Yeni katılımcı mekanizmalara yönelik olarak Türkiye solunun kategorik bir muhalefeti değilse bile bir ilgisizliği gözleniyor. Muğlak bir yönetişim başlığı altında yeni liberalizmin kılık değiştirmiş halleri olarak algılanan bu yeni siyasal mecra ve uygulamaların demokratik potansiyeli topyekün görmezden geliniyor. Bu makalede öncelikle bu katılımcı yeniliklerin, demokratik potansiyelleri hakkında kategorik bir genelleme yapmaya izin vermeyecek ölçüde geniş bir yelpazeye yayıldıklarını ortaya koyacağız. Daha sonra, bunlara ilişkin olarak tehlikeli ve temelsiz bir idealizasyona engel olmak amacıyla, bu araçların karşı karşıya oldukları zorlukları ve zayıflıkları tartışacağız. Sonuçta, bu yeni mekanizmaların demokratik potansiyellerinin, Türk solu adına tümden görmezden gelinemeyecek kadar önemli olduğunu savunacağız.
Katılımcı siyaset temsili siyaset katılım mekanizmaları sol içerme
A general indifference if not a categorical opposition to the new participatory mechanisms is observed within the Turkish left. Considering them as disguised forms of neo-liberalism under a generic title of governance, the democratic potential of these new political spheres and practices has been wholly neglected. In this paper, we shall first present different forms of recent participatory innovations to argue that the spectrum of these mechanisms is too large to let a standard generalisation about their democratic impact. We shall then discuss the challenges that they face to draw a realistic portrait with the objective of avoiding a dangerous and ungrounded idealisation of these instruments. To conclude, we shall argue that their democratic potential is nevertheless too important to be wholly neglected for the Turkish left.
Participatory politics representative politics participatory mechanisms the left inclusiveness
Diğer ID | JA39MY55FD |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Temmuz 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 2 Sayı: 2 |