İnsan
ve doğa arasındaki ilişki her daim dünya edebiyatının ve Türk edebiyatının
yazarları için önemli olmuştur. Ekokritik bağlamda çevreci yaklaşımı benimseyen
Yaşar Kemal’in Yanan Ormanlarda Elli Gün (1955), Zülfü Livaneli’nin Son Ada
(2008), ve Latife Tekin’in Berji Kristen Tales From The Garbage Hills (1984)
eserleri çevrecilik bilinci ve korunmasının önemini vurgular. Ekokritik
yaklaşımın özellikleri, Amerikan ve Türk ekokritikler ve yaklaşımlar
açıklanacaktır. Böylelikle, bu eserlerdeki çevreci yaklaşımın yansımaları
analiz edilecektir. Sonuç olarak, eserlerin çevre konularını vurgulayış ve ele
alış biçimleri ortaya koyulacaktır.
The
relation between human and nature has always been significant for authors of
the world literature and Turkish literature. Yasar Kemal’s Yanan Ormanlarda
Elli Gün (1955), Zulfu Livaneli’s Son Ada (2008), and Latife Tekin’s Berji
Kristin Tales From The Garbage Hills (1984), which embrace the environmentalist
approach in accordance with ecocriticism, signify the importance of creation of
environmental awareness and conservation. The characteristics of ecocriticism,
American and Turkish ecocritics and approaches will be explained. Thus, the
reflection of the environmentalist approach in these works will be analyzed. Finally,
the way these works emphasize and deal with environmental issues will be
revealed.
Bölüm | Araştırma Makalesi |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 19 Sayı: 1 |