FORENSIC INTERVIEWER IN CHILD SEXUAL ABUSE

Yıl 2024, , 14 - 27, 30.06.2024

Hüseyin Batman

https://doi.org/10.54467/trjasw.1408178

Öz

Children today are frequently subjected to abuse. Among these, sexual abuse is the type of abuse that affects children most negatively. Since sexual abuse usually takes place out of sight and in an environment where no one is around, there are no eyewitnesses other than the child victim and the perpetrator of the incident. This situation increases the importance of children’s statements in the investigation of abuse.
In Turkey, especially as of 2010, important steps have been taken regarding forensic interviews with child victims of sexual abuse. Child Monitoring Centers opened within the Ministry of Health as of 2012 and Forensic Interview Rooms opened within the Ministry of Justice as of 2017 attract attention as very important centers for forensic interviews with child victims.Children who are victims of sexual abuse are often reluctant to tell about the abuse they have experienced to someone they have not met before. In this regard, persuading children to be interviewed and obtaining detailed and valid information from the child depends on the knowledge level and skills of forensic interviewers. Forensic interviewers play very important roles in protecting children within the judicial system and catching perpetrators.

Anahtar Kelimeler

Forensic interviewer, information, sexual abuse, perpetrator, center.

Etik Beyan

Bu çalışmanın, özgün bir çalışma olduğunu; çalışmanın bilimsel etik ilke ve kurallarına uygun şekilde hazırlandığını; kullanılan bilgiler için kaynakça gösterildiğini, etik görev ve sorumluluklara riayet ettiğimi beyan ederim.

Destekleyen Kurum

Destekleyen Kurum yoktur.

