Efficiency of Coach Training in Turkey and Its Assessment Specific to Shooting Sport

Yıl 2024, Cilt: 26 Sayı: 3, 565 - 573, 31.12.2024

Mehmet Abiş , Mehmet Yavuz Taşkıran

https://doi.org/10.15314/tsed.1504433

Öz

The primary aim of this study is to assess the efficiency of the coach training system in Turkey, with a specific focus on shooting coaches, and to gather the views of working, retired and volunteer coaches working in this field regarding this training. The research follows a correlational survey model and targets shooting coaches, encompassing both air and firearms disciplines, who possess coaching certificates and were actively engaged in coaching roles in Turkey during the year 2023, whether voluntarily or on a tenured or non-tenured basis. The research sample comprises 307 coaches, selected through simple random sampling from the larger population. Data for the study were collected through questionnaires. To this end, the researcher developed a questionnaire consisting of two parts, drawing on the existing literature and expert opinions. Quantitative methods, facilitated by the SPSS 25 program, were employed for data analysis. Results indicate that the overall sentiments of coaches in Turkey regarding the adequacy of coaching education in terms of content, duration, and facilities, as well as its impact on athletes’ skills and performance, and the coaches’ personal development through education, tended to be negative. Conversely, there were very strong (0.900.05).

Anahtar Kelimeler

Sports management, Coaching, Training, Shooting.

Türkiye’de Antrenör Eğitiminin Yeterliliği ve Atıcılık Sporuna Özgü Değerlendirilmesi

Öz

Bu araştırmanın temel amacı, atıcılık antrenörleri üzerinde odaklanarak Türkiye’deki antrenör eğitim sisteminin yeterliliğini değerlendirmek ve bu alanda görev yapan, emekli olan ve gönüllü antrenörlerin bu eğitime yönelik görüşlerini toplamaktır. Araştırma, ilişkisel tarama modeli çerçevesinde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini, bir antrenörlük belgesine sahip olarak gönüllü, kadrolu veya ücretli olarak 2023 yılı içerisinde Türkiye’de antrenörlük yapan atıcılık (havalı ve ateşli silahlar branşı) antrenörleri oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi ise evren içerisinden basit rastgele örnekleme yoluyla ulaşılan toplam 307 antrenörden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri, anket yöntemi ile toplanmıştır. Bunun için araştırmacı tarafından, literatüre ve uzman görüşlerine başvurularak iki bölümden oluşan bir anket hazırlanmıştır. Araştırmada veri analizi için nicel yöntemlere başvurulmuştur. Bu bağlamda, SPSS 25 programı kullanılarak verilerin ayrıntılı analizi gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda ilk olarak Türkiye’deki antrenörlerin, antrenörlük eğitiminin içerik, süre ve imkanlar bakımından yeterliği; antrenörlük eğitiminin sporcunun becerileri ve performansı üzerindeki etkisi ve verilen eğitimin kendilerine sağladığı katkı hakkındaki görüşlerinin genel olarak olumsuz özellikler gösterdiği bulgusuna ulaşılmıştır. Öte yandan, katılımcıların antrenörlük eğitiminin yeterliği, etkinliği ve eğitim verene yaptığı katkı ile ilgili görüşlere katılım düzeylerinin tamamı arasında çok güçlü düzeyde (0,900,05).

Anahtar Kelimeler

Spor Yönetimi, Antrenörlük, Eğitim, Atıcılık

Kaynakça

• 1. Baron RM., Kenny DA. The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 1986; 51(6): 1173-1182.
• 2. Büyüköztürk Ş. Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi, 2023.
• 3. Hayes AF. Introduction to Mediation, Moderation, and Conditional Process Analysis: A Regression-Based Approach. NY: The Guilford Press, 2013.
• 4. Işık AA, Moustakas L. Coaching and coach education in Turkey: History, status, and future. International Sport Coaching Journal, 2022; 9(3): 390-396.
• 5. Koçak ÇV. Antrenör adaylarının antrenör öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2019; 17(1): 55-62.
• 6. Konter E. Spor Psikolojisi ve Futbol. İzmir: Saray Medikal Yayıncılık, 1996.
• 7. Martens R. Başarılı Antrenörlük (Çev. T. Büyükonat). İstanbul: Beyaz Yayıncılık, 1998.
• 8. Şahin N. Elit düzeyde takım sporu ve bireysel spor yapan iki grubun iletişim becerilerinin karşılaştırılması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2012; 10(1): 13-16.
• 9. Sevim Y. Antrenör Eğitimi ve İlkeleri. Ankara: Gazi Kitabevi, 2001.
• 10. Sunay H. Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü’nün uyguladığı antrenör eğitimi programlarının değerlendirilmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 1997; 2(4), 44-60.
• 11. Terekli MS. Antrenörlük Felsefesi ve Başarının Temelleri. Ankara: Nobel Akademik, 2021.
• 12. Yazıcıoğlu Y, Erdoğan S. SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık, 2014.
• 13. Yeşiloğlu T. Muğla ilindeki spor örgütlerinde çalışan antrenörlerin liderlik özelliklerinin iletişim becerileri ve yaşam doyumları etkisinin araştırılması. Master’s thesis. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, 2023.
• 14. Ziyagil M. Antrenörlük mesleki etkililiğinin 30978 sayılı antrenör eğitimi yönetmeliği kapsamında değerlendirilmesi. Spor Eğitim Dergisi, 2020;4(1): 123-136.