Does nasal obstruction affect the articulation of plosive consonants?

Yıl 2011, Cilt: 21 Sayı: 3, 129 - 136, 30.07.2011

Aytuğ Altundağ Meltem Esen Akpınar İsmail Koçak Muhammed Tekin

Öz

Objectives: In this study, we investigated the impact of chronic nasal obstruction on articulation of the Turkish voiceless plosive stop consonants and examined the effect of the nose- and mouth-breathing on the articulatory characteristics of the specific speech sounds. Patients and Methods: Twenty-one controls with nosebreathing and 20 patients with mouth breathing were included in this study. The nasal obstruction history of the patients was 10 to 22 years. In the mouth-breather group, intranasal pathologies except septal deviation and turbinate hypertrophy were excluded. The nose-breather subjects without nasal pathologies served as the control group. The subjects graded nasal obstruction through visual analog scale VAS from 0 to 10. The minimal cross-sectional area MCA and minimal cross-sectional volume MCV at the level of septal tubercle and the head of inferior turbinate were established to be 1 and 2 by acoustic rhinometry. Minimal cross-sectional volume was defined as the volume below the curve. The syllables [pa], [ta], [ka] uttered by the subjects were recorded for the spectrographic analysis. Voice onset time VOT was measured on wide-band spectrogram. Results: The VOT value of /p/ was found lower and the VOT values for /t/ and /k/ were found higher in mouth-breathers compared to nose-breathers, while the difference was not statistically significant. The right and left-sided VAS values of the nasal obstruction group were significantly higher compared to controls p=0.001 . The right and left-sided MCA1, MCA2, MCV1 and MCV2 were found statistically different between the two groups. Conclusion: It was concluded that the articulation features of plosive consonants were not significantly affected by nasal obstruction.

Anahtar Kelimeler

Acoustic rhinometry, articulation, mouth breathing, voice onset time

Burun tıkanıklığı patlamalı ünsüzlerin artikülasyonunu etkiler mi?

Öz

Amaç: Bu çalışmada kronik burun tıkanıklığının sessiz patlamalı durmalı ünsüzler üzerindeki etkisi araştırıldı ve burun ve ağız solunumunun spesifik konuşma seslerinin artikülatuvar özellikleri üzerindeki etkisi incelendi.Hastalar ve Yöntemler: Burun solunumu yapan 21 kontrol ve ağız solunumu yapan 20 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların burun tıkanıklığı öyküsü 10-22 yıl aralığındaydı. Ağız solunumu yapan grupta, septum deviyasyonu ve konka hipertrofisi dışındaki burun içi patolojiler çalışmaya dahil edilmedi. Burun patolojisi olmayan ve burun solunumu yapan bireyler kontrol grubunu oluşturdu. Hastalar burun tıkanıklığını görsel analog ölçek GAÖ ile 0-10 arasında derecelendirdi. Akustik rinomanometri ile septal tüberkül ve alt konka başı seviyesindeki minimum kesitsel alan MKA ve minimum kesitsel hacim MKV 1 ve 2 olarak saptandı. Minimum kesitsel hacim, eğri altında kalan hacim olarak tanımlandı. Hastalar tarafından telaffuz edilen [pa], [ta] ve [ka] heceleri spektrografik analiz için kaydedildi. Ötüm başlama zamanı ÖBZ geniş bant spektrogramda ölçüldü.Bulgular: Ağız solunumu yapanlarda burun solunu yapanlara göre, /p/ ÖBZ değeri daha düşük, /t/ ve /k/ ÖBZ değeri ise daha yüksek bulundu, ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. Burun tıkanıklığı olan grupta sağ ve sol taraflı GAÖ değerleri kontrol grubu ile kıyaslandığında anlamlı şekilde daha yüksekti p=0.001 . Sağ ve sol taraflı MKA1, MKA2, MKV1 ve MKV2 iki grup arasında istatistiksel olarak farklı bulundu.Sonuç: Patlamalı ünsüzlerin artikülatuvar özelliklerinin burun tıkanıklığından anlamlı ölçüde etkilenmediği sonucuna varıldı

Anahtar Kelimeler

Akustik rinometri, artikülatuvar, ağız solunumu, ötüm başlama zamanı