Teşekkür

---

Kaynakça

• Adalet Bakanlığı (2024). Adli Görüşme Odası: Adli süreçte yalnız değilsiniz. https://magdur.adalet.gov.tr/Home/SayfaDetay/agonedir Erişim tarihi:16.05.2024.
• Arrigo, B. A., & Shipley, S. L. (2003). Introduction to forensic psychology: Issues and controversies in crime and justice. Academic Press.
• Akço, S., Aksel, Ş., Arman, Beyazova, U., Dağlı, T., Dokgöz, H., Gürpınar İnanıcı, A.M., Oral, G., Polat, O., Sözen, Ş., Şahin, F., Tekeş, T.A., Topuzoğlu, Y.A. (2003). Çocuk istismarı ve ihmali el kitabı. Adli Tıp Kurumu. Unicef.
• Aldridge, M. & Wood, J. (1998). Interviewing children: A guide for child care and forensic practitioners. John Wiley & Sons Ltd.
• Atılgan, Ü.E., Yağcıoğlu, S., Çavdar, Y. (2014). Çocuklarla adli görüşme odaları. İhtiyaçlar iyi uygulama örnekleri ve çocuklarla adli görüşme standartları. Journal of Law and Human Behaviour, 38: 171-180.
• Aydın, M. (2017). AGO uygulaması için temel hukuk bilgisi. Unicef.
• Bacıoğlu, S. D., & Kaya, Z. (2020). Öğretmen adaylarının çocuk istismar ve ihmaline ilişkin bilgi düzeyleri ile çocuğa yönelik cinsel istismarı bildirme tutumlarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 894-925.
• Bağ, Ö., Alşen, S. (2016). Çocuğun cinsel istismarının değerlendirilmesinde yeni model: Çocuk izlem merkezleri. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları Dergisi. 14 (1), 9-14.
• Batman, H., Gökçearslan, E. (2022). Çocuğun cinsel istismarında adli görüşme. Seçkin.
• Baugerud, G. A., & Johnson, M. S. (2018). The NICHD Protocol: Guide to follow recommended investigative interview practices at the barnahus? Collaborating against child abuse: Exploring the Nordic Barnahus model, 121-143.
• Bayrak, N. G., Gürhan, N., & Karakaş, D. (2021). Türkiye’de çocuk İzlem merkezleri, adli görüşme süreci ve hemşirelerin rol-sorumlulukları. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 37(3), 217-222.
• Bayün, S., & Dinçer, C.N. (2013). Çocuk izlem merkezi. Hukuk Gündemi Dergisi, 2013/2.
• Benuto, L. T., & Garrick, J. (2016). Cultural considerations in forensic interviewing of children. Forensic Interviews Regarding Child Sexual Abuse: A Guide to Evidence-Based Practice, 351-364.
• Block, S. D., Foster, E. M., Pierce, M. W., Berkoff, M. C., & Runyan, D. K. (2013). Multiple forensic interviews during investigations of child sexual abuse: A cost-effectiveness analysis. Applied developmental science, 17(4), 174-183.
• Burrows, K. S., & Powell, M. B. (2014). Prosecutors’ perceptions on improving child witness interviews about abuse. Investigative interviewing, 229-242.
• Bussey, K. (2009). An international perspective on child witnesses. In Bottoms, L. B. Najdowski, J. C. Goodman, S. G. (Eds.). Children as Victims, Witnesses and Offenders, Psychological Science and Law (pp.209-232). The Guildford Press.
• Büken, B., Kapoğlu, A.A., Dinçer, A.F. & Öbek, A.M. (2023). Mağdur çocukla adli görüşmenin standardizasyonu. Adli Tıp Bülteni. 28(3), 296-306.
• Cantürk, G. (2016). Ders notları. Ankara Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü.
• Ceci, J.S., Bruck, M. (1995). Jeopardy in the courtroom: A scientific analysis of children’s testimony. American Psychological Association.
• Ceci, J.S., Bruck, M., Battin, B.D. (2000). The suggestibility of children’s testimony. In Bjorklund, F.D. (Ed.), False Memory Creation In Children and Adults (pp.169-202). Lawrence Erlbaum.
• Children’s Bureau. (2023). Child welfare information gateway: An office of administration for children & families. Electronic paper.
• Cirlugea, O., & O’Donohue, W. T. (2016). Review of psychometrics of forensic interview protocols with children. In Donohue, T.O, Fanetti, M. (Eds). Forensic Interviews Regarding Child Sexual Abuse: A Guide to Evidence-Based Practice, 237-255. Springer.
• Cronch, L. E., Viljoen, J. L., & Hansen, D. J. (2006). Forensic interviewing in child sexual abuse cases: Current techniques and future directions. Aggression and violent behavior, 11(3), 195-207.
• Çağlar, E.E., & Kurtça-Türk, T. (2020). Çocuklarla yapılan adli görüşmeler için ulusal çocuk sağlığı ve insan gelişim enstitüsü protokolü (NICHD) önerisi: Türkçe versiyonu. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(1), 13-32.
• Çalış, N. (2022). İnsan hakları ve hukuk bağlamında adalet sisteminin sosyal boyutu: Adli sosyal hizmet. The Journal of Social Science. 6(6), 107-124.
• Dando, J.C. & Milne, R. (2009). Cognitive interviewing. In Kocsis, N.R. (Ed.), Applied Criminal Psychology: A Guide to Forensic Behavioural Sciences (pp.147-167). Charles Thomas Pub. Ltd.
• Dokgöz, H., & Kar, H. (2017). Çocukta cinsel istismar. Turkiye Klinikleri J Child Psychiatry-Special Topics, 3(3), 169-74.
• Eisen, L. M. Goodman, S. G. Davis, L. S. Qin, J. (1999). Individual differences in maltreated children’s memory and suggestibility. In Williams, M. L. Banyard, L. V. (Eds.). Trauma & Memory. 31-46, Sage Pub.
• Great Britain. The Ministry of Justice. (2011). Achieving best evidence: Guidance on interviewing victims and witness and guidance on using specials measures. Crown.
• Güler, G., Yıldırım, V., Kütük, M. Ö., & Toros, F. (2016). Adli psikiyatrik değerlendirme ve çocuk ile iletişim. Adli Tıp Bülteni, 21(2), 98-106.
• Güllü, B. (2020). Cinsel istismar mağduru çocuklarla adli görüşme: Görüşme yöntemi ve görüşmecinin öznel deneyimi. Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi.
• Güllü, B.Ü. & Erden, G. (2022). Cinsel istismar mağduru çocuklarla adli görüşme ve önemi. Ayna Klinik Psikoloji Dergisi. 9(2), 317-331.
