Political Communication Factor in the Area of New Media “Twitter Platform”

Yıl 2022, , 67 - 96, 31.03.2022

Hakan Yüksel

https://doi.org/10.31454/troyacademy.1047568

Cited By: 1

Öz

The influence of new media in the field of politics increasing in the context of developing technologies and both political parties and politicians has used the internet effectively. The use of social media draws attention as a frequently preferred new media area in this direction. As a matter of fact, this study evaluates the interaction between new media and politics in the context of social media use and in terms of political communication factor. This study, which examines the concepts of new media and political communication in its conceptual framework, examines the Twitter usage patterns of political party leaders through content analysis in the research phase. The study also seeks to answer the question of whether political party leaders in Turkey use the new media and Twitter platforms effectively. Therefore in the study, it is aimed to determine the level of political communication in the Twitter posts of political actors and to reveal how they apply this communication in reaching the voters.

Anahtar Kelimeler

New Media, Political Communication, Twitter

Yeni Medya Alanında Siyasal İletişim Faktörü “Twitter Platformu”

Öz

Politika alanında yeni medyanın etkisi, gelişen teknolojiler bağlamında giderek artmaktadır ve hem siyasi partiler hem de politikacılar internet ortamını etkin bir şekilde kullanmaktadır. Sosyal medya kullanımı da, bu doğrultuda sıklıkla tercih edilen yeni medya alanı olarak dikkat çekmektedir. Nitekim yürütülen çalışmanın üzerinde durduğu husus, yeni medya ve siyaset arasındaki etkileşimi sosyal medya kullanımı açısından ve siyasal iletişim faktörü ekseninde değerlendirmektir. Kavramsal çerçevesi oluşturulurken yeni medya ve siyasal iletişim olgularına vurgu yapan çalışma, araştırma sürecinde ise örneklem olarak belirlenen siyasi parti liderlerinin Twitter platformunu kullanım biçimlerini içerik analizi desteğiyle incelemektedir. Bu çalışma aynı zamanda Türkiye’de siyasi parti liderlerinin yeni medyayı ve Twitter platformlarını etkin düzeyde kullanıp kullanmadığı sorusuna yanıt aramaktadır. Dolayısıyla çalışmada, siyasi aktörlerin Twitter paylaşımlarında siyasal iletişime yer verme düzeylerini belirlemek ve seçmenlere ulaşabilme noktasında bu iletişimi nasıl uyguladığını ortaya çıkarmak hedeflenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yeni Medya, Siyasal İletişim, Twitter

