SECURING FAIR REPRESENTATION AND STABLE ADMINISTRATION A NEW ELECTORAL SYSTEM SUGGESTION

Yıl 2023, Cilt: 7 Sayı: 2, 142 - 163, 25.09.2023

Ferhat Beşiroğlu

Öz

Democracy, which was implemented with direct participation in ancient times, has turned into representative democracy, which is practiced by periodic delegation of authority through representatives in the modern age. While this modern form of democracy is carried out with different electoral systems, these systems may fall short of providing the basic principles. This study primarily explains these principles, which are expressed as justice in representation and stability in administration. Later, by making comparisons with the practices in European countries, it reveals the problems of the Turkish election system. Within the framework of the Constitution of the Republic of Turkey, the Law on Political Parties and the Election Laws, the extent to which the system contributes to the principles of fair representation and stability is examined. Finally, it contributes to the literature on Turkish parliamentary democracy by developing a new model for the solution of the problems it finds.

Anahtar Kelimeler

Democracy, Election law, Electoral Systems, Political Parties Law, Fair Representation, Stability

TEMSİLDE ADALET VE YÖNETİMDE İSTİKRARI SAĞLAMAK YENİ BİR SEÇİM SİSTEMİ ÖNERİSİ

Öz

Antik çağda doğrudan katılımla uygulanan demokrasi, modern çağda temsilciler aracılığıyla periyodik yetki
devriyle tatbik edilen temsili demokrasiye dönüşmüştür. Bu modern demokrasi biçimi, farklı seçim sistemleriyle
yürütülürken, bu sistemler temel ilkeleri sağlamakta yetersiz kalabilmektedir. Bu çalışma öncelikle temsilde
adalet ve yönetimde istikrar olarak ifadesini bulan bu ilkeleri açıklamaktadır. Daha sonrasında Avrupa
ülkelerindeki uygulamalarla karşılaştırmalar yaparak, Türkiye seçim sisteminin sorunlarını ortaya koymaktadır.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, Siyasi Partiler Kanunu ve Seçim Kanunları çerçevesinde, adil temsil ve istikrar
ilkelerine sistemin ne ölçüde katkı sağladığı incelenmektedir. Son olarak bulduğu sorunların çözümüne yönelik
yeni bir model geliştirerek, Türkiye parlamenter demokrasisine dair literatüre katkı sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Demokrasi, Seçim Kanunu, Siyasi Partiler Kanunu, Seçim Sistemleri

Kaynakça

• Atar, Y. (2006). “Seçim Hukukunun Güncel Sorunları.” Anayasa Yargısı, no.3.
• Aydın, M. A. (2007). “Milletvekili Adaylarının Belirlenme Usulü ve Önseçim”, Yasama, no.5.
• Perinçek, D. (1967). “Federal Almanya Siyasi Partiler Kanunu”, Birinci Bölüm 2.1, Çev: Doğu Perinçek, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı: 1.
• Gürbüz, Ö. (1997). “Dünyada ve Türkiye'de Uygulanan Seçim Sistemleri ve İdeal Seçim Sistemi İçin Öneriler”, Ankara Barosu Dergisi, sayı. 1.
• Heywood, A. (2011). Siyaset Teorisine Giriş, Çev. Hızır Murat Köse, İstanbul: Küre Yayınları. Kapani, M. (2016). Politika Bilimine Giriş, Ankara: BB101 Yayınları.
• Kempf, U. (2002). ‘Alman Siyasi Partiler Kanunu’na göre Parti İçi Demokrasi ve Partilerin Finansmanı’; Türkiye ve Avrupa’da Siyasi Partiler Kanunu ve Seçim Yasası, Ankara: Konrad Adenauer Vakfı Yayınları.
• Schmitter, P. C. & T. L. Karl. (1995). “Demokrasi Nedir Ne Değildir,” Çev. Levent Gönenç, Demokrasinin Küresel Yükselişi, Der., L. Diamond ve M.F. Plattaner. Ankara: Yetkin Yayınları.
• Sabuncu, M. Y. (2006). “Seçim Barajları ve Siyasal Sonuçları”, Anayasa Yargısı, 23.
• Teziç, E. (1998). Anayasa Hukuku, İstanbul: Beta.
• Tuncer, E. (2006). “Türkiye’de Seçim Uygulamaları/ Sorunları Işığında Temsilde Adalet‐Yönetimde İstikrar İlkelerinin İşlevselliği,” Anayasa Yargısı 22, no.1.
• Tunç, H. (2008). “Demokrasi Türleri ve Müzakereci Demokrasi Kavramı”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi C. XII, Y.
• Türk, H. S. (1981). “Seçim Sisteminde Bölücülük Tartışması” Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Cilt 38 Sayı:1: 54-64.
• Türk Siyasi Partiler Kanunu, Kanun no: 2820, 1983; erişim tarihi; 30.12.2015-mevzuat.gov.tr Özbudun, E. (1995). “Siyasi Partiler ve Demokrasi”, Tesav.