Dilbilimde, şiir dili, dilin
bireysel kullanımı olan sözün en özel ve öznel biçimi olarak görülür. Şiir
dilini dilbilimsel açıdan incelemek için özel yöntemlere ihtiyaç duyulur. Bu incelemeler,
edebiyat eleştirmenleri için metne dayalı olarak yargılamadan yorum yapmayı sağlayan
bir basamak özelliği taşır. Şiir dili incelemelerinin farklı boyutları vardır.
Bunlardan en önemlisi şairin kullandığı kelimeler, bu kelimelerin gerçek ya da
hayal dünyasındaki karşılıkları, kelimelerin bir araya getirilirken hangi
dilbilgisel yapıların tercih edildiği ve bu bir araya gelişten hangi yeni imaj
ve imgelerin oluşturulduğudur. Bunların dilbilimdeki inceleme alanları
anlambilim, sözdizimi ve göstergebilim alanlarıdır. Anlambilim, dilin
sınırlarını aşarak göstergeler (kelimeler) ile dış dünya arasındaki ilişkileri,
sözdizimi bu göstergelerin nasıl bir araya geldiğini, göstergebilim ise
göstergeler arasındaki ilişkileri incelemeyi hedefler. Bu makalede Türk
Edebiyatının önemli iki şairi olan Yahya Kemal ve Attilâ İlhan’ın şiirlerindeki
yol ve yolculuk göstergelerini anlambilim, sözdizimi, göstergebilimden
yararlanarak, bu göstergelere şiir bütününde yüklenen temel, yan, uzak-yakın
çağrışımlı anlamlar, duygu değerlerini de kapsayan metaforik anlamlar
çözümlenmeye çalışılmıştır. İki şairin şiirlerindeki yol ve yolculuk
göndergelerinin anlam alanı belirlenmiş ve bu alanların belirlenmesindeki, etken
unsurlar çözümlenmiştir. Sonuç olarak iki şairin şiirlerindeki seçme ve birleştirme
eksenindeki farlılıklar ortaya konmaya çalışılmıştır.
şiir dili dilbilim anlambilim sözdizimi göstergebilim Yahya Kemal Attilâ İlhan metafor yol/yolculuk metaforları
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Ocak 2015 |
Gönderilme Tarihi | 10 Ekim 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 5 Sayı: 09 |