Kaynakça

• Aktaş, H. (1996). Siyasi İletişim: Kuramsal Bir Çalışma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi.
• Aziz, A. (2003). Siyasi İletişim, Nobel, Ankara.
• Balle, F. ve Eymery, G. (1991). Yeni Medyalar, (Çev: M. S. Şakiroğlu), İletişim, İstanbul.
• Bayraktutan, G, Binark, M, Çomu, T, Doğu, B, İslamoğlu, G, ve Aydemir, A. (2012). “Sosyal Medyada 2011 Genel Seçimleri: Nicel-Nitel Ara Yüzey İncelemesi”. Selçuk İletişim, 7(3), 5-29.
• Binark, M. (2015). Yeni medya gençlik ve gündelik yaşam. (01.10.2021). http://yenimedya. wordpress.com/calismalar/.
• Bongrand, M. (1992). Politika Pazarlama, (Çev: F. Ersoy) İletişim, İstanbul.
• Bostancı, M. (2014). “Siyasal İletişim 2.0”, Erciyes İletişim Dergisi, 3(3). 84-96.
• Cesur, M. (1999). Televizyonda Siyasal Propaganda ve Refah Partisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi.
• Cumhuriyet. (2014). Ekmeleddin İhsanoğlu seçim logosu. (07.10.2021). https://www. cumhuriyet.com.tr/galeri/iste-ekmeleddin-ihsanoglunun-secim-logosu-ve-slogani.
• Çankaya, E. (2015). Siyasal İletişim, İmge, Ankara.
• Çobanoğlu, Ş. (2007). Suskunluk Sarmalı ve Siyasal İletişim, Fide, İstanbul.
• Çukurçayır, M, A. (2002). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi: Küreselleşme Sürecinde Yurttaş, Yönetim, Siyaset, Çizgi, Konya.
• Damlapınar, Z. (2007). Medya Okuryazarlığı Dersi Öğretmen El Kitabı, RTÜK Araştırma Geliştirme Daire Başkanlığı, Ankara.
• Denton, R. ve Woodward, G. (1998). Political Communication in America, Praeger Series, New York.
• Devran, Y. (2011). Seçim Kampanyalarında Geleneksel Medya, İnternet ve Sosyal Medyanın Kullanımı, Başlık, Ankara.
• Dewdney, A. ve Ride, P. (2006). The New Media Handbook, Routledge, Oxon.
• Doğan, A. (2017). Türkiye’de Siyasal İletişim ve Siyasal Davranış, Nobel, Ankara.
• Erdoğan, İ. (1997). İletişim Egemenlik ve Mücadeleye Giriş, İmge, Ankara.
• Gürbüz, E. ve İnal, M. E. (2004). Siyasal Pazarlama: Stratejik Bir Yaklaşım, Nobel, Ankara.
• Jupp, V. (2006). The Sage Dictionary of Social Research Methods, Sage, Oxford.
• Kalender, A. (2000). Siyasal İletişim Seçme ve İkna Stratejileri, Çizgi, Konya.
• Kentel F. (1991). Demokrasi, Kamuoyu ve Siyasal İletişime Dair, Birikim, İstanbul.
• Logan, R. K. (2010). Understanding New Media, Peter Lang, New York.
• Macnamara, J. (2010). Emergent Media and Public Communication: Understanding the Changing Mediascape, Public Communication Review.
• Metag, J. (2016). Political Communication and Opinion Formation in Germany: A Comparative Study of Local and National Issues, European Journal of Communication, 31(2), 185-203.
• NPR. (2015). Donald Trump is in promises to make America great again. (06.10.2021). https://www.npr.org/sections/thetwo-way/2015/06/16/414913035/donald-trump-is-in-promises-to-make-america-great-again
• Oktay, M. (2002). Politikada Halkla İlişkiler, Derin, Konya.
• Öztürk, İ. D. (2014). “Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya” 2012 Amerikan Başkanlık Seçimlerinde Twitter Kullanımı Üzerine Bir Araştırma, (Ed: Sayımer, İ.), Literatürk, Konya.
• Potter, E. (2002). Cyber Diplomacy Managing Foreign Policy in the Twenty First Century, McGill Queen’s University Press, Canada.
• Robinson, P. (2019). Expanding the field of political communication: Making the case for a fresh perspective through propaganda studies. (07.10.2021). https://www. frontiersin.org/articles/10.3389/fcomm.
• Sancar, G. A. (2008). Siyasi Parti İmajının Oluşmasında Medyanın Rolü. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul.
• Schou, N. (2016). Spooked: How the CIA Manipulates the Media and Hoodwinks Hollywood. Skyhorse, New York.
• Secker, T. ve Alford, M. (2019). New Evidence for the Surprisingly Significant Propaganda Role of the Central Intelligence Agency and Department of Defense in the Screen Entertainment Industry, Crit Sociol, 45, 347–359.
• Silverman D. (2001). Interpreting Qualitative Data: Methods for Analysing Talk, Text and Interaction, Sage, London.
• Şehrivan Gazetesi. (2015). MHP seçim sloganı. (08.10.2021). https://www. sehrivangazetesi.com/siyaset/iste-mhpnin-yeni-secim-slogani-sen-bilirsin-turkiye.
• Tarhan, A. ve Fidan, Z. (2016). Siyasal İletişimde Sosyal Medyanın Kullanımı: 7 Haziran - 1 Kasım 2015 Genel Seçimleri Twitter Örneği, (Ed: Balcı, Ş.), Sebat Ofset, Konya.
• Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi, Dost, Ankara.
• Tever, M. (2020). Dünyadan ve Türkiye’den örnekler: Siyasal iletişim nedir? (08.10.2021). https://daktilo1984.com/forum/dunyadan-ve-turkiyeden-ornekler-siyasal-iletisim-nedir/.
• Thinking Heads. (2020). Effective political communication strategies. (07.10.2021). www.thinkingheads.com/en/political-communication-strategies/.
• Topuz, H. (1991). Siyasal Reklamcılık: Dünyadan ve Türkiye'den Örneklerler, Cem, İstanbul.
• Toprak, A, Yıldırım A, Aygül E, Binark M, Börekçi S. ve Çomu T. (2009). Toplumsal Paylaşım Ağı: Facebook, Kalkedon, İstanbul.
• Törenli, N. (2005). Yeni Medya, Yeni İletişim Ortamı: Bilişim Teknolojileri Temelinde Haber Medyasının Yeniden Biçimlenişi, Bilim ve Sanat, Ankara.
• Twitter. (2018). Medya adamı. (07.10.2021). https://twitter.com/ medyaadami/status/.
• Uztuğ, F. (2004). Siyasal İletişim Yönetimi, MediaCat, İstanbul.
• Van Dijk, J. (2006). The Network Society: Social Aspects of New Media, Sage, London.
• Verma, N. (2020). Political communication: Reaching out to the masses the right way. (06.10.2021). https://callhub.io/political-communication/.
• Weaver, D. ve Choi, J. (2017). The Media Agenda: Who Sets It, (Ed: Kenski, K. and Jamieson, K.), Oxford University, Oxford.
• Wolton, D. (1991). Siyasal İletişim: Bir Model Yaratmak. (Çev: Tufan, H. ve Laçiner, Ö.), Birikim, İstanbul.