Farklı Fakültelerde Öğrenim Gören 18-22 Yaş Öğrencilerin Oyunsallık Düzeylerinin Değerlendirilmesi

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 4, 805 - 810, 20.10.2023

Heidar Sajedi Merve Uca

https://doi.org/10.22282/tojras.1347831

Öz

Yetişkinlerin günlük yaşamlarında oyun oynamanın temel işlevleri olarak neyi algıladıkları ve tutumları hakkında yeterince bilgi ve araştırma oldukça azdır. Bu çalışmanın amacı, farklı şehirlerde Spor Bilimleri Fakültesi (SBF) ve Çocuk Gelişimi (ÇG) bölümünde okuyan yetişkin öğrencilerin çeşitli aktivite içeren oyunlara yönelik kişilik özelliği olarak bireysel oyunculuk düzeylerini ve tutumlarını test etmektir. İstanbul ve Kocaeli ilinde SBF ve ÇG’de öğrenim gören 18-22 yaş arası (F= %46), (M=%54) 261 öğrenciden oluşmaktadır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Oyunsallık Ölçeği (18-22 Yaş) kullanılmıştır. Veri analizi olarak, Yaş değişkeni ile oyunsallık ölçeği toplam puanları ve alt ölçeklerin puanları ile Kruskal Wallis testi yapılmıştır. Cinsiyet, okuduğunuz bölüm ve yaşadığınız şehir değişkenleri ile oyunsallık ölçeği toplam puanları ve alt ölçekler puanları ile T- testi yapılmıştır. Verilerin normal dağılım özellikleri, Kolmogorov-Smirnov ve Shapiro-Wilk testleri ile Skewness ve Kurtosis değerleri kullanılarak incelenmiştir. Homojen dağılıma sahip verilere dayalı olarak parametrik testler uygulanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler, Bağımsız Tek Örneklem T testi, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) ve grup içi karşılaştırmalar için Tukey HSD ve LSD yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda oyun tutkusu, risk olma ve oyun isteği alt boyutları ile okudukları bölüm değişken arasındaki anlamlı ilişkide çocuk gelişim bölümü öğrencilerinin ortalamalarının Spor bilimleri fakültesi öğrencilerine nazaran daha yüksek olduğu belirlenmiş, diğer alt boyutlarda anlamlı farklılık bulunmamıştır. Oyun tutkusu ve risk alma alt boyutları ile yaşadıkları şehir değişkeni arasındaki anlamlı ilişkide Kocaeli şehrinde okuyan öğrencilerinin ortalamalarının İstanbul şehrinde yaşayan öğrencilere nazaran daha yüksek olduğu belirlenmiş, diğer alt boyutlarda anlamlı farklılık bulunmamıştır. Sonuç olarak, insanların, günlük yaşamlarında eğlence için çevre ve eğitimin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Bu durum, yetişkin oyunculuğunun potansiyel faydaları hakkında daha fazla araştırma yapılmasını gerektirmektedir.

Anahtar Kelimeler

Oyunsallık, aktivite, sedanter, spor

Assessment Of Playfulness Dimension For 18-22 Years Old Students In Different Faculties

Öz

Abstract: There is insufficient knowledge and research available regarding how adults perceive playfulness and their attitudes toward it in their everyday lives. The objective of this study is to assess the individual levels of engagement and attitudes of adult students, who are enrolled in the Faculty of Sports Sciences (SBF) and Child Development (CD) departments in different cities, towards activities involving various forms of playfulness as a personality trait. The study included 261 students aged 18-22, with a gender distribution of 46% female and 54% male, studying at the FSS and CD departments in Istanbul and Kocaeli. Data analysis involved examining the age variable, total scores on the playfulness scale, subscale scores, and the Kruskal-Wallis test. Additionally, t-tests were conducted to analyze the impact of gender, department of study, city of residence, total scores on the playfulness scale, and subscale scores. It was determined that the data exhibited a normal distribution based on the Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk tests, and Skewness-Kurtosis values. Consequently, parametric tests were employed due to the homogenous data distribution. Data analysis encompassed descriptive statistics, Independent Single Sample T-tests, One-Way Analysis of Variance (ANOVA), and Tukey HSD and LSD for intragroup comparisons. The research results indicated that students majoring in child development had higher mean scores than students from the faculty of sports sciences in terms of the sub-dimensions of passion for play, risk-taking, and willingness to play, demonstrating a significant relationship with the department of study. No significant differences were observed in other sub-dimensions. Regarding the sub-dimensions of game passion and risk-taking, it was found that students living in Kocaeli had higher averages than those residing in Istanbul, displaying a significant relationship with the city of residence. No significant differences were identified in other sub-dimensions. In conclusion, this study highlights the significance of the environment and educational background in shaping adults' engagement with playfulness in their daily lives. Further investigation is needed to explore the potential benefits of adult playfulness.

