Osmanlı Devleti kuruluşundan itibaren pek çok devletle karşılaşmış ve onlarla askerî, siyasî, ticarî ve diplomatik münasebetlerde bulunmuştur. Fetih politikasını batı yönünde belirleyen devletin karşısına çıkan önemli rakiplerden biri de Rusya’dır. İki ülke arasında ilk kez XV. yüzyılda başlayan münasebetlerin ilk dönemlerinde yükselme devresini yaşayan Osmanlılar, Ruslara göre her açıdan üstün durumdadır. XVI. ve XVII. yüzyıllarda bu üstünlüğünü koruyan ve bunu yaptığı savaş ve antlaşmalara yansıtan Osmanlılar, XVIII. yüzyıldan itibaren eski güç ve otoritesini kaybetmeye başlamıştır. Bu çalışmada iki devlet arasında Sultan I. Mahmud dönemindeki (1730-1754) ilişkiler, taraflar arasında yaşanan 1736-1739 Osmanlı-Rus savaşları çerçevesinde incelenmiştir. Osmanlı Devleti bu devrede bir önceki döneme göre önemli bir toparlanma süreci geçirmiştir. Sultan Birinci Mahmud’un saltanatının başlarında bir taraftan İran ile savaşlar devam ederken, Rusya’nın Azak ve Kırım’a saldırısıyla başlayan Osmanlı-Rus savaşları Avusturya’nın da Ruslarla ittifakı sonucu üçlü bir savaşa dönüşmüştür. 1736 yılında başlayan bu savaşlarda Osmanlı Devleti Sultan Birinci Mahmud’un başarılı politikaları sayesinde iki devlete karşı üstün gelebilmiş ve Osmanlı tarihinin son kazançlı antlaşması olan Belgrad Antlaşması’nı iki devlete ayrı ayrı imzalatmayı başarmıştır. Antlaşma ile Ruslara karşı önemli üstünlük ve avantajlar sağlandığı gibi aynı zamanda taraflar arasında 29 yıl sürecek uzun bir barış döneminin de temelleri atılmıştır.
Since its establishment, the Ottoman Empire has met with many states and has entered military, political, commercial and diplomatic relations with these. One of the major competitors of this state which had defined its conquest policy in the Western direction was Russia. The Ottoman, which was experiencing the rise of the Ottoman Empire in the XV Century when first relations between the two states started, The Ottoman were took precedence of Russia in every respect. The Ottoman, protecting this domination in the XVI. and XVII. centuries and reflecting this success with wars and treaties it entered to, started to lose its old power and authority in the XVIII. century. With this study, we analyzed the relation of these two states in the Sultan I. Mahmud (1730-1754) period within the framework of the 1736-1739 Ottoman- Russian wars. Compared to the previous periods, the Ottoman Empire had started to undergo a significant recovery process during this period. At the beginning of the sovereignty of Sultan I Mahmud, the war which at the beginning was continuing with the Iran, turned into a triple war with the Ottoman- Russian wars in which Russia was attacking the Azov and Crimea and the Alliance of Austria with the Russians. In these wars starting in 1736, the Ottoman Empire could prevail against these two states thanks to the successful policies of Sultan I Mahmud and has succeed to make both countries separately sign the Treaty of Belgrade which has been the last lucrative convention of the Ottoman history. Significant benefits and dominance had been obtained with this treaty against the Russians and this was also the foundation of a long period of peace between both sides which lasted 29 years.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.