tıp Olgu Sunumlari Dergisi, 12(3).
• Pakdemirli, A., Orbatu, D., & Berksoy, E. (2020). Evaluation of the patients admitted to the pediatric emergency service: Cross-sectional analysis of the pediatric emergency and trauma clinic of a tertiary training hospital in Turkey. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg, 26(2), 296-300.
• Polat, S., Özyazıcıoğlu, N., Tüfekci, F., & Yazar, F. (2005). Çocuk Acil Kliniğine Başvuran 0-18 Yaş Grubu Olguların İncelenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 8(2), 55-62.
• Shah, M. N., Cushman, J. T., Davis, C. O., Bazarian, J. J., Auinger, P., & Friedman, B. (2008). The epidemiology of emergency medical services use by children: an analysis of the National Hospital Ambulatory Medical Care Survey. Prehospital emergency care, 12(3), 269-276.
• T.C. Sağlık Bakanlığı. Acil Sağlık Hizmetleri Yönetmeliği. 11 Mayıs 2000; Sayı: 24046.