Anahtar Kelimeler

Playfulness, activity, sedentary, sport

Kaynakça

• Auerhahn, N. C., & Laub, D. (1987). Play and playfulness in Holocaust survivors. The Psychoanalytic Study of the Child, 42(1), 45-58.
• Barnett, L. A. (1991). Characterizing playfulness: correlates with individual attributes and personality traits. Play & Culture.
• Barnett, L. A. (2007). The nature of playfulness in young adults. Personality and individual differences, 43(4), 949-958.
• Bozionelos, N., & Bozionelos, G. (1999). Playfulness: Its relationship with instrumental and expressive traits. Personality and Individual Differences, 26(4), 749-760.
• Bruner, J. S. (1972). Nature and uses of immaturity. American psychologist, 27(8), 687.
• Erikson, E. H. (1977). Life history and the historical moment: Diverse presentations. ww Norton & Company.
• Étienne, A. (1982). Le jeu et ses recommencements dans la vie adulte. Le Transfert, 6(3), 4-8.
• Fisher, H. E. (1992). Anatomy of love: The natural history of monogamy, adultery, and divorce. (No Title).
• Frost, B. R., Barnes, C. G., Collins, W. J., Arculus, R. J., Ellis, D. J., & Frost, C. D. (2001). A geochemical classification for granitic rocks. Journal of petrology, 42(11), 2033-2048.
• Glynn, M. A., & Webster, J. (1992). The adult playfulness scale: an initial assessment. Psychological reports, 71(1), 83-103.
• Glynn, M. A., & Webster, J. (1993). Refining the nomological net of the Adult Playfulness Scale: Personality, motivational, and attitudinal correlates for highly intelligent adults. Psychological Reports, 72(3), 1023-1026.
• Hazar, M. (2015). a study of developing an attitudes scale of 18-22 age adults for playing games that contain physical activity improving the 18-22 age playing games scale 1. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(1), 149-162.
• Hazar, Z., Hazar, K., Gökyürek, B., Hazar, M., & Çelikbilek, S. (2017). Ortaokul öğrencilerinin oyunsallık, dijital oyun bağımlılığı ve saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi.
• Kamphuis, J. H., Ruyling, S. B., & Reijntjes, A. H. (2007). Testing the emotion regulation hypothesis among self-injuring females: Evidence for differences across mood states. The Journal of nervous and mental disease, 195(11), 912-918.
• Lieberman, A. F. (1977). Preschoolers' competence with a peer: Relations with attachment and peer experience. Child development, 1277-1287.
• Lyons, M. (1987). A taxonomy of playfulness for use in occupational therapy. Australian occupational therapy journal, 34(4), 152-156.
• Menashe‐Grinberg, A., & Atzaba‐Poria, N. (2017). Mother–child and father–child play interaction: The importance of parental playfulness as a moderator of the links between parental behavior and child negativity. Infant mental health journal, 38(6), 772-784.
• Murry Ha. (1938). Explorations In Personality. Oxford Univ.
• Öçalan, Z. (2019). Farklı okullarda öğrenim 10-14 yaş grubu öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı ve oyunsallık düzeylerinin karşılaştırılması (Master's thesis, Kırıkkale Üniversitesi).
• Öztürk, H. (2016). Antrenörlük ve Spor Yöneticiliği Bölümlerinde Okuyan Öğrencilerin Fiziksel Aktivite İçeren Oyunları Oynamaya Yönelik Tutumları. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 15(2).
• Proyer, R. T. (2012). Development and initial assessment of a short measure for adult playfulness: The SMAP. Personality and Individual Differences, 53(8), 989-994.
• Pyle, A., & Danniels, E. (2017). A continuum of play-based learning: The role of the teacher in play-based pedagogy and the fear of hijacking play. Early education and development, 28(3), 274-289.
• Rubin Khfg, & Vb. (1983). Handbook Of Child Psychology; Socialization, Personality, And Social Development. Vol. 4. New York: Willy.
• Shen, X., Finn, E. S., Scheinost, D., Rosenberg, M. D., Chun, M. M., Papademetris, X., & Constable, R. T. (2017). Using connectome-based predictive modeling to predict individual behavior from brain connectivity. nature protocols, 12(3), 506-518.
• Solnit, A. J. (1998). Beyond play and playfulness. The psychoanalytic study of the child, 53(1), 102-110.
• Tegano, D. W. (1990). Relationship of tolerance of ambiguity and playfulness to creativity. Psychological reports, 66(3), 1047-1056.
• Wong S. , & Lh. (2016). Play In Early Childhood Education: An Historical Perspective.
• Youell, B. (2008). The importance of play and playfulness. European Journal of Psychotherapy and Counselling, 10(2), 121-129.