GROUP WORK TO DEVELOP THE SOCIAL SKILLS OF UNIVERSITY STUDENTS

Yıl 2022, , 48 - 59, 30.06.2022

Gamze Ertuş , Taner Artan

https://doi.org/10.54467/trjasw.1031992

Öz

This study aims to determine the social skill levels of university students and examine the effectiveness of group work designed to increase social abilities by sharing knowledge and skills between students. The experimental group of the research consists of 11 students studying in the 3rd grade of Istanbul University – Cerrahpaşa Faculty of Health Sciences, Social Work department. In the first and last session of the 7-week studies, the data obtained from the pre-test and post-test study directed by applying the Social skills Inventory to the students is examined. The data of the research is evaluated in SPSS Statistics 22.0 program. Paired-Sample T-Test was applied in the processing and analysis of the data. The weekly reports of the group members are examined, and the descriptive analysis technique is used, along with receiving feedback from the group members at the end of the group study. When the pre-test and post-test scores of the members participating in the group activity, which is designed to improve the social skills of university students, is inspected, it leads to the conclusion that includes a significant difference in the social skill levels of the students. Thoughts of the group participants about the group study process also supported this conclusion. When the pre-test and post-test scores of the members who included in the group study that is structured to improve the social skills of university students is inspected, a significant difference in the social skill levels of the students is observed, while revealing that this group work increased the social ability levels of the student. In spite of the fact that there is a limited number of studies on this case, and it is expected that the study will contribute to the literature in this context, it is thought that it will be an example for group studies to be established during university education. In addition, it might be beneficial to apply group work based on social abilities for students to acquire the fundamental social skills necessary for social life and adapt to society in the best possible way.

Anahtar Kelimeler

Group Study, Social skills, Social work

Kaynakça

• Akgül, A. (2005). Tıbbi araştırmalarda istatistiksel analiz teknikleri: SPSS uygulamaları. Yükseköğretim kurulu matbaası.
• Akkök, F. (1996). İlköğretimde Sosyal Becerilerin Geliştirilmesi (Anne-Baba El Kitabı). Ankara: M.E.B. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, s.2-3.
• Albayrak Arın, G. (1999). Sosyal Beceri Envanteri’nin Ergenler İçin Geçerlik ve Güvenirliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Altınoğlu-Dikmeer, D. İ. (1997). Sosyal Beceri Eğitiminin Sosyal İçe Dönük Ergenlerin İçe Dönüklük Düzeylerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Avşar, Z. and Kuter, F. Ö. (2007). Beden eğitimi ve spor bölümü öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin belirlenmesi (Uludağ Üniversitesi örneği). Eğitimde Kuram ve Uygulama, 3(2), 197-206.
• Bandura, A. (1986). Social Foundation of Thought and Action: Asocial Cognitive Theory. Englewood Cliffs. NJ: Printice-Hall.
• Becker, R. E., Heimberg, R. G. and Bellack, A. S. (1987). Social Skills Training Treatment for Depression. Pergamon Press. New York.
• Bulkeley, R. and Cramer, D. (1990). Social Skills Training with Young Adolescents. Journal of Youth and Adolescence, 19, 5, p. 451-463.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. and Demirel, F. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Atıf İndeksi, 2017, 1-360.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Cartledge, G. And Milburn, J.F. (1995). Teaching Social Skills to Children and Youth. Massachusetts: Allyn and Bacon.
• Cebeci, F., Artan, T. and Karaman, M. (2020). Sosyal Hizmet Bölümü Stajyer Öğrencilerinin İş Bulma Kaygısını Azaltmaya Yönelik Grup Çalışması. Turkish Studies, 15, 3.
• George, D. and Mallery, P. (2016). Descriptive statistics. In IBM SPSS statistics 23 step by step. (pp. 126-134). Routledge.
• Goldstein, A. P. (1981). Psychological Skill Training: The Structured Learning Technique (No. 99). New York:Pergamon.
• Greasham, F. M. (2002). Best Practices in Social Skills Training. National Association of School Psychologists. Washington, DC.
• Gülaçtı, F. (2009). Sosyal Beceri Eğitimine Yönelik Programın Üniversite Öğrencilerinin, Sosyal Beceri, Öznel ve Psikolojik İyi Olma Düzeylerine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Hollander, D.B., Wood, R.J. and Hebert, E.P. (2003). Protecting students against substance abuse behaviors: Integrating personal and social skills into physical education. The journal of physical education, recreation and dance, 74 (5): 45-48.
• Kabasakal, Z. and Çelik, N. (2010). Sosyal beceri eğitiminin ilköğretim öğrencilerinin sosyal uyum düzeylerine etkisi. İlköğretim Online, 9(1), 203-212.
• Karaman, M., Artan, T. and Cebeci, F. (2020). Grup Çalışmasının Sosyal Hizmet Bölümü Öğrencilerinin Kişisel Gelişim Becerilerine Etkisi. Turkish Studies, 15(6), 3014-3026.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 11. Baskı. Ankara. Nobel Yayınevi.
• Kartal, M. (2010). Bilimsel Araştırmalarda Hipotez Testleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kelly, J. A. (1982). Social-Skills Training. New York: Springer.
• Kepçeoğlu, M. (1997). Psikolojik Danışma ve Rehberlik. Alkım Yayınevi. Ankara.
• Ladd, W.G. and Mize, J. (1983). A Cognitive-Social Learning Model of Social-Skill Training. Psychological Review, 90, 2, p. 127-157.
• LeCroy, C. W. (1982). Social Skills Training with Adolescents: A Review. Child and Youth Services, 5, 3-4, p. 91-116.
• Michelson, L., Foster, S. L. and Ritchey, W. L. (1981). Social-Skills Assessment of Children. In Advances in clinical child psychology (pp. 119-165). Springer, Boston, MA.
• Riggio, R.E. (1986). The Assessment of Basic Social Skills. Journal of Personality and Social Psychology. 51, 649-660.
• Riggio, R.E. (1989). Social Skills Inventory Manual. (Research Edition) Palo Alto. CA: Consulting Psychologists Press.
• Sorias, O. (1986). Sosyal Beceriler ve Değerlendirme Yöntemleri. Psikoloji Dergisi, 5, 20, s.25-29.
• Ural, A. and Kılıç, İ. (2005). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. Detay Yayıncılık. Ankara.
• Uzamaz, U. F. (2000). Ergenlerde Sosyal Beceriler ve Değerlendirme Yöntemleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(6).
• Vaughn, S. and Lancelotta, G. (1990). Teaching Interpersonal Social Skills To Poorly Accepted Students: Peer-Pairing Versus Non-Peer-Pairing. Journal of School Psychology, 28, p. 181-188.
• Yüksel, G. (1998). Sosyal Beceri Envanterinin Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(9).
• Yüksel, G. (1997). Sosyal Beceri Eğitiminin Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerine Etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi: Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.