• Holliday, E.R., Humphries, E.H., Brainerd, J.C. & Reyna, F.V. (2012). Interviewing vulnerable witnesses. In Davies, G. & Beech, A. (Eds.), Forensic Psychology: Crime, Justice, Law, Interventions. 115-134, John Wiley & Sons Ltd. Hümanistik Büro (2014). Türkiye’de çocuk koruma ve önleme sistemleri haritası. Erişim adresi: https://humanistburo.org/tr/ Erişim tarihi: 02.12.2023.
• Korkman, J., Santtila, P., Westeraker, M., Sandnabba, NK. (2008). Interviewing techniques and follow-up questions in child sexual abuse interviews. European Journal of Development Psychology, 5, 108-128.
• Krueger, M. (2016). Forensic interviewing and charging: A prosecutor’s perspective. Forensic interviews regarding child sexual abuse: A guide to evidence-based practice, 57-79.
• Kunkel, A. W., & Burleson, B. R. (1999). Assessing explanations for sex differences in emotional support: A test of the different cultures and skill specialization accounts. Human Communication Research, 25(3), 307-340.
• Lamb, M. E., & Garretson, M. E. (2003). The effects of interviewer gender and child gender on the informativeness of alleged child sexual abuse victims in forensic interviews. Law and Human Behavior, 27, 157-171.
• Lamb, M. E., Orbach, Y., Hershkowitz, I., Esplin, P. W., & Horowitz, D. (2007). A structured forensic interview protocol improves the quality and informativeness of investigative interviews with children: A review of research using the NICHD Investigative Interview Protocol. Child abuse & neglect, 31(11-12), 1201-1231.
• Landström, S., & Granhag, P. A. (2008). Children's truthful and deceptive testimonies: How camera perspective affects adult observers’ perception and assessment. Psychology, Crime & Law, 14(5), 381-396.
• London, K. (2008). Investigative interviews of children: A review of psychological research and implications for police practices. In Bartol, R.C & Bartol, M.A. (Eds.), Current Perspectives in Forensic Psychology and Criminal Behavior (2nd ed. pp.39-48).Sage Publication.
• Malloy, CL., La Rooy, JD., Lamb, EM. (2002). Facilitating effective participation by children in the legal system. In children’s testimony: A handbook of psychological research and forensic practice. (Eds:Westcott, L.H., Davies, MG., Bull, R.). John Wiley & Sons. 423-430.
• Milne, B. Shaw, G. Bull, R. (2007). Investigative interviewing: The roles of research. In Carson, D. Milne, R. Pakes, F. Shalev, K. Shawyer, A. (Eds.). Applying Criminology to Criminal Justice (pp.65-80). John Wiley & Sons Ltd.
• Milne, B. & Powell, M. (2010). Investigative interviewing. In Brown, M.J. & Campbell, A.E. (Eds.), The Cambridge Handbook of Forensic Psychology (pp.208-214). Cambridge University Press.
• Myklebust, T., Oxburgh, E. G. (2011). Reviewing the case (Post interview). In Lamb, E. M., La Rooy, J. D., Malloy, C. L., Katz, C. (Eds.). Children’s Testimony: A Handbook of Psychological Research and Forensic Practice. (2nd ed.). pp.165-178, John Wiley & Sons Ltd.
• Orbach, Y. & Shiloach, H. (2007). Reluctant disclosures of child sexual abuse. In Pipe, E.M., Lamb, E.M., Orbach, Y. & Cederborg, C.A. (Eds.), Child Sexual Abuse: Disclosure, Delay and Denial (pp.115-134). Taylor & Francis Group.
• Rohrabaugh, M., London, K., & Hall, A. K. (2016). Planning the forensic interview. Forensic interviews regarding child sexual abuse: A guide to evidence-based practice, 197-218.
• Russell, A. (2010). Documentation and assessment of children's forensic interview statements. Widener L. Rev., 16, 305.
• Sağlık Bakanlığı (2024). Çocuk izlem merkezleri (ÇİM) listesi. https://khgmsaglikhizmetleridb.saglik.gov.tr/TR,43119/cocuk-izlem-merkezi-cim-listesi.html Erişim tarihi:18.05.2024.
• Santtila, P., Korkman, J., & Sandnabba, K. (2004). Effects of interview phase, repeated interviewing, presence of a support person and anatomically detailed dolls on child sexual abuse interviews. Psychology, Crime & Law. 10, 21-35.
• Saywitz, J. K. Camparo, B. L. (2009). Contemporary child forensic interviewing: Evolving consensus and innovation over 25 years. In Bottoms, L. B. Najdowski, J. C. Goodman, S. G. (Eds.). Children as Victims, Witnesses and Offenders, Psychological Science and Law (pp.102-127). The Guildford Press.
• Saywitz, K. J., Lyon, T. D., & Goodman, G. S. (2011). Interviewing children. The APSAC handbook on child maltreatment, 3, 337-360.
• Stewart, H. Katz, C. Rooy, L. J. (2011). Training forensic interviewers. In Lamb, E. M. Rooy, L. J. D. Malloy, C. L. Katz, C. (Eds.). Children’s Testimony: A Handbook of Psychological Research and Forensic Practice (pp.199-216. John Wiley & Sons Ltd.
• Towl, J.G., Farrington, P.D. & Hughes, G. (2008). Dictionary of forensic psychology. Willan Pub. Trabzon Barosu Çocuk Hakları Komisyonu Raporu. (2015). Çocuk izlem merkezleri. Erişim adresi: https://www.trabzonbarosu.org.tr/Detay.aspx?ID=63434 Erişim tarihi:17.05.2024
• Türk, T. (2017). Cinsel istismar mağduru çocuk ile yapılan adli görüşmelerin adli görüşme teknikleri açısından incelenmesi. Yayınlanmamış YL Tezi. İstanbul.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2023). Güvenlik birimine gelen veya getirilen çocuk istatistikleri-2022. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Guvenlik-Birimine-Gelen-veya-Getirilen-Cocuk-Istatistikleri-2022-49662 Erişim tarihi:18.12.2023.
• Tyler, A.K., Cauce, A.M. (2002). Perpetrators of early physical and sexual abuse among homeless and runaway adolescents. Child Abuse & Neglect, 26(12), 1261-1274.
• Üstün-Güllü, B., & Erden, G. (2022). Cinsel istismar mağduru çocuklarla adli görüşme ve önemi. Ayna Klinik Psikoloji Dergisi, 9(2), 317-331.
• Yemişcigil, A. (2019). Çocuk ve iletişim. In Polat, O. (Ed). Tüm Boyutlarıyla Çocuk İstismarı – 2. (57-66). Seçkin yayınları.
• Ziyalar, N. (2006). Hukukçular için iletişim ve mağdur ile görüşme teknikleri. Goa Yayınları.