Mani,
Türk halk şiirinin en yaygın ve de en çok sevilen nazım biçimidir. Mani
söylemek, hem Anadolu'da hem de Anadolu dışında çok geniş bir coğrafi yayılım
gösteren Türkler arasında asırlardır devam eden bir gelenektir. Bu gelenek
sayesinde, yüzyılların süzgecinden geçmiş, inanışlarımız, beklentilerimiz,
törelerimiz, duyuş ve düşünüş tavrımız kültür birikimine dönüşmüş unsurlar
olarak nesilden nesile aktarılmaktadır. Bu çatışmada, Anadolu dışında,
Makedonya Costivar'da yaşayan Türklerin mânileri üzerinde durulmuştur.
Çalışmanın dayanak noktasını, bölgesel derlemeler yoluyla elde edilmiş olan
mâniler oluşturmuştur. Klasik mâni tanımlamalarından yola çıkılarak öncelikle
Gostivar mânileri yapısal açıdan sonra da muhteva özelliklerine göre
değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonunda derlemeye esas teşkil eden mâniler
alfabetik sırada verilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Ocak 2011 |
Gönderilme Tarihi | 10 Ekim 2010 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 1 Sayı: